Γυρίσαμε στο σημείο μηδέν

"Συγγνώμη που θα σας χαλάσω αυτό το ωραίο παραμύθι, αλλά εγώ ανήκω σε αυτούς που θεωρώ ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι ο Ολυμπιακός να ανέβει ξανά στην κορυφή και δύσκολα θα πέσει. Πιθανότατα αυτό θα γίνει την προσεχή Τετάρτη, πιθανότατα να γίνει πιο μετά. Θα γίνει, όμως, γιατί νομοτελειακά εκεί πηγαίνει το πράγμα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ, όσο το γεγονός ότι έχει λύσεις".

Τα έγραφα 1η Δεκεμβρίου, λίγα 24ωρα πριν το ντέρμπι Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Είναι η πρώτη φορά στη μικρή μου πορεία στο επάγγελμα που ευλογώ τα γένια μου. Και δεν το κάνω για αυταρέσκεια, αλλά για να τονίσω το αυτονόητο. Αυτό που έβλεπαν όλοι, αλλά στην προσπάθεια -ή στην ανάγκη- να προωθήσουν ένα καλύτερο πρωτάθλημα από αυτό που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, έθεταν ως διεκδικητές του πρωταθλήματος τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό.

Ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα στο Καραϊσκάκη. Οταν έκανε το διπλό επί του Ολυμπιακού και μαζεύτηκαν 2000 άτομα στο αεροδρόμιο για να πανηγυρίσουν μια νίκη που σε φυσιολογικές συνθήκες είναι επιτακτική αν θες να παλέψεις για τον τίτλο. Και ο Δικέφαλος εκεί ακριβώς την πάτησε, όπως την έχουν πατήσει κι άλλες φορές ομάδες που νομίζουν ότι πέτυχαν τον στόχο τους νικώντας τον Ολυμπιακό και δη στο σπίτι του. Τους πήρε η κατηφόρα.

Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τον εφετινό μαραθιώνιο χωρίς να είναι φαβορί για πρωτάθλημα, χωρίς αυτό να υπάρχει σαν σκέψη. Ο Αγγελος Αναστασιάδης ήρθε σαν μια λύση που προς τα έξω φάνηκε λίγο σαν "λευκή πετσέτα" ή κάτι σαν "τον φέρνουμε να μαζέψει λίγο τα πράγματα, να δουλέψει πάνω στα προβλήματα και βλέπουμε". Στην πορεία ο ΠΑΟΚ δεν έχανε, γκολ δεν έτρωγε, έδειχνε αξιόμαχος και λειτουργικός, ήρθε και το διπλό στο Καραϊσκάκη και να τα "πρωτάθλημα στον Λευκό Πύργο", "ΠΑΟΚ έχω τρέλα" κτλ. Απαντες ξέχασαν ότι ο Δικέφαλος έχει τρανταχτές αδυναμίες σαν ομάδα, δεν έχει το βάθος να αντέξει στον μαραθώνιο, ενώ παραγνώρισαν το γεγονός πως για αυτή τη διαφορά που χτίστηκε "βοήθησε" και ο (προβληματικός) Ολυμπιακός.

Κάπου εκεί ξεπετάχτηκε και ο Παναθηναϊκός μετρώντας ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων, ο Ολυμπιακός συνέχισε να προβληματίζει παρά τις γκέλες του ΠΑΟΚ και φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για "το καλύτερο πρωτάθλημα", σκουπίζοντας από το μέτωπο τον... ιδρώτα της αγωνίας. Και ξάφνου, το βράδυ της Πέμπτης φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για τις βαριές ήττες ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού και να γυρνάμε στο σημείο μηδέν.

Δεν έχω καμία διάθεση να υποβαθμίσω το προϊόν. Γουστάρω τρελά το ελληνικό πρωτάθλημα, σε σημείο που πρέπει να με κοιτάξει γιατρός. Το τελευταίο πρωτάθλημα που παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον μέχρι τέλους (της σεζόν 2004-05) ακόμα το μνημονεύω και ειλικρινά θέλω να ξαναδω κάτι παρόμοιο. Αυτό το παρόμοιο, όμως, δεν είναι το φετινό που η βαθμολογική κατάσταση διαμορφώνεται βάσει... Ολυμπιακού.

Θεωρείτε ότι αν ο Ολυμπιακός ήταν λίγο καλύτερος, λίγο να θύμιζε τον περσινό Ολυμπιακό, θα μιλούσαμε για ανταγωνιστικό πρωτάθλημα; Συμφωνώ, πως το ωραίο δημιουργείται (και) από το άσχημο και πως ο ΠΑΟΚ για να ξεπεράσει τον Ολυμπιακό χρειάζεται να είναι κακός ο αντίπαλος. Εδώ, όμως, μιλάμε για... διαγωνισμό ασχήμιας που στο τέλος θα επικρατήσει ο λιγότερο κακός. Κι αυτός θα είναι ο Ολυμπιακός (με Μίτσελ ή χωρίς, αλλά σίγουρα με μεταγραφές. Πράγμα άγνωστο για τους άλλους...)