Ξήλωμα και ράψιμο απ' την πρώτη βελονιά
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τα κακώς κείμενα του Ολυμπιακού (και) στο ματς με την Αρούκα και αναλύει τις μεταγραφικές κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
Αν γίνει ένα πρόχειρο γκάλοπ μεταξύ φίλων του Ολυμπιακού με το ερώτημα "ποιους από τους παίκτες που ήταν στην ενδεκάδα στα δύο ματς με την Αρούκα θεωρείτε κατάλληλους να φορούν τη φανέλα της ομάδας σας;", είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα θα έδειχναν το τι πρέπει να γίνει, ώστε η ομάδα να ξαναβρεί τον δρόμο της.
Επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, πλέον έχουμε ένα δείγμα γραφής του φετινού Ολυμπιακού που προκύπτει από τέσσερα επίσημα ματς. Δύο με τον Βίκτορ κι άλλα δύο με τον Μπέντο. Δεν μου αρέσει να κρίνω εκ του αποτελέσματος και γι' αυτό θα έλεγα ότι σε σχέση με την ομάδα που παρουσίασε ο Ισπανός στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Χάποελ, χθες οι Ερυθρόλευκοι λειτούργησαν καλύτερα ως ομάδα στο γήπεδο. Ήταν πιο τακτοποιημένοι, πιο μεθοδικοί, ρίσκαραν λιγότερο, αλλά τι να το κάνεις;
Όταν μεταξύ των ενδεκαδάτων ψάχνεις με το κιάλι να βρεις δύο ή τρεις στοιχειωδώς γρήγορους παίκτες, καταλαβαίνεις πως είναι από δύσκολο έως απίθανο να μην είναι η ομάδα προβλέψιμη. Έστω ο Μάρκο Μάριν να είχε δικαίωμα συμμετοχής, είμαι πεπεισμένος ότι κάτι καλό θα σκάρωνε στην αντίπαλη περιοχή. Φτάσαμε στο σημείο να έχει πετύχει ο Ολυμπιακός σε τέσσερα 90άλεπτα ένα γκολ κι άλλα δύο στο μισάωρο της παράτασης!
Αν, όμως, το μοναδικό πρόβλημα ήταν η έλλειψη ταχύτητας, θα ήταν εύκολο να διορθωθεί. Θα έρχονταν άλλοι τρεις-τέσσερις παίκτες με βασικό προσόν την σπιρτάδα και αυτομάτως όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Η ουσία, όμως, βρίσκεται αλλού. Η ομάδα δείχνει "άρρωστη" και μάλιστα βαριά. Με παίκτες κατώτερους των προσδοκιών στην πλειοψηφία τους, χωρίς προσωπικότητα και πάνω απ' όλα χωρίς ψυχολογία.
Όταν βλέπεις τον Φορτούνη, που πέρυσι χόρευε κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια του και φέτος δεν ξέρει τι να την κάνει, καταλαβαίνεις πολλά. Φαίνεται πως δεν υπάρχει έμπνευση, δεν υπάρχει φρεσκάδα, δεν υπάρχει αυτοπεποίθηση. Δεν είναι τυχαίο ότι τις περισσότερες κούρσες στον κενό χώρο για να πάρει μπάλα, άσχετα αν την πήρε όσο θα έπρεπε, τις έκανε ο 18χρονος Ρέτσος, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι "διαμάντι" και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία.
ΟΑΣΗ ΟΙ ΝΕΑΡΟΙ ΚΙ Ο ΤΣΟΡΙ
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος ασχολήθηκε χθες με τους δύο πιτσιρικάδες. Όχι μόνο με τον Ρέτσο που τα πήγε μια χαρά σε ρόλο που έπαιζε πρώτη φορά στη ζωή του, αυτόν του δεξιού μπακ, αλλά και τον εκρηκτικό Μανθάτη, επειδή στα πρόσωπά τους είδε αυτό που περίμενε να δει απ' όλους τους υπόλοιπους.
Από ένα σημείο και μετά, κάθε φορά που ακουμπούσε τη μπάλα ο Ρέτσος το γήπεδο σηκωνόταν στο πόδι, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη όταν πέρασε ως αλλαγή και ο έτερος νεαρός. Ασφαλώς και δεν είναι έτοιμοι γι' αυτό το επίπεδο. Ασφαλώς κι έχουν ακόμη πολλά να μάθουν. Αυτοί οι δύο, όμως, έβγαλαν κάτι "ζωντανό" στο γήπεδο. Όπως το έβγαλε και ο Αντρέ Μάρτινς από τη στιγμή που βρήκε τα πατήματά του στο χορτάρι, αλλά και ο γεννημένος γι' αυτά τα ματς Τσόρι Ντομίνγκες.
Στο ματς της Πορτογαλίας που ξεκίνησε ως βασικός δεν του έβγαινε τίποτα. Χθες, όμως, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο γήπεδο, τα άλλαξε όλα. Χωρίς ίχνος υπερβολής από τη στιγμή που σκόραρε η Αρούκα, έτσι όπως σκόραρε, η αίσθηση που είχε δημιουργηθεί ήταν ότι πάμε ολοταχώς για "Βατερλό". Πάλι καλά δηλαδή που ο Αργεντινός το πίστεψε, το δοκίμασε και δικαιώθηκε για να έρθει το 1-1 και να γυρίσουν όλα τούμπα...
ΑΠΟ ΜΑΡΙΝ ΚΑΙ ΠΑΝΩ
Ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο για τους παροικούντες ότι μετά από το χθεσινό ματς θα αλλάξουν πολλά στο μεγάλο λιμάνι. Κάποιοι ανησυχούσαν, μάλιστα, και δικαίως, επειδή αρκετοί είχαν καταλάβει πως είναι φευγάτοι και πώς να πείσεις κάποιον να αποδώσει στο μάξιμουμ, όταν φοβάται ότι μπορεί να κουνήσει μαντήλι αύριο-μεθαύριο;
Τελικά, έστω κι αν χρειάστηκαν υπογλώσσια, ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε κόντρα σε μια υποδεέστερη ομάδα, αλλά ομάδα, και από σήμερα προχωράμε στο παρασύνθημα. Προσωπική αίσθηση, αν και δεν είμαι ο μόνος, είναι ότι οι κινήσεις που θα πραγματοποιηθούν από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι επιπέδου Μάριν και πάνω. Δεν χωράνε άλλα ημίμετρα κι άλλα πειράματα, αν εκείνοι που αποφασίζουν, δεν θέλουν να πονάνε τα μάτια τους όποτε βλέπουν την αγαπημένη ομάδα τους...
ΑΥΤΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΑΥΤΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ
Νιλμάρ και Καρντόσο είναι επιθετικοί επιπέδου που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Δεν ξέρω αν σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Νορβηγός Ελιονούσι που έρχεται σήμερα να υπογράψει. Πέρυσι στη Χοφενχάιμ έπαιξε σε 6 ματς πρωταθλήματος. Επιπέδου Μάριν σίγουρα δεν είναι, για να πάρει σπίτι του φανέλα βασικού, αλλά ας τον δούμε πρώτα και τον κρίνουμε στη συνέχεια...
Ανάλογες κινήσεις θα πρέπει να γίνουν και στην άμυνα. Πλέον έχουν πειστεί άπαντες ότι το πρόβλημα δεν εστιάζεται μόνο στην καρδιά της, όπου θα πρέπει να έρθουν δύο παίκτες ή έστω ένας και "πρώτης γραμμής", αν είναι να πάρει κι άλλες ευκαιρίες ο Ρέτσος, που το αξίζει και το απέδειξε.
Ενίσχυση, όμως, χρειάζεται και στο αριστερό άκρο όπου ο μονοκόμματος Ντε Λα Μπέγια θα πρέπει να είναι η "ρεζέρβα" κάποιου πολύ ανώτερου, πιο νέου και πιο γρήγορου μπακ-χαφ, αλλά και στον άξονα, καθώς αν έρθει πρόταση -όπως ακούγεται- γύρω στα 10 εκατομμύρια για τον Μιλιβόγεβιτς, θα πρέπει να παραχωρηθεί με... κορδέλα. Δεν θεωρώ εκτός πραγματικότητας το σενάριο των Άγγλων για τον Τιοτέ της Νιούκαστλ, ο οποίος πραγματικά είναι ένας εκρηκτικός και δυναμικός χαφ που δαγκώνει.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Ιντέγε. Όταν στα τρία σίγουρα γκολ, βάζεις ένα, τότε η ομάδα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω σου και να περιμένει πολλά περισσότερα. Τον είδαμε και πέρυσι τον Μπράουν. Θα τρέξει, θα μαρκάρει, θα μπερδευτεί με τους αντίπαλους στόπερ, θα παλέψει, αλλά το "εύκολο" γκολ δεν περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριό του. Οι δύο ευκαιρίες που έχασε προ του Μπρακάλι δεν χάνονται ούτε από στράικερ ερασιτεχνικής κατηγορίας. Για να το πάμε και πιο πέρα, με τα λεφτά που κόστισε, έρχονται δύο και καλύτεροι!
Ο Άλαν Πουλίδο, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, δεν έπαιξε ούτε λεπτό επειδή πολύ απλά έχει φύγει ήδη και απλώς δεν γνωρίζουμε το πού πάει. Θα το μάθουμε σήμερα-αύριο, αλλά και από εκεί θα εξοικονομηθεί ένα υψηλό ποσό που πρέπει να επενδυθεί για κάτι πολύ καλύτερο και πιο ασφαλές. Με λίγα λόγια, από σήμερα μέχρι την προσεχή Τετάρτη που πέφτει η αυλαία των μεταγραφών ο Ολυμπιακός οφείλει να αλλάξει, όπως απαίτησε και ο κόσμος του.
ΟΠΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Δεν είναι εύκολο να μαντέψει κανείς αν η ομάδα θα γίνει, μετά από τις προσθαφαιρέσεις, αυτή που ονειρεύεται ο κόσμος της, αλλά μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αναρωτιέται πλέον κανείς με τι προσόντα φορούν όλοι αυτοί τη "βαριά" ερυθρόλευκη φανέλα. Σε τελική ανάλυση, ο Τσόρι και στα 35 του κάνει διαφορά. Πόσοι άλλοι απ' όσους είναι τώρα στην ομάδα μπορούν να κάνουν κάτι ανάλογο;
Πάλι καλά δηλαδή που το πήρε πάνω του ο Μαρινάκης και τον κράτησε, όταν ο Μάρκο Σίλβα είχε εισηγηθεί να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του κι εκείνος δικαίωσε τον πρόεδρο για την εμπιστοσύνη. Αυτός ήταν, άλλωστε, και ο λόγος που του αφιέρωσε το γκολ της πρόκρισης...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
.jpg)
.jpg)
