Tο 3-5-2 με Γιουβέντους είναι καθαρή αυτοκτονία!

Ο Μίτσελ είναι πανέξυπνος άνθρωπος, νομίζω θα συμφωνήσουμε σ’ αυτό. Αρκεί να διαβάσει κανείς δηλώσεις του για να το καταλάβει κι ας μην παρακολουθεί ποδόσφαιρο. Όπως επίσης είναι προπονητής που γουστάρει το ρίσκο, παίρνει αποφάσεις που πολλές φορές συνοδεύονται με θράσος και πάνω απ’ όλα δεν "κωλώνει" και σε επίπεδο παικτών, αλλά και σε επίπεδο ομάδας.

Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να βιάσει την ποδοσφαιρική λογική υπάρχει μεγάλη απόσταση! Γι’ αυτό και είμαι από εκείνους που δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να παρατάξει τον Ολυμπιακό με 3-5-2 κόντρα στη Γιουβέντους! Μια τέτοια απόφαση θα ισοδυναμούσε με καθαρή αυτοκτονία ενόψει του πολύ κρίσιμου αγώνα της 22ας του Οκτώβρη.

Στο δικό μου μυαλό, αλλά και στου Ισπανού φαντάζομαι, παρά τη σχετική φημολογία των τελευταίων ημερών, δεν υπάρχει ούτε ως σκέψη το ενδεχόμενο να αλλάξει σύστημα στο παιχνίδι με τους πρωταθλητές Ιταλίας.

Έγκλημα και τιμωρία

Το ποδόσφαιρο δεν είναι κοστούμι για να αλλάζεις ανάλογα με τα γούστα σου. Ούτε είναι εύκολο σε ένα τέτοιο παιχνίδι να αλλάξει σύστημα και μαζί όλη την τακτική και τη φιλοσοφία του ο Ολυμπιακός, μέσα σε μια νύχτα. Παρότι ο ίδιος ο Μίτσελ είχε δηλώσει στη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας ότι σκέφτεται και διάταξη με τρεις στόπερ, μέχρι τώρα δεν το έχει δοκιμάσει ούτε σε προπόνηση.

Κόντρα, λοιπόν, σε μία ομάδα που παίζει αυτό το σύστημα καιρό τώρα, το να το επιλέξει ο Ολυμπιακός από το πουθενά θα είναι "έγκλημα", το οποίο μόνο από τύχη δεν θα έχει την ανάλογη "τιμωρία". Θεωρώ εκτός πραγματικότητας το να πιστεύει κανείς ότι λόγω της πιθανής επιστροφής του -πολύ χρήσιμου και σταθερού- Σιόβα, οι "ερυθρόλευκοι" θα αλλάξουν αγωνιστική ταυτότητα στα μέσα του Οκτώβρη και μάλιστα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, με αυτόν τον αντίπαλο, χωρίς την ανάλογη προεργασία.

Το να δοκίμαζε κάτι τέτοιο ο Μίτσελ στον αγώνα Κυπέλλου με την Παναχαϊκή ή έστω σε κάποιο ματς πρωταθλήματος με υποδεέστερο αντίπαλο μπορώ να το κατανοήσω. Αλλά να ρισκάρει τόσο πολύ σε ένα παιχνίδι που το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει ακριβά δεν το χωράει το μυαλό μου, όπως δεν το χωράει –φαντάζομαι- και του 51χρονου προπονητή.

Ο Ρομπέρτο σέντερ φορ

Εδώ δεν μιλάμε για play station να αλλάξουμε διάταξη για να νικήσουμε τον υπολογιστή ή έναν φίλο μας, μιλάμε για ολόκληρη ποδοσφαιρική στρατηγική. Για να το γράψω ακόμη πιο απλά, συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες να δούμε σε έναν αγώνα τον Ρομπέρτο σέντερ φορ, παρά το να δούμε τον Ολυμπιακό με 3-5-2 στον αγώνα κόντρα στον Πίρλο και την παρέα του. Πιο πολλές πιθανότητες θα είχαν οι "ερυθρόλευκοι" να νικήσουν αν έμπαιναν στο γήπεδο ξυπόλητοι, παρά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Ανεξάρτητα με το αν θα είναι έτοιμος ή όχι ο Σιόβας, λοιπόν, θα είναι αδύνατο να συμβεί μια τέτοια μετάλλαξη, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς να έχουν προηγηθεί οι ανάλογες πρόβες. Είναι, άλλωστε, εντελώς μπακαλίστικη η προσέγγιση του στιλ "δεν πήγα καλά στην άμυνα με Ατρόμητο και Μάλμε, οπότε την αλλάζω και από εκεί που έπαιζα με δύο στόπερ τους κάνω τρεις".

Επιστάτης σε προαύλιο σχολείου

Το ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, επειδή ακριβώς στηρίζεται σε ορισμένες βασικές αρχές. Όταν μια ομάδα υψηλού επιπέδου που έχει συγκεκριμένη δομή και δυνατότητες, επιλέγει να αλλάξει σύστημα και τακτική ξεκινά την όλη διαδικασία από τη φάση της προετοιμασίας κι όχι καταμεσής της περιόδου. Αυτά δεν γίνονται ούτε σε ομάδες σχολικού πρωταθλήματος και ο Μίτσελ είναι προπονητής, όχι επιστάτης σε προαύλιο.

Αυτό φυσικά δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο ίδιος ο κόουτς να αφήνει να διαρρεύσει ότι σκέφτεται κάτι τέτοιο, προκειμένου να «μπερδέψει» τον αντίπαλο προπονητή, όπως έκανε και με την περίπτωση του Μανιάτη στο πρώτο παιχνίδι, ο οποίος εμφανίστηκε στην ενδεκάδα χωρίς να το περιμένει κανείς.

Έχει θέμα η άμυνα, αλλά…

Υπάρχει μεγάλη απόσταση, ωστόσο, από το να μετατρέψω το 4-3-3 σε 4-4-2 σε σύγκριση με το 3-5-2, καθώς στην πρώτη περίπτωση κρατάς τουλάχιστον σταθερή την αμυντική τετράδα. Θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο "είναι σταθερή αυτή η αμυντική διάταξη του Ολυμπιακού για να μην μπορεί να αλλάξει;". Και θα σας απαντήσω "πράγματι έχει… θέμα η άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά μια τέτοια αλλαγή δεν γίνεται να συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη". Δεν μιλάμε για σκάκι, άλλωστε, αλλά για ποδόσφαιρο.

Τα mind games είναι μέρος του παιχνιδιού, όπως διαπιστώσαμε και στο πρόσφατο παιχνίδι της Σουηδίας με τις δηλώσεις του τεχνικού της Μάλμε, ο οποίος υποτίμησε –εσκεμμένα κι όχι κατά λάθος- τον Ολυμπιακό στη συνέντευξη Τύπου, προκειμένου να "ανεβάσει" τους δικούς του ποδοσφαιριστές, κίνηση που του βγήκε τελικά. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο!

Γενικά ακόμη και στον παγκόσμιο χάρτη του ποδοσφαίρου να ψάξει κανείς τέτοιου είδους κινήσεις έχουν γίνει τελευταία μόνο από τον Λουίς Φαν Χάαλ με την Εθνική ομάδας της Ολλανδίας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά κι ο πολύπειρος τεχνικός -της Μάντσεστερ πλέον- δεν το επέλεξε στο κουτουρού, ούτε είδε όνειρο.

Είχε δουλέψει με τους παίκτες του πάνω στα δύο συστήματα, ήξερε ότι ο Άγιαξ, ο κορμός του οποίου βρέθηκε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, έπαιζε πέρυσι με τρεις στην άμυνα σε πολλά παιχνίδια, οπότε κινήθηκε με σχετική ασφάλεια και δεν έπεσε από την Ακρόπολη ψάχνοντας πορτοφόλι.

Ούτε στο καφενείο…

Επί της ουσίας, ο Ολυμπιακός θα περιμένει και την «Κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου στο ίδιο περίπου μοτίβο που αντιμετώπισε την Ατλέτικο. Με 4-3-3 δηλαδή ή 4-4-2. Ίσως και με τα ίδια πρόσωπα, άσχετα αν μεσολάβησε η ήττα στη Σουηδία. Μόνο 2-3 αλλαγές σε πρόσωπα μπορεί να υπάρξουν και μέχρι εκεί. Αναφέρομαι στους Σαλίνο, Φουστέρ, ίσως και τον Μπενίτες, αν προλάβει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Όλα τα άλλα, δεν στέκονται ρεαλιστικά ούτε σε συζητήσεις καφενείου.