Τα "χρυσά" deals του Μαρινάκη!
Με αφορμή τη μεταγραφή του Κώστα Μανωλά στη Ρόμα, ο Σταύρος Γεωργακόπουλος καταγράφει τις "χρυσές" συμφωνίες του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Ολυμπιακό.
Ο Κώστας Μανωλάς θα γίνει και επίσημα εντός της ημέρας μόνιμος κάτοικος Ρώμης με το κόστος της μεταγραφής να αγγίζει τα 15 εκατομμύρια ευρώ. Πριν από πέντε ημέρες, ο Ανδρέας Σάμαρης έκανε το δρομολόγιο Πειραιάς-Λισαβόνα με αντάλλαγμα 10.000.000 ευρώ για την ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Προηγήθηκε ο Μήτρογλου
Στη διάρκεια του Γενάρη ένα άλλο «ερυθρόλευκο» αστέρι, ο Κώστας Μήτρογλου μετακινήθηκε στο Λονδίνο και τη Φούλαμ έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ. Αν πάμε ακόμη πιο πίσω τη… βαλίτσα θα θυμηθούμε τις ανάλογες περιπτώσεις των Τοροσίδη, Ριέρα, Φετφατζίδη, Φέισα, Bάις. «Χρυσά» deal με την υπογραφή του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Αναρωτιούνται πολλοί πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κατάφερε να δημιουργήσει μια τόσο ακριβή «βιτρίνα» από την οποία ψωνίζουν συστηματικά πλέον και με το αντίτιμο που ορίζει η ΠΑΕ, ορισμένες από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Η απάντηση είναι πολύ απλή έστω κι αν για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο χρειάστηκε προγραμματισμός, σημαντικές επενδύσεις, οργάνωση, αλλά και ευέλικτοι χειρισμοί.
Ήθελε αυτάρκη Ολυμπιακό
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε προαναγγείλει το τι πρόκειται να συμβεί και ποιος είναι ο στόχος του για τον Ολυμπιακό από την πρώτη μέρα! Από τη στιγμή που πήρε στα χέρια του τα ηνία του συλλόγου δεν έκρυψε τίποτα κι ό,τι είπε το έκανε πράξη. Ας θυμηθούμε τα λόγια του, όταν απέκτησε τη σκυτάλη από τον απερχόμενο διοικητικό ηγέτη του συλλόγου, Σωκράτη Κόκκαλη. Ήταν μεσημέρι Τρίτης της 6ης Ιουλίου του 2010:
«Παίρνω το ρίσκο να προσφέρω πολλά χρήματα, ώστε ο Ολυμπιακός να έχει επιτυχίες. Ζητάω από τον κόσμο δυο πράγματα. Το γήπεδο "Γ. Καραϊσκάκης" να γεμίζει και ο καθένας από τους φιλάθλους να έχει στο σπίτι του από μια φανέλα της ομάδας…
Φιλοδοξώ και το εννοώ να είμαι ο τελευταίος μέτοχος του Ολυμπιακού που θα κάνει μια τέτοια θυσία. Πρέπει ο Ολυμπιακός να στηριχτεί οικονομικά από τον κόσμο του, από την δυναμική του.
Έχω στόχο να γίνει ο Ολυμπιακός αυτάρκης. Δουλεύω από μικρός και ό,τι κατάφερα, το πέτυχα μόνος μου. Χρειάζεται ποδοσφαιρική χημεία και σωστό πλάνο για να πετύχεις. Σε αυτήν την περίοδο της κρίσης, θα πρέπει να ενισχύσουμε την ομάδα, χωρίς όμως προκλητικά ποσά.
Έχω ένα όραμα για τον Ολυμπιακό και η διάρκειά του είναι μακροχρόνια. Είμαι ρεαλιστής. Ποδόσφαιρο παίζουμε, το αποτέλεσμα μετράει. Ξέρω τι θέλετε. Το πρωτάθλημα και θα το πάρουμε, να είστε σίγουροι. Έχουμε όμως μια πίεση χρόνου. Πρέπει να αξιοποιήσουμε τους νεαρούς παίκτες μας.
Την ΠΑΕ θέλουμε να την στελεχώσουμε με κατάλληλα άτομα που αγαπάνε τον Ολυμπιακό. Δεν θα δεχτώ καταστάσεις του παρελθόντος, άτομα τα οποία θέλησαν να εκμεταλλευτούν χρήματα. Πάμε όλοι μαζί, δεν περισσεύει κανείς».
Τα κατάφερε...
Ένας αυτάρκης Ολυμπιακός, λοιπόν, μια ομάδα που δεν θα στηρίζεται αποκλειστικά στην τσέπη του εκάστοτε προέδρου ή μεγαλομετόχου, αλλά στην τεράστια δυναμική της και τον κόσμο της, ήταν ο μεγάλος στόχος και η μεγάλη υπόσχεση του Βαγγέλη Μαρινάκη με το «καλημέρα». Το κατάφερε; Αν σκεφτούμε ότι από τότε μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός επέστρεψε στο δρόμο των επιτυχιών, πανηγύρισε τέσσερα σερί πρωταθλήματα, εδραίωσε τη θέση του μέσω της παρουσίας και των επιτυχιών του στο Champions League στην ελίτ της Ευρώπης και «μεγαλώνει» κάθε χρόνο, μέσα κι έξω από το γήπεδο, μάλλον το κατάφερε.
Πως, όμως, φτάσαμε ως εδώ; Πως ο Ολυμπιακός κατάφερε να μπει… σφήνα ανάμεσα στα κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ, να αναγνωρίζεται ως «ισότιμο» μέλος και να «μοσχοπουλάει» παίκτες σε ομάδες επιπέδου Ρόμα, Μπενφίκα, Φούλαμ, Γαλατά, αλλά και να «ψωνίζει» από Μπαρτσελόνα, Άρσεναλ, Μονακό, Λίβερπουλ, Βιγιαρεάλ;
Οι κατάλληλοι άνθρωποι
Κατ’ αρχάς, η διοίκηση των «ερυθρολεύκων» βρήκε τους κατάλληλους ανθρώπους για να κάνει τη δουλειά. Ήρθε σε επαφή με τοπ μάνατζερ (Μέντες, Ραϊόλα…), οι οποίοι έχουν και την «πραμάτεια», αλλά και τις διασυνδέσεις για να ανοίξουν «βαριές» πόρτες. Όλα αυτά, όμως, θα ήταν μια τρύπα στο νερό, αν δεν διέθετε ο Ολυμπιακός και το ανάλογο «εμπόρευμα».
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παρελθόν των ποδοσφαιριστών που έφυγαν τελικά από του Ρέντη με πολλά εκατομμύρια στα πόδια τους, θα διαπιστώσει πως όταν και όπου χρειάστηκε, η διοίκηση και ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν εκεί για να «προστατεύσει» την επένδυση και να την οδηγήσει σε διαδοχικά limit up.
Η περίπτωση Μανωλά
Όταν αποκτήθηκε ο Κώστας Μανωλάς, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού το πήρε πάνω του, κόντρα ακόμη και σε οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για τον πρώην παίκτη της ΑΕΚ. Ο Μαρινάκης όχι απλά καθάρισε για να τον φέρει στο μεγάλο λιμάνι, αλλά φρόντισε να τον… απογειώσει.
Όλοι όσοι ασχολούνται με τον Ολυμπιακό γνωρίζουν πως ό,τι κι αν χρειάστηκε ο Μανωλάς από την ημέρα που έγινε μέλος του ρόστερ το βρήκε από τον Μαρινάκη. Το «εγώ είμαι εδώ για σένα» εφαρμόστηκε στην πράξη και ο ίδιος ο νεαρός άσος έφτασε στο σημείο να δηλώσει πως «θα κάνω ότι μου πει η ομάδα και ο πρόεδρος».
Ο Κώστας Μήτρογλου ήθελε να φύγει πέρυσι τέτοιο καιρό όταν έγινε γνωστό ότι αποκτήθηκε ο Σαβιόλα. Ο Μαρινάκης ήταν εκείνος που τον φώναξε στο γραφείο του, έχοντας προηγουμένως μιλήσει και με τον Μίτσελ και του είπε: «Συνέχισε να δουλεύεις και θα παίξεις. Σε πιστεύουμε…». Ο «πιστολέρο» τον άκουσε, δούλεψε ακόμη περισσότερο, «τρέλανε» την Ευρώπη για ένα εξάμηνο και τίναξε τη μπάνκα στον αέρα!
Πολλές οι ιστορίες
Υπάρχουν πολλές ακόμη μικρές ή μεγάλες ιστορίες που μεσολάβησαν στα «χρυσά» deal του Ολυμπιακού. Κάποιες γνωστές, κάποιες όχι και τόσο. Η ουσία, όμως, είναι ότι η διοίκηση των «ερυθρολεύκων» επένδυσε, ρίσκαρε, μερίμνησε και πέτυχε.
Πολλοί εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι «κάθε καλοκαίρι αλλάζει η μισή ομάδα». Θεωρητικά έχουν δίκιο. Δεν είναι εύκολο να «χτίζεις» κάθε χρόνο αλλάζοντας τα μισά… υλικά. Στην πράξη, όμως, ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν αποδυναμώθηκε, αλλά κάθε χρόνο εμφανίζεται και πιο ισχυρός, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Αν η ομάδα έχει καλή πορεία και φέτος, όλα καλά. Αν, όμως, έρθουν τίποτα «ντόρτια» στην Ευρώπη, το πρώτο πράγμα που θα έρθει στο μυαλό των περισσότερων θα είναι ο Μανωλάς, ο Σάμαρης, ο Μήτρογλου…
Ο ρόλος του Μίτσελ
Για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, βέβαια, έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο Μίτσελ, ο οποίος τόλμησε να εμπιστευθεί πολλά από αυτά τα νέα παιδιά, στην πλειοψηφία τους Ελληνόπουλα και δικαιώθηκε. Το ίδιο καλείται να κάνει και φέτος. Όπως δήλωσε, άλλωστε, είναι χαρούμενος που τα έσοδα της ομάδας αυξήθηκαν επί των ημερών του, όπως και οι δικές του μετοχές στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.
Όσο για τη συνέχεια; Το ρόστερ θα κλείσει έως το τέλος της εβδομάδας με άλλες δύο σημαντικές προσθήκες (σ.σ. φορ και χαφ) και απομένει να δούμε δύο πράγματα. Που θα φτάσει η φετινή ομάδα και ποιοι θα είναι οι επόμενοι που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων.
Δεν ξεπουλάει...
Και κάτι ακόμη. Ο Ολυμπιακός «μοσχοπουλάει», αλλά δεν «ξεπουλάει». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Χολέμπας, ο οποίος βρέθηκε πέρυσι μια ανάσα από τη Μπεσίκτας, αλλά οι Τούρκοι δεν κάλυψαν τις απαιτήσεις της ΠΑΕ, αλλά και του Μανωλά για τον οποίο μόλις τον Γενάρη απορρίφθηκε πρόταση από τη Νάπολι ύψους 8 εκατομμυρίων. Μέσα σε έξι μήνες έφυγε με τα… διπλάσια! Από την άλλη, βέβαια, δεν θα χαλούσε και κανέναν, αν ο Μανωλάς έμενε για ακόμη έναν χρόνο κι έφευγε το επόμενο καλοκαίρι, έστω και με λιγότερα…
Υ.Γ.: Οι σωστοί επενδυτές ξέρουν πότε πρέπει να αγοράσουν και πότε να πουλήσουν. Άραγε στον ΠΑΟ δεν βαράνε το κεφάλι τους με τον τραυματισμό του Μπεργκ, τον οποίο θα μπορούσαν να μοσχοπουλήσουν στις αρχές του καλοκαιριού ή ακόμη και πριν λίγες μέρες μετά τα 4 γκολ επί της Μίντιλαντ;
Υ.Γ.2: Στις πολλές επενδύσεις που έκανε την τελευταία 4ετία ο Ολυμπιακός υπήρξαν και αρκετές αστοχίες (σ.σ. βλέπε Βλαχοδήμο, Τάτο, Μασάντο, Γιαταμπαρέ, Μπονγκ, Μεντζανί, Σέποβιτς και πολλούς άλλους). Όλα, όμως, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το ζητούμενο είναι η σούμα να βγαίνει «συν» και σε αυτό η διοίκηση Μαρινάκη έχει βάλει τα… γυαλιά –τηρουμένων των αναλογιών- ακόμη και στην Πόρτο του Πίντο Ντα Κόστα.
Υ.Γ.3: Δεν υπάρχει κανείς που να μην… πουλάει σε όλη την Ευρώπη. Η Μπάρτσα έδωσε τον Αλέξις Σάντσες στην Άρσεναλ και τον Φάμπρεγκας στην Τσέλσι. Η Μπάγερν τον Κρος στη Ρεάλ. Η Ρεάλ τον Ντι Μαρία στη Μάντσεστερ. Η Τσέλσι τον Νταβίντ Λουίς στην Παρί. Η Μίλαν τον Μπαλοτέλι στη Λίβερπουλ. Η Λίβερπουλ τον Σουάρες στην Μπάρτσα και δεν συμμαζεύεται. Η Μονακό τον Χάμες Ροντρίγκες στη Ρεάλ. Η Ρόμα τον Μπενατιά στη Μπάγερν και ο Ολυμπιακός τον Μανωλά στη Ρόμα. Όλοι και όλα έχουν την τιμή τους και στον «μαγικό» κόσμο του ποδοσφαίρου…
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλιο Σταύρου Καραΐνδρου: Πέντε σημεία για τον Μανωλά