Πρώτος πριν 18 μέρες, τώρα να φύγουν όλοι!

Πραγματικά η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά με όσα συμβαίνουν στον Ολυμπιακό. Αναφέρομαι κυρίως στο κλίμα που δημιουργείται όταν κάτι δεν πάει καλά. Μιλάμε για την ομάδα που έχει κατακτήσει 7 σερί πρωταθλήματα, 44 στο σύνολο, η οποία ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μέχρι και τις 28 Γενάρη, την ημέρα δηλαδή που αναδείχθηκε ισόπαλη με τον Αστέρα στην Τρίπολη και υποχώρησε στη δεύτερη θέση.

Μέχρι τότε, οι «ερυθρόλευκοι» ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Στο διάστημα που ακολούθησε, η εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ με ανατροπή στα τελευταία λεπτά και η ισοπαλία με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι προκάλεσαν την απόλυτη ισοπέδωση.

Προηγήθηκε η -όχι και τόσο φιλική- επίσκεψη οπαδών στις εγκαταστάσεις του Ρέντη το βράδυ της προηγούμενης Τετάρτης, ύστερα από τον αποκλεισμό στο Κύπελλο. Αλήθεια ποιος δίνει το δικαίωμα στον κάθε πικραμένο να κάνει bullying σε ανθρώπους της ομάδας (ποδοσφαιριστές ή εκπροσώπους της ΠΑΕ), επειδή θεωρεί ότι είναι «δική του», λόγω της παρουσίας του στην εξέδρα ή της αγάπης που νιώθει; Θεωρούν κάποιοι ότι έτσι τα πράγματα θα λειτουργήσουν καλύτερα;

Ακολούθησε το γενικότερο ανάθεμα προς όλους και όλα, κυρίως μέσω των social media. Στα σχετικά ρεπορτάζ που επικαλούνται ως πηγές ακόμη και ανθρώπους του συλλόγου, διαβάζουμε και ακούμε για «ξήλωμα και ράψιμο από την αρχή», για δεκάδες «πωλητήρια», για άρον άρον αποχωρήσεις ακόμη και παικτών με ποιότητα που δεν βρίσκει κανείς σε καμία άλλη ελληνική ομάδα. Όλα... ίσιωμα που έλεγε και μια ψυχή.

Είναι σύνηθες η θερμοκρασία να ανεβαίνει και τα νεύρα να φουντώνουν σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Ειδικά σε έναν οργανισμό όπως ο Ολυμπιακός που έχει μάθει να νικά και το επιδιώκει σε όλα τα επίπεδα. Σε όλα τα σπορ και σε κάθε ηλικία. Ακόμη και στο γυναικείο μπάσκετ ή σε αναμετρήσεις επιπέδου Ακαδημιών.

Το να κατεδαφίζονται όλα με μιας, ωστόσο, είναι εκτός λογικής. Το να μην πάει καλά για μια σεζόν ο Ολυμπιακός είναι μέσα στο πρόγραμμα. Έστω κι αν έγιναν μεγάλα λάθη από το ξεκίνημα ως τώρα, η ομάδα ήταν μέσα στους στόχους της μέχρι πριν από λίγες ημέρες.

Αν θέλετε να το πάμε και λίγο πιο μακριά, ουσιαστικά τέθηκε εκτός στα τρία παιχνίδια με την ΑΕΚ, τα οποία οι «κιτρινόμαυροι» πήραν στις λεπτομέρειες. Επειδή έχουν πιο δουλεμένη ομάδα, τον ίδιο προπονητή εδώ κι έναν χρόνο, ίσως κι από τύχη που πάντα παίζει ρόλο στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή.

Ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι πολύ κατώτερος των προσδοκιών δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Πως ήταν μακριά από τα στάνταρ του ακόμη κι όταν βρισκόταν στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος, επίσης. Το να «φύγουν όλοι», όμως, που ακούγεται δεξιά κι αριστερά δεν είναι απλά παρόρμηση, αλλά καθαρή τρέλα.

Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

Δεν έχει καλό υλικό ο Ολυμπιακός, έστω κι αν έγιναν πολλές αστοχίες κυρίως το καλοκαίρι; Ασφαλώς κι έχει. Έχει κάποια άλλη ομάδα καλύτερο ρόστερ από αυτό των πρωταθλητών; Στο δικό μου μυαλό όχι, είναι η απάντηση, έστω κι αν η εικόνα έχει «μουτζουρωθεί» τελευταία. Κυκλοφορούν πολλοί καλύτεροι ποδοσφαιριστές εκεί έξω από το επίπεδο των Μιραλάς, Φορτούνη, Μάριν, Οφόε κι άλλων «ερυθρόλευκων»;

Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι «να τους διώξουμε όλους και να φέρουμε τους επόμενους», αλλά να κρατήσουμε ό,τι αξίζει κι ό,τι κάνει στον προπονητή, προκειμένου να φτιάξει την ομάδα της επόμενης σεζόν με τα εργαλεία που του ταιριάζουν, συν όσα άλλα έρθουν.

Είναι δεδομένο ότι το μπάτζετ θα περιοριστεί, αφού μάλλον δεν θα υπάρξει Champions League στο καλεντάρι, είναι δεδομένο ότι θα επιστρέψουν αρκετοί δανεικοί κι ότι θα γίνει προσπάθεια θα ενισχυθεί ο κορμός με Έλληνες. Γιατί;

Πρώτον επειδή φέτος οι εγκαταστάσεις του Ρέντη θύμιζαν, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της σεζόν, κέντρο διερχομένων, με τόσους πολλούς -καλοπληρωμένους- ξένους που ούτε καν κατάλαβαν πού ήρθαν και ποιες είναι οι απαιτήσεις (Εμενίκε, Καρσελά, Βούκοβιτς, Μίλιτς).

Δεύτερον επειδή υπάρχουν κάποιες καλές περιπτώσεις Ελλήνων που αξίζουν μια ευκαιρία, από τη στιγμή που και ο ευρωπαϊκός πήχης δεν θα τοποθετηθεί τόσο ψηλά (Γιαννιώτης, Ρισβάνης, Σιώπης και όχι μόνο)...

Με λίγα λόγια, παρά την πίκρα, την απογοήτευση και τον θυμό που προκαλεί η φετινή αποτυχία, η επόμενη μέρα δεν πρέπει να χαραχτεί εν θερμώ. Το γεγονός ότι κάποιοι αποδεδειγμένα καλοί παίκτες, με πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Μιραλάς, δεν μπορούν να αποδώσουν δεν έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό τους, αλλά κυρίως με τη συνολική κατάσταση.

Όταν η ομάδα δεν λειτουργεί σωστά οι παίκτες χάνονται στη γενική μετριότητα. Όταν η ομάδα λειτουργεί, παίκτης μπαίνει, παίκτης βγαίνει, αλλά οι διαφορές είναι ελάχιστες. Με άλλα λόγια όταν υπάρχει συγκεκριμένο σενάριο και ο ηθοποιός το ξέρει θα το υπηρετήσει σωστά και πάνω στη σκηνή. Όταν δεν υπάρχει, απλά θα αυτοσχεδιάσει κι ό,τι βγει.

Ο Όσκαρ Γκαρθία έχει να κάνει ακόμη πολλά. Το πιο σημαντικό είναι να κερδίσει τους ίδιους τους παίκτες του ή τουλάχιστον εκείνους που θέλει να έχει μαζί του και του χρόνου. Το ξεκαθάρισμα πρέπει να αρχίσει από τώρα και μέσα στα εννέα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το φινάλε. Παράλληλα, πρέπει να ξεκινήσει και η αναζήτηση για τους επόμενους. Εκείνους που θέλει ο κόουτς για να «κουμπώσει» σωστά το παζλ.

Μέχρι να ξεκαθαρίσει οριστικά το τοπίο, η διοίκηση οφείλει να «προστατεύσει» τα περιουσιακά της στοιχεία και να τα «θωρακίσει», προκειμένου η ομάδα να δείξει ένα όσο το δυνατόν πιο καλό πρόσωπο μέχρι το φινάλε των υποχρεώσεών της. Μπορεί, σε έναν βαθμό, κάποιοι να βγαίνουν από το κάδρο των ευθυνών, όταν όλοι «δείχνουν» τους παίκτες που φταίνε και το ξέρουν, αλλά το θέμα είναι η ομάδα.

Δεν κέρδισε και πολλά ο Ολυμπιακός όταν ξαφνικά αποπέμφθηκαν κάποιοι μετά από την ήττα στο πρώτο ματς πρωταθλήματος με την ΑΕΚ. Όπως δεν θα κερδίσει και τώρα, αν κάποιοι «τελειώσουν» πρόωρα. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να σταθεί στον Μποτία. Ο Ισπανός στόπερ μένει ελεύθερος το καλοκαίρι και οδεύει προς αποχώρηση, αφού δεν υπάρχει συμφωνία ανανέωσης. Μπορεί στα 9 παιχνίδια που ακολουθούν να παίξει και να προσφέρει ή όχι; Πρέπει ο προπονητής να τον έχει στους διαθέσιμους; Θα κερδίσει περισσότερα αν τον βάλει από τώρα στη ντουλάπα; Μάλλον όχι...

ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

Για να φτάσουμε και στο δια ταύτα, τρία πράγματα χρειάζεται τώρα ο Ολυμπιακός. Δουλειά, ηρεμία και σωστό προγραμματισμό με τον προπονητή στο επίκεντρο. Δουλειά για να αποκτήσει η ομάδα ταυτότητα, συνοχή και αυτοματισμούς. Ηρεμία για να υπάρξει όσο το δυνατό πιο άμεση βελτίωση και σωστό προγραμματισμό για να γίνει όπως πρέπει η ανανέωση του καλοκαιριού.

Είναι πολύ λεπτή η -κόκκινη- γραμμή στο ποδόσφαιρο. Αν είχαν πάει ανάποδα τα δύο παιχνίδια με την ΑΕΚ, δεν είχε γίνει η ανατροπή δηλαδή στο «Καραϊσκάκη» και είχε προκριθεί ο Ολυμπιακός με μια ισοπαλία στο ΟΑΚΑ, τώρα ο Χιμένεθ που δεν έχει ακούσει και λίγα από την ημέρα που επέστρεψε, θα ήταν στα τάρταρα και ο Γκαρθία στα ουράνια.

Συμπέρασμα; Το πιο μεγάλο λάθος θα είναι τώρα που φταίνε όλοι και όλα στον Ολυμπιακό, μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά! Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο στους ανταγωνιστές που περιμένουν ο μεγάλος τους αντίπαλος, να μην σηκώσει κεφάλι και τα επόμενα χρόνια.

Δεν πρέπει επ' ουδενί να τους γίνει το χατίρι. Ειδικά από μια διοίκηση που ξέρει και τα λάθη της να αναγνωρίζει, έστω κι αν δεν το φωνάζει, αλλά και να «χτίζει» ομάδες όπως έγινε όλα τα προηγούμενα χρόνια, όχι πάντα με επιτυχία. Η εσωστρέφεια, ο μηδενισμός και η σκούπα χωρίς φίλτρο, όχι καλό δεν θα κάνει, αλλά θα διογκώσει το κακό. Απλά πράγματα...