Πρωταθλητής που έπαψε ομάδα να θυμίζει…

Ο Ολυμπιακός έκλεισε τον πρώτο γύρο έχοντας νικήσει ξεκάθαρα τους διώκτες του για τον τίτλο εντός έδρας. Στις αναμετρήσεις με τους παραδοσιακούς αντιπάλους του, μάλιστα, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, έκανε επίδειξη δύναμης φιλοδωρώντας τους με τρία τεμάχια έκαστο. Πιο δύσκολα έκαμψε την αντίσταση του ΠΑΟΚ στο Φάληρο (2-1), αλλά και του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη (0-2).

Πλέον αυτή η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με τον κανονικό Ολυμπιακό. Κάτι κουρασμένα παλικάρια εμφανίστηκαν χθες στη Λεωφόρο αντιμετώπισαν έναν πιο φρέσκο και πιο παθιασμένο αντίπαλο, με το τελικό 1-0 να μοιάζει κολακευτικό σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αυτοί που έπαιξαν δεν ήταν αδιάφοροι στην πλειοψηφία τους. Ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν…

Όταν σε όλο το παιχνίδι κόντρα σε μια ομάδα που είναι 12 βαθμούς πίσω στη βαθμολογία δεν καταφέρνουν οι “ερυθρόλευκοι” να αλλάξουν τρεις πάσες, το αποτέλεσμα δεν γίνεται να είναι διαφορετικό. Πάλι καλά δηλαδή που ήταν κάτω από τα δοκάρια ο Καπίνο κι όχι ο Λεάλι και έσωσε τουλάχιστον τα προσχήματα…

ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΒΟΥΖΑΣ…

Όχι, δεν φταίει ο Βασίλης Βούζας γι’ αυτό που είδαμε. Μακάρι να ήταν αυτός το πρόβλημα σήμερα για να λυνόταν αύριο με έναν προπονητή εγνωσμένης αξίας. Ο υπηρεσιακός κόουτς και οι συνεργάτες του που κλήθηκαν να κρατήσουν μια καυτή πατάτα στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν, φέρουν τη μικρότερη ευθύνη. Είναι ζήτημα αν στις δέκα ημέρες που βρίσκονται στην τεχνική ηγεσία έχουν προλάβει να κάνουν τρεις κανονικές προπονήσεις. Αγώνας, αποθεραπεία, χαλάρωμα, αγώνας έχει πάει το πρόγραμμα ως τώρα, με αντιπάλους δύο φορές τη Μπεσίκτας των 125 εκατομμυρίων και τον -σαφώς πιο φρέσκο και δουλεμένο- Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο.

Ανέλαβαν μια ομάδα ξεζουμισμένη, με 15-16 παίκτες στα πρόθυρα κατάρρευσης από τη κούραση κι άλλους 5-6 εντελώς απενεργοποιημένους. Πως να αντλήσεις δύναμη από τους μεν, πως να ενεργοποιήσεις τους δε, έπειτα από μήνες αποχής; Πως να αλλάξεις τον τρόπο προσέγγισης μιας ομάδας που από τον Αύγουστο παίζει τόσο άναρχα, τόσο επιπόλαια, τα ίδια και τα ίδια κι εμφανίζει τις ίδιες αδυναμίες;

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΚΟΛ

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός έχει χάσει χωρίς, μάλιστα, να γίνει καμιά τρομερή “μάχη”, από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, αλλά και από τον Πανιώνιο στο Φάληρο. Σε τέσσερα παιχνίδια με τους από κάτω στη βαθμολογία, δεν έχει βάλει ένα γκολ. Χθες σε 90+ λεπτά παιχνιδιού δεν δημιούργησε μια καθαρή τελική προσπάθεια. Μια απειλή στην περιοχή του Βλαχοδήμου κατέγραψε η στατιστική κι αυτή εκτός στόχου!

Αυτή η ομάδα δεν έχει σχέση με τον Ολυμπιακό που θέλει να βλέπει ο κόσμος του. Τον τίτλο θα τον πάρει επειδή από το ξεκίνημα της σεζόν ήταν καλύτερος ή λιγότερο κακός από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Έχει δημιουργήσει διαφορά που δεν καλύπτεται παρά μόνο αν… αποχωρήσει από το πρωτάθλημα, αλλά στη δεδομένη χρονική στιγμή ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Ο Ολυμπιακός δεν έχασε μόνο από τον Παναθηναϊκό. Έχασε και από τη… Μπεσίκτας αφού πριν από τρεις ημέρες οι περισσότεροι έδωσαν, έστω και χωρίς τον ενδεδειγμένο τρόπο, ότι είχαν και δεν είχαν, για να έρθει η πρόκριση-υπέρβαση. Ο Φορτούνης δεν γινόταν να μην πάρει ανάσες. Ο Καμπιάσο, επίσης. Μέχρι και ο πιτσιρικάς Ρέτσος είχε βγάλει τρία 90άλεπτα μέσα σε μια βδομάδα και είναι μόλις 18,5 ετών. Δεν είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα, πάντως, αν ισχυριστεί κανείς ότι οι πιο ενεργοί και οι πιο φρέσκοι παίκτες του Ολυμπιακού συνολικά είναι οι πιτσιρικάδες του…

Και σήμερα να έρθει προπονητής, ο Γκουαρδιόλα που λέει ο λόγος ή ο “καλύτερος” που έχει ο καθένας από εμάς στο μυαλό του, λίγα πράγματα θα αλλάξουν στα 5 ματς πρωταθλήματος κι άλλα δύο ή τρία που απομένουν στο Κύπελλο. Η διοίκηση πρόσφατα παραδέχθηκε δημόσια τα λάθη της σε θέματα σχεδιασμού και διαχείρισης. Από τώρα, λοιπόν, καλείται να προετοιμάσει το έδαφος για να γίνει ο Ολυμπιακός της επόμενης σεζόν, ο… κανονικός. Όχι κάτι που μοιάζει με τον Ολυμπιακό μόνο στις φανέλες.

Όσοι παρακολούθησαν προσεκτικά το ντέρμπι των “αιωνίων” δεν ήταν δύσκολο να διαπιστώσουν ότι κάθε φορά που είχε “ερυθρόλευκος” τη μπάλα στα πόδια του, έπεφταν σαν καμικάζι δύο ή τρεις αντίπαλοι. Το ίδιο είχε γίνει στην Τούμπα, κάτι ανάλογο στο ΟΑΚΑ. Η μία ομάδα έπαιζε με γεμάτο το ρεζερβουάρ και αυξημένο κίνητρο και η άλλη με τη… ρεζέρβα. Δεν ήταν θέμα διάθεσης ή επιθυμίας, ήταν κυρίως θέμα δυνάμεων. Πάλι καλά δηλαδή που ακολουθεί η διακοπή λόγω Εθνικής ομάδας και θα πάρουν ανάσες όσοι έχουν άμεση ανάγκη για οξυγόνο τον τελευταίο καιρό.

Αποδείχθηκε λάθος το να κοντύνει τόσο πολύ το ρόστερ στη διάρκεια του Γενάρη, ανεξάρτητα από τις πωλήσεις των Μιλιβόγεβιτς και Ιντέγε που έπρεπε να καλύψουν το έλλειμμα του αποκλεισμού από το Champions League. Πάλι καλά δηλαδή που έμειναν ο Καμπιάσο με τον Τσόρι, έστω και σε αυτή την κατάσταση για να υπάρχουν δύο ισχυρές προσωπικότητες να βοηθήσουν στο μέτρο του δυνατού, όχι μόνο πάνω στο χορτάρι, αλλά και στα αποδυτήρια.

Για την εικόνα του παιχνιδιού δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Κέρδισε η ομάδα που ήταν καλύτερη, πάτησε πιο δυνατά στο χορτάρι, έβγαλε περισσότερη ενέργεια, οι παίκτες της μπήκαν με μεγαλύτερο πάθος στις μονομαχίες. Όταν μια ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού, δεν ξέρει τι να κάνει τη μπάλα και δεν υπάρχει κίνηση στο χώρο, μοιραία θα εγκλωβιστεί… Εδώ ο Τσόρι και μπήκε στον αγώνα μετά το 30ό λεπτό όταν του ζήτησε ο Βούζας να γυρίσει πιο πίσω και να πάρει τη μπάλα στα πόδια.

ΤΟ 7ο ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ…

Επαναλαμβάνω, η χρονιά θα κυλήσει έτσι, ή κάπως έτσι. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά θεαματική αλλαγή στον επόμενο ενάμιση μήνα. Άντε να μπορέσει να περάσει 2-3 βασικά ζητήματα το υπηρεσιακό τιμ, ώστε να υπάρξει στοιχειώδης βελτίωση σε ορισμένους τομείς. Άντε και να επαναφορτίσουν κατάτι τις μπαταρίες εκείνοι που έχουν τραβήξει το κουπί ασταμάτητα εδώ και μήνες… Μέχρι και ο Σεμπά δεν έχει καμία σχέση με το αγρίμι των προηγούμενων μηνών.

Το μόνο σίγουρο είναι πως χρόνος δεν πρέπει να χαθεί από εδώ και πέρα. Ενόψει του καλοκαιριού που πλησιάζει, όχι μόνο απαγορεύονται τα ίδια λάθη, αλλά και το να μη γίνουν όσα πρέπει για να αποκτήσει ξανά η ομάδα την αίγλη της. Τον κατάλληλο προπονητή και τους -υψηλού επιπέδου και ποιότητας- παίκτες που είναι απαραίτητοι για να βρει η ομάδα το δρόμο της. Το 7ο πρέπει να αποτελέσει την απαρχή και την αφετηρία για δυνατό restart σε όλα τα επίπεδα. Δεν γίνεται αλλιώς…