Οι δύο στόπερ, ο... Μιραλάς, ο Πουλίδο και μια "χαφάρα"
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος παραδέχεται τη λάθος εντύπωση του καλοκαιριού, υποστηρίζει ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται τουλάχιστον τέσσερις προσθήκες τον Ιανουάριο και χαρακτηρίζει "όλα τα λεφτά" την αναμέτρηση με την Μάλμε.
Το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί τους φίλους του Ολυμπιακού μετά το ηχηρό χαστούκι από τον ΠΑΟΚ στο "Γ. Καραϊσκάκης" είναι αν η ομάδα τους μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα κι αν ναι, πως. Οι περισσότεροι απαντούν "ναι" από… συνήθεια κι όχι επειδή η ομάδα τους έχει πείσει ως τώρα ότι μπορεί να τα καταφέρει. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί, αρκεί να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι…
Επειδή σε αντίθεση με κάποιους άλλους δεν ήμουν, δεν είμαι και πιστεύω δεν θα γίνω της… κωλοτούμπας, οφείλω να παραδεχθώ ότι στο τέλος του καλοκαιριού σχημάτισα την εντύπωση πως το εφετινό ρόστερ του Ολυμπιακού σε ατομικό επίπεδο τουλάχιστον, αλλά και σε βάθος, είναι εφάμιλλο ίσως και καλύτερο του περυσινού.
Είχα την αίσθηση και δεν είμαι ο μόνος φαντάζομαι, ότι η απουσία του Κάμπελ θα καλυφθεί από τους Αφελάι Ντουρμάζ, Ντοσεβί, ενώ για το κέντρο της άμυνας παρότι όλοι γνωρίζαμε ότι δεν υπάρχει νέος… Μανωλάς στην αγορά, υπολόγισα ότι ο Μίτσελ θα την βρει την άκρη και θα παρουσιάσει μια αξιόλογη και αξιόπιστη τετράδα στα μετόπισθεν.
Ακόμη και τώρα πιστεύω ότι σε επίπεδο μονάδων δεν έχω πέσει πολύ έξω. Δεν είχα υπολογίσει σωστά, όμως, το τι μπορεί να προσφέρει τελικά καθένας από εκείνους που αποκτήθηκαν, αλλά και το πώς θα "παντρευτούν" στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού.
Είναι γεγονός πως κάτι δεν πήγε καλά σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Έπαιξαν, βέβαια, ρόλο και ορισμένοι "αστάθμητοι" παράγοντες. Τέτοιοι ήταν η ξαφνική αποχώρηση του Αβραάμ στο παρά πέντε, η αναβολή της επιστροφής του Σιόβα, η εμπλοκή στην περίπτωση Πουλίδο, αλλά και η "αναιμική παρουσία" κάποιων άλλων που ήρθαν με μεγάλες προσδοκίες και είτε… χάθηκαν στην πορεία, όπως συνέβη στην περίπτωση Κασάμι, είτε απλά δεν ανταποκρίθηκαν όπως συνέβη ως τώρα με τους Μήτρογλου και Ντουρμάζ.
Αποδείχθηκε στην πράξη ότι ο Ολυμπιακός παρουσιάζει μια τεχνική μεν, αλλά αργή ενδεκάδα και κατ’ επέκταση είναι προβλέψιμος κόντρα σε αντιπάλους που μπορούν να ορθώσουν ανάστημα, έστω και χωρίς ανάλογης ποιότητας ποδοσφαιριστές. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Είναι σίγουρο ότι ο Μίτσελ δεν πρόκειται να αφήσει το τρένο του τίτλου να περάσει από μπροστά του και να σφυρίζει αδιάφορα. Ψάχνει να βρει τις λύσεις και θα το παλέψει μέχρι τέλους, προκειμένου να επαναφέρει την ομάδα του σε ράγες πρωταθλητισμού. Για να το πετύχει, όμως, αυτό θα πρέπει να δουλέψει ακόμη περισσότερο όχι μόνο στην τακτική, αλλά και στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του.
Αρχή με τη Μάλμε
Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να υποτιμήσουν κανέναν αντίπαλο ούτε να αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια του πρωταθλήματος με υπεροψία, όπως υπογράμμισε στις δηλώσεις του στο Contra.gr o Αλέξης Αλεξανδρής την παραμονή της αναμέτρησης με τον ΠΑΟΚ. Όπως μπήκαν στο φαληρικό γήπεδο οι παίκτες του Άγγελου αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους και με διάθεση να τα δώσουν όλα για την ομάδα και τον διπλανό τους, έτσι ακριβώς θα πρέπει να συμπεριφερθούν και οι "ερυθρόλευκοι".
Εύκολα παιχνίδια δεν υπάρχουν, όπως αποδείχθηκε μέχρι τώρα, από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να τα κάνει… εύκολα με την απόδοσή του. Άρα πέρα από τις όποιες αλλαγές υπάρξουν στην ενδεκάδα και στον τρόπο παιχνιδιού, οι παίκτες πρέπει να καταβάλουν ότι από εδώ και πέρα πρέπει να "ματώνουν" σε κάθε αγώνα. Να δείχνουν στον αντίπαλο πως είναι αποφασισμένοι για όλα και πως για να αντέξει θα πρέπει να φτύσει… αίμα.
Αυτό πρέπει να γίνει αρχής γενομένης από το παιχνίδι με τη Μάλμε, η οποία μόνο τελειωμένη δεν είναι στη διεκδίκηση της τρίτης θέσης του ομίλου. Νικά και αφήνει εκτός τον Ολυμπιακό. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, αν οι "ερυθρόλευκοι" αφήσουν ξανά περιθώρια με την απόδοσή τους. Κι επειδή στην παρούσα φάση δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά, όπως δεν μπορούν να αλλάξουν πολλά και τον Γενάρη, αφού οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι, ο Μίτσελ και οι παίκτες του θα πρέπει να εγκαταλείψουν το μπλαζέ ύφος και να μπαίνουν στο γήπεδο με το μαχαίρι στο στόμα.
Οι μεταγραφές και ο Αμπιντάλ
Όσο για τις μεταγραφές του Γενάρη είναι σαφές ότι χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερις καλές προσθήκες, ίσως και πέντε. Δύο "ενδεκαδάτους" στόπερ, αφού ο Αμπιντάλ αναχωρεί όπως όλα δείχνουν μέχρι το τέλος του μήνα (σ.σ. ήδη έχει αδειάσει το σπίτι που έμενε κι έχει στείλει τα πράγματα στη Βαρκελώνη), έναν ακραίο στο στιλ του Κάμπελ, του Βάις ή του Μιραλάς κι έναν σέντερ φορ, τον Πουλίδο ή άλλον που εκτός από ταχύς και διεισδυτικός, να έχει έφεση στο "εύκολο" γκολ. Δεν θα ήταν κακό, επίσης, αν δεν βρεθεί τρόπος ενεργοποίησης του Κασάμι να κινηθεί ο Ολυμπιακός και για έναν κεντρικό μέσο με επιθετικές αρετές, καθώς ο Φορτούνης παρά το πλούσιο ταλέντο του, θέλει ακόμη χρόνο και ευκαιρίες για να εξελιχθεί σε βασική μονάδα. Τέτοια περίπτωση είναι ο Ντιόπ της Λεβάντε χωρίς να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ακόμη καλύτεροι. Απλά τον μνημονεύω επειδή το καλοκαίρι έφτασε μια ανάσα από τον Πειραιά.
Αν όλα τα παραπάνω συμβούν, ο Ολυμπιακός θα επιστρέψει δριμύτερος στη διεκδίκηση της κούπας, κόντρα σε έναν ΠΑΟΚ σαφώς καλύτερο από πέρυσι, ο οποίος, όμως, έχει… ταβάνι και αυτό το γνωρίζουν όλοι με πρώτο τον Αναστασιάδη. Ο Ολυμπιακός αντίθετα, όχι μόνο δεν έχει πιάσει ταβάνι, αλλά έχει μείνει στα θεμέλια. Ευκαιρία είναι να έρθουν, λοιπόν, τα κατάλληλα "εργαλεία" για να διορθώσει και ο Μίτσελ τις κακοτεχνίες που όλοι βλέπουμε από το καλοκαίρι ως τώρα… Μέχρι τότε, όμως, ο αγώνας με τη Μάλμε είναι "όλα τα λεφτά" από κάθε άποψη. Όχι μόνο για να επιτευχθεί ο στόχος, αλλά πρώτα απ’ όλα για να επανέλθει η ηρεμία και να ζεσταθεί ξανά ο κόσμος…