Ο Μαρτίνς με μια λέξη είπε την αλήθεια…

“Υποφέραμε”. Με μία λέξη, ο Πέδρο Μαρτίνς είπε την πικρή αλήθεια για το διδακτικό χαστούκι που δέχθηκαν οι “ερυθρόλευκοι” από τη Γκενκ. Απέναντι σε μία ομάδα σαφώς πιο έτοιμη και πιο μπροστά μιας και αρχίζει τις επίσημες υποχρεώσεις της την ερχόμενη εβδομάδα, ο Ολυμπιακός φανέρωσε όλες του τις αδυναμίες. Και ήταν πολλές…

Δεν θα σταθώ μόνο στο σημαντικότερο. Το γεγονός ότι οι φιλοξενούμενοι δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το level του αγώνα, να ελέγξουν το ρυθμό, να κοντράρουν τους αντιπάλους τους που έμοιαζαν να κάνουν ό,τι θέλουν κι όποτε το θέλουν ως ανώτεροι συνολικά. Ήταν μια σκάλα πάνω σε όλα οι Βέλγοι -περσινοί φιναλίστ του Κυπέλλου-, αλλά και οι “ερυθρόλευκοι” πολύ κατώτεροι των προσδοκιών και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο.

Συνήθως, όταν παίζεις με έναν πιο έτοιμο, πιο φρέσκο και πιο ομοιογενή αντίπαλο, αντισταθμίζεις τη διαφορά είτε με ατομική ποιότητα, είτε με καλύτερη οργάνωση. Ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ακόμη και τα «βαριά» χαρτιά του, ο Φορτούνης, ο Λάζαρος, ο Φέτφα, ο Γκερέρο, ο Ποντένσε που μπήκε στο 46′, πνίγηκαν σε μια κουταλιά νερό, ενώ από ένα σημείο και μετά που οι γηπεδούχοι πίεσαν ψηλά, ήπιε… θάλασσα και η άμυνα.

ΠΟΥΛΗΜΑ ΚΑΙ… ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ

Στο πρώτο γκολ που δέχθηκε ο Ολυμπιακός, ο Φετφατζίδης κρατάει και χάνει τη μπάλα έξω από την περιοχή, με τον Καμαρά να “τρακάρει” αρχικά με τον Μπουχαλάκη. Στη συνέχεια τον Βούκοβιτς να κάνει το ίδιο με τον Σισέ (!) και να στρώνουν τη μπάλα στον αντίπαλο, προ του Χουτεσιώτη. Αυτό δεν είναι θέμα ετοιμότητας, αλλά συνεργασίας και μυαλού! Απλά δεν τρώγεται κι αν ήταν σε επίσημο ματς, σήκωνε ακόμη και πρόστιμο! Πάλι καλά δηλαδή που τα φιλικά είναι για να διορθώνονται τα λάθη, όσο πολλά κι αν είναι…

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, επίσης, ότι ο Χριστοδουλόπουλος και ο Σισέ έκαναν δύο πέναλτι ανατρέποντας αντιπάλους που έβγαιναν από την περιοχή, δεν έμπαιναν! Εδώ μιλάμε για ξεκάθαρη έλλειψη συγκέντρωσης που οφείλει να προβληματίσει και τους ίδιους, αλλά και την τεχνική ηγεσία.

Δέχομαι εκ προοιμίου την τοποθέτηση του προπονητή πως « τα δικά μας πόδια ήταν βαριά σε σχέση με των αντιπάλων μας. Κρατάω την προσπάθεια των παικτών να ακολουθήσουν το ρυθμό. Γενικά πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά δεν μας αρέσει να χάνουμε». Σωστά όλα αυτά, αλλά η εικόνα θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερη, ή έστω πιο οργανωμένη, σε κάθε επίπεδο.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ TRANSITION

Αν εξαιρέσει κανείς ότι ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό του α’ μέρους μπήκε με φόρα προσπαθώντας να παίξει απλά και γρήγορα, σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι οι παίκτες του παραδόθηκαν με ελάχιστη αντίσταση. Δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για αδιαφορία, τα πόδια τους, άλλωστε, είναι βαριά από τις διπλές προπονήσεις που προηγήθηκαν όλη την εβδομάδα, αλλά και τα ατομικά λάθη ήταν πολλά και το transition προβληματικό και στις δύο πλευρές του γηπέδου.

Η τετράδα της άμυνας δεν συνεργάστηκε σωστά, βγήκαν φάσεις στις πλάτες και των δύο μπακ. Στο 2ο γκολ αυτό συνέβη με τον Ομάρ και στο 4ο με τον Τσιμίκα. Καμαρά και Μπουχαλάκης ξεκίνησαν καλά, αλλά όσο περνούσε η ώρα έμεναν από δυνάμεις κι έκαναν αρκετά λάθη. Ο πρώτος που είχε παίξει και πριν από δύο ημέρες δεν είχε φρεσκάδα, ο δεύτερος πήρε πολλές φορές τη μπάλα στα πόδια, ακόμη και την πρώτη πάσα, και κάποια στιγμή ξέμεινε -αναπόφευκτα- από βενζίνη.

Λάζαρος και «Φέτφα» αποκομμένοι στα «φτερά», δεν μπόρεσαν να μπουν στο πετσί του ρόλου τους. Εκτός θέματος. Ο πρώτος μπήκε περισσότερο στο ματς, αλλά δεν είχε καλές επιλογές, ο δεύτερος θέλει ακόμη δουλειά, δεν είναι έτοιμος. Ο Φορτούνης, επίσης, έφαγε ξύλο στην αρχή του ματς και χάθηκε. Όσο για τον Γκερέρο γύριζε μέχρι έξω από την περιοχή για να βοηθήσει ανασταλτικά, να πάρει τη μπάλα, να την ακουμπήσει κάπου για να ξανακάνει κούρσα μπροστά. Μέχρι εκεί. Απείλησε με ένα μακρινό σουτ.

Χάθηκαν όλες κι όλες πέντε καλές ευκαιρίες για το γκολ της τιμής, αλλά κι αυτό μικρή σημασία έχει. Κι ένα γκολ να έμπαινε και δύο, έστω στο 5άλεπτο του 2ου ημιχρόνου που λίγο κουνήθηκε η μπάλα μπροστά, δεν θα άλλαζαν και πολλά. Επιμένω ότι η ομάδα έχει αποκτήσει γερό… σασί χάρη στη δουλειά του Πορτογάλου, έχει αρχή και τέλος, αλλά της λείπουν ακόμη πολλά. Και στα υλικά και στη συνταγή.

ΣΚΥΛΟΣ ΣΤΟΠΕΡ, ΚΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΣ ΧΑΦ

Φωνάξει ότι θέλει έναν “σκύλο” στόπερ και -τουλάχιστον- έναν κουμανταδόρο χαφ με προσωπικότητα. Έναν με τα προσόντα του… Οφόε που υπέγραψε στη Γάνδη, ο οποίος, όμως, θα έχει διάθεση να έρθει και να παίξει, όχι να κάνει το… κομμάτι του κι όσο πάει, όπως πέρυσι ο Βέλγος.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε ελάχιστα σημεία του παιχνιδιού οι “ερυθρόλευκοι” κατάφεραν να αλλάξουν περισσότερες από τρεις πάσες, εγκλωβισμένοι από το ασφυκτικό πρέσινγκ που τους άσκησαν οι γηπεδούχοι.

Ο Ποντένσε που μπήκε στο γήπεδο στο 46′ αντί του Φετφατζίδη, είναι… αέρας όταν αρχίζει την κούρσα, αλλά κι αυτός ακόμη δεν έχει βρεθεί καλά με τους διπλανούς του, ώστε να εκμεταλλευθούν σωστά το χώρο και το χρόνο. Θα βοηθήσει, είναι σίγουρο, αλλά ακόμη ψάχνεται, όπως και αρκετοί από τους συμπαίκτες του. Επίσης, θα πρέπει να μπει περισσότερο στο παιχνίδι, κυρίως στο ανασταλτικό «κομμάτι».

Γενικά, ήταν ένα δυνατό και σκληρό πάθημα που θα πρέπει να γίνει μάθημα σε όλα τα επίπεδα. Στη διοίκηση για να καλύψει τα όποια κενά το συντομότερο με παίκτες-προσωπικότητες. Στον προπονητή για να κάνει την ομάδα του πιο ουσιαστική και πιο κυνική στο παιχνίδι. Ακόμη και πιο έξυπνη. Το φάουλ όταν πιέζει ή έχει βρει ρυθμό ο αντίπαλος, δεν είναι ντροπή.

ΚΑΛΟ ΤΟ ΘΕΑΜΑ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ Η ΟΥΣΙΑ

Καλές είναι οι άμεσες εναλλαγές της μπάλας και η διάθεση για γρήγορο παιχνίδι, αλλά θα πρέπει να υπάρξει σύντομα και το ανάλογο αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα προκριματικά πλησιάζουν (9 Αυγούστου) κι εκεί κάθε λάθος μπορεί να στοιχίσει ακριβά, ακόμη και μια πρόκριση.

Όσο για τους παίκτες, οφείλουν να συνεχίσουν την καλή δουλειά και να παίζουν περισσότερο υποψιασμένοι. Τρώει εύκολα γκολ ο Ολυμπιακός. Παρότι θέλει να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο, στη γρήγορη μετάβαση και στην ανασταλτική λειτουργία, ακόμη αναστενάζει… Να δούμε στο χρόνο που μεσολαβεί μέχρι τα επίσημα, πόσα από τα παραπάνω θα διορθωθούν και πώς. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον…