Ο Κετσπάγια του Ολυμπιακού πιθανότατα δεν θα “πιάσει” στην ΑΕΚ
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος έζησε τον Τιμούρ Κετσπάγια στον Ολυμπιακό και γράφει γιατί ο Γεωργιανός είναι πιθανό να μη πιάσει στην ΑΕΚ.
Δεν μου αρέσει να μπαίνω σε «ξένα χωράφια», ούτε αμφισβητώ –σε καμία περίπτωση- τις πληροφορίες των ρεπόρτερ που τρέχουν καθημερινά πίσω από μια ομάδα. Θα μου επιτρέψετε, ωστόσο, να μπω σφήνα στην κουβέντα που ξεκίνησε με αφορμή την ενδεχόμενη πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια στην ΑΕΚ και να μεταφέρω μια προσωπική εκτίμηση, απόρροια της συνεργασίας του Γεωργιανού κόουτς με τον Ολυμπιακό, την οποία έζησα από πολύ κοντά.
ΑΗΤΤΗΤΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Πριν πάμε παρακάτω, μια διαπίστωση. Θεωρώ τον Τιμούρ έναν πολύ εργατικό και έξυπνο προπονητή. Έναν άνθρωπο που και ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως προπονητής, είναι τελειομανής και δεν σταματά να βελτιώνεται. Ούτε είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ένας Μοντανιέ ή ένας Φινκ μπορεί να θεωρηθεί –εκ προοιμίου- καλύτερος από τον Κετσπάγια, επειδή θα έρθει από τη Γαλλία ή τη Γερμανία.
Πιστεύω, όμως, ότι ο Γεωργιανός κόουτς δύσκολα θα πιάσει στην ΑΕΚ, όπως δεν έπιασε και στον Ολυμπιακό. Ο Κετσπάγια δεν έφυγε ως αποτυχημένος από τον Πειραιά. Κάθε άλλο. Τρένο την πήγε την ομάδα, την οδήγησε σε πρόκριση στους ομίλους του Champions League με τέσσερις νίκες σε ισάριθμους αγώνες και χωρίς οι «ερυθρόλευκοι» να δεχθούν ούτε ένα γκολ.
Υπό τις οδηγίες του ο Ολυμπιακός καθάρισε μέσα-έξω τη Σλόβαν Μπρατισλάβας με το ίδιο σκορ (2-0), ενώ στην επόμενη φάση συνέβη το ίδιο με τη Σέριφ από τη Μολδαβία με 0-2 εκτός κι 1-0 στο «Καραϊσκάκη». Η είσοδος στους ομίλους, λοιπόν, έγινε θριαμβευτικά. Στο πρωτάθλημα, ωστόσο, πρόλαβε να καθίσει στον πάγκο μόλις σε δύο παιχνίδια. Στο 0-2 με τη Λάρισα και στο 0-0 με την Καβάλα. Απομακρύνθηκε αήττητος στις 12 του Σεπτέμβρη για να τον διαδεχθεί ο –ανεκδιήγητος ως κόουτς- Ζίκο.
Χολέρα έχει ο Κετσπάγια;
Ο Κετσπάγια, λοιπόν, παρότι εξαιρετικά αποτελεσματικός, δεν κατάφερε ποτέ να εκφράσει το κυριαρχικό dna του Ολυμπιακού. Παρότι επιθετικός ως παίκτης, ως προπονητής στηρίζεται κυρίως στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού κι αυτό δεν άρεσε στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος δεν τον αποδέχθηκε ποτέ. Έτσι αποχώρησε άδοξα και ίσως άδικα, σε χρόνο ρεκόρ.
Δεν ξεχνάω ότι αντιδράσεις υπήρξαν κι όταν τον προσέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος, μάλιστα, είχε πει στην επίσημη παρουσίαση του Τιμούρ την –διαχρονική πλέον- ατάκα «χολέρα έχει ο Κετσπάγια;». Ο πραγματικός λόγος που έφυγε, όμως, στα δικό μου μυαλό τουλάχιστον, δεν ήταν η αρχική δυσπιστία, αλλά το «φτωχό» θέαμα και η διάθεση για νίκη έστω και με «μισό-μηδέν».
Αυτός ήταν ο λόγος που δεν έγινε αποδεκτός από τον κόσμο του Ολυμπιακού, αυτός θα είναι και ο λόγος που εκτιμώ ότι θα συμβεί το ίδιο αν συνεργαστεί με την ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο σκέψης ή δουλειάς του στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 2009 μέχρι σήμερα. Τίποτα δεν αποκλείεται, άρα δεν μπορώ να είμαι απόλυτος σε καμία περίπτωση…
ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ ΟΠΩΣ… ΠΟΓΕΤ
Έχω την αίσθηση, ωστόσο, ότι αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο πολύς κόσμος της ΑΕΚ δεν συμπάθησε ιδιαίτερα τον Γκουστάβο Πογέτ κι ας επετεύχθησαν επί των ημερών του σημαντικά αποτελέσματα κυρίως στα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όπως έχω καταλάβει μιλώντας σχεδόν καθημερινά με ρεπόρτερ της ΑΕΚ, αλλά και με φίλους που την υποστηρίζουν, δεν τους αρκεί μια ομάδα που θα προσπαθεί απλά να κερδίσει έστω και με μία ευκαιρία. Μια ομάδα ταμπουρωμένη να μη δεχθεί γκολ που θα ψάχνει την αντεπίθεση ακόμη κι εντός έδρας. Θέλουν μια ομάδα που θα παίζει ωραία μπάλα και θα συνδυάζει -στο μέτρο του δυνατού- ουσία και θέαμα. Μια ομάδα δηλαδή όπως εκείνη της οποίας ο Κετσπάγια ηγήθηκε ως ποδοσφαιριστής- έχοντας δίπλα του κι άλλους σημαντικούς ποδοσφαιριστές.
Πιθανή ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των «κιτρινόμαυρων», λοιπόν, από τον συμπαθή, δυναμικό και λάτρη της πειθαρχίας Κετσπάγια σημαίνει στα δικά μου μάτια δύο πράγματα. Μια ομάδα «ορκισμένη» για το αποτέλεσμα που θα θυσιάζει τα πάντα για να το πετύχει.
Αν αυτό αρκεί στη διοίκηση της ΑΕΚ και τον κόσμο της, ο Τιμούρ ίσως είναι ο ιδανικός, καθώς –πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- ξέρει και τι πρεσβεύει ο συγκεκριμένος σύλλογος. Τίμησε τη φανέλα του, άλλωστε, από το 1994 έως το 1997.
Αν, όμως, στόχος είναι η ΑΕΚ να παίζει (και) επιθετικά, κυριαρχικά, να μπαίνει στο γήπεδο για να κάνει παιχνίδι κι όχι για να το «κλέψει», πολύ φοβάμαι ότι ο Κετσπάγια δεν είναι ο κατάλληλος για να το διδάξει και να το εφαρμόσει. Ο χρόνος θα δείξει…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
