Μπορεί η επιστροφή Ντοσεβί να λύσει τα χέρια του Μίτσελ;

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος αναλύει το rotation του Μίτσελ στον Ολυμπιακό, αναλύει το μυστήριο με τον εξαφανισμένο Ματιέ Ντοσεβί και εξετάζει τα μπακ... εξτρέμ Ελαμπντελαουί και Μαζουακού.

29 ΟΚΤ 2014

Το ντέρμπι των "αιωνίων" στο "Καραϊσκάκη" ανήκει πλέον στο παρελθόν. Άντε να ασχοληθούμε άλλες δύο-τρεις μέρες με τα παρελκόμενά του και πάμε γι’ άλλα. Ο Ολυμπιακός έφτασε στην ουσία δηλαδή στην κατάκτηση των τριών βαθμών χωρίς να εντυπωσιάσει, αλλά στην παρούσα φάση αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος, για όποιον μπορεί να προσεγγίσει το θέμα με ρεαλισμό.

Δεν ήταν εύκολο να παίξει "μεγάλη μπάλα" η ομάδα του Μίτσελ σε αυτό το παιχνίδι και οι λόγοι μοιάζουν προφανείς. Οι δέκα από τους ένδεκα που ξεκίνησαν το βράδυ της Κυριακής, ήταν βασικοί και με τη Γιουβέντους. Άρα εξουθενωμένοι, χωρίς ενέργεια και φρεσκάδα. Ο επίσης κουρασμένος -από την Ολλανδία- ΠΑΟ, ήρθε να παίξει με την περσινή "συνταγή" του "δεν τρώω γκολ κι ό,τι μου κάτσει στην επίθεση". Τελικά και γκολ δέχθηκε, έστω κι αν ο Ολυμπιακός δημιούργησε σε όλο το 90άλεπτο όλες κι όλες τρεις σοβαρές τελικές και ευκαιρία δεν έφτιαξε. Πλην της κεφαλιάς του Αυλωνίτη, από πλευράς γηπεδούχων, υπήρξε το σουτ του Μανιάτη στο α’ μέρος και το τετ α τετ του Μήτρογλου στο β’ που εξελίχθηκε σε πέναλτι.

Θα συμφωνήσω με εκείνους που υποστηρίζουν ότι οι "πράσινοι" δεν θα μπορούσαν να περιμένουν κάτι περισσότερο από αυτό το παιχνίδι. Και μόνο που τόσες μέρες μετά συζητάμε για το αν ήταν χέρι ή όχι του Πέτριτς κι αν ο Ατζαγκουν θα σκόραρε ή δεν θα σκόραρε στη συγκεκριμένη φάση, φτάνει και περισσεύει. Στην επόμενη μέρα, όμως, το πρόβλημα του Αναστασίου δεν είναι αυτό, όπως δεν είναι και του Μίτσελ.

Ο Ισπανός προπονητής του Ολυμπιακού έχει καταφέρει να διαχειριστεί με επιτυχία ως τώρα μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Αναγκασμένος να φτιάξει από την αρχή μια ενδεκάδα, η οποία αποτελείται στα 8/11 από νέα πρόσωπα, έφτασε στο σημείο ακόμη και το σύστημα να αλλάζει από αγώνα σε αγώνα, προκειμένου να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Το πέτυχε σε απόλυτο βαθμό στα δύο παιχνίδια που οι "ερυθρόλευκοι" είχαν απέναντί τους πιο μεγάλους αντιπάλους (Ατλέτικο και Γιούβε), αλλά ζορίζεται στα υπόλοιπα.

Παραδοσιακά το μεγαλύτερο πρόβλημα στους πρωταθλητές δημιουργούσαν οι ομάδες που έπαιζαν κλειστά και με διπλή ζώνη άμυνας. Φέτος το πρόβλημα αυτό έχει γίνει ακόμη πιο έντονο, από τη στιγμή που υπάρχει θέμα και στα μετόπισθεν κάθε φορά που "ανοίγεται" άναρχα ο Ολυμπιακός για να σκοράρει, όπως είδαμε στα εκτός έδρας ματς με Παναιτωλικό, Ατρόμητο και Εργοτέλη, όπου χάθηκαν συνολικά και 5 βαθμοί. Μέχρι τώρα, βλέπουμε συνήθως τους "ερυθρόλευκους" να γυρίζουν τη μπάλα παράλληλα για να διασπάσουν τις αντίπαλες άμυνες και όχι κάθετα...

Η ουσία του προβλήματος, λοιπόν, εστιάζεται σε δύο σκέλη: Πρώτον ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει πολλούς καλούς παίκτες, αλλά όχι αρκετούς για να παίξουν στον "ένας με έναν" και να δημιουργήσουν ρήγματα κυρίως στις πτέρυγες. Δεύτερον, ότι πρέπει να "χωρέσουν" τέσσερα χαφ (Μιλιβόγεβιτς ή Εντινγκά, Μανιάτη, Κασάμι και Τσόρι) στην ενδεκάδα, από τα οποία κανένα δεν είναι γρήγορο, περιορίζοντας παράλληλα και τις αμιγώς επιθετικές επιλογές.

Η αλήθεια για Ντοσεβί

Του έκατσαν και αναποδιές του Μίτσελ είναι η αλήθεια. Ο Ντουρμάζ μπάλα ξέρει και μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το σκέλος του παιχνιδιού, αλλά έως τώρα παρουσιάζεται πολύ ασταθής και με ανύπαρκτη συνεισφορά στο ανασταλτικό σκέλος. Ο "σφαιράτος" Ντοσεβί από την άλλη, ξεκίνησε με το πόδι στο γκάζι, αλλά δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Κι όσοι αναρωτιούνται γιατί δεν παίζει τελευταία, αλλά και γιατί δεν δηλώθηκε στην ευρωπαϊκή λίστα, ας ρωτήσουν τον ίδιο.

Στου Ρέντη, άλλωστε, γνωρίζουν καλά ότι ο ταχύτατος Ματιέ πληρώνει τις επιλογές του. Μία από αυτές ήταν να αποδεχθεί την πρόταση από το μακρινό Τόνγκο, να πάει εκεί για να ενισχύσει την Εθνική ομάδα, να μην αγωνιστεί τελικά, αλλά να καθίσει δέκα μέρες χωρίς προπόνηση, με αποτέλεσμα μετά από την επιστροφή του να πάθει θλάση και να μπει στα πιτς.

Σε μια ενδεκάδα που ακόμη δεν έχει βρει ισορροπία στις πτέρυγες, ο Ντοσεβί είχε τη μεγάλη ευκαιρία να είναι βασικός στα δεξιά και μάλλον αναντικατάστατος. Με τον Αφελάι αριστερά, ο –μπουκαδόρος- πρώην άσος της Βαλενσιέν θα μπορούσε να κάνει... παπάδες, όπως διαπιστώσαμε στο ξεκίνημα της σεζόν. Πλήρωσε το τίμημα και αρχής γενομένης από το αποψινό παιχνίδι Κυπέλλου με τον Πανιώνιο καλείται να πείσει ξανά τον Μίτσελ, προκειμένου να τον εμπιστευθεί.

Από τον ίδιο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και το αν ο Μίτσελ καταφέρει να αλλάξει εκ νέου το σύστημα στο δοκιμασμένο και επιτυχημένο από πέρυσι 4-3-3. Με μια δυνατή τριάδα μπροστά, έναν εκ των Τσόρι ή Κασάμι από πίσω (σ.σ. ο Αργεντινός στα 34 του χρειάζεται ανάσες και "φρεσκάρισμα"), δύο από τους Εντινγκά, Λούκα και Μανιάτη να συμπληρώνουν τα χαφ και τους τέσσερις πίσω. Στην άμυνα βάλτε και τον Σιόβα, ο οποίος μόλις ρολάρει δύσκολα θα ξαναβγεί από το αρχικό σχήμα.

Ομάρ και Μαζουάκου

Ο Ολυμπιακός διαθέτει φέτος, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, δύο μπακ που παίζουν μέχρι εξτρέμ και με πολλή μεγάλη επιτυχία. Ο Ομάρ για παράδειγμα, ακόμη και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ υπήρξαν φάσεις που πέρασε σαν... αέρας δύο και τρεις αντιπάλους, ξεκινώντας από το ύψος της περιοχής του Ρομπέρτο. Ο Μαζουάκου όταν ξεκινά να τρέχει, κολλάει τη μπάλα στο αριστερό πόδι και άντε να τον σταματήσεις. Φανταστείτε, λοιπόν, τι έχει να γίνει όταν αυτοί οι δύο "δαίμονες" αποκτήσουν και τα ανάλογα στηρίγματα.

Παιχνίδια όπως το αποψινό, λοιπόν, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από το αυτονόητο, το να περάσει δηλαδή η ομάδα στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Έχουν σημασία για τον Μίτσελ, ο οποίος έχει την ευκαιρία να κάνει δοκιμές και να βρει το κατάλληλο σχήμα για να έρθουν πιο εύκολα τα "τρίποντα" στην Ελλάδα, προκειμένου να μείνει στον Πειραιά το πρωτάθλημα κόντρα σε έναν φορμαρισμένο και πολύ ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ.

Αν ο Μίτσελ βρει ξανά τη φόρμουλα της επιτυχίας και ο Ολυμπιακός περάσει -κατ’ αρχήν- νικηφόρα από την Τρίπολή το προσεχές Σάββατο, θα έχει κάνει άλλο ένα βήμα για να διατηρήσει τα κεκτημένα. Αν όχι, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα. Ο ΠΑΟΚ λογικό είναι να κάνει "κοιλιά" κάποια στιγμή, αφού δεν έχει πολλές εναλλακτικές επιλογές. Σε λίγο καιρό, όμως, έτσι όπως πάει το πράγμα, η ομάδα του Αναστασιάδη δεν θα έχει και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, άρα θα περιοριστεί στα εντός των τειχών με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς κούρασης και τραυματισμών.

Το επόμενο μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, για τον κόουτς των "ερυθρολεύκων" είναι να βρει τα απαραίτητα συστατικά και τη σωστή χημεία για να δημιουργήσει έναν Ολυμπιακό που θα μαζεύει εύκολα τους βαθμούς και μακριά από το "Καραϊσκάκη". Αν το πετύχει, έχει καλώς. Αν όχι, το φετινό πρωτάθλημα θα εξελιχθεί στο πιο δύσκολο των τελευταίων χρόνων και όλα θα παραμείνουν ρευστά μέχρι το φινάλε...