Λάθη ο Παπαπέτρου, λάθη και ο Γκαρθία

Δικαιούται να έχει παράπονα ο Ολυμπιακός από τον Παπαπέτρου; Ασφαλώς. Ο Αθηναίος ρέφερι πέρα από τις λάθος αποφάσεις του σε σημαντικές στιγμές του παιχνιδιού, με κορυφαία το επιθετικό φάουλ που ζήτησε ο Μποτία από τον Γιακουμάκη στη φάση του 1-2, γενικά «χάλασε» το ντέρμπι. Σφύριξε συνολικά 56 φορές, τις 32 στο ημίχρονο, δεν έβγαλε τη σφυρίχτρα από το στόμα και δεν επέτρεψε στις δύο ομάδες να βρουν στοιχειώδη ρυθμό, γεγονός που επηρέασε κυρίως τους γηπεδούχους.

Πολλή κουβέντα σήκωσε και η φάση του 16’ που ο Βράνιες γκρέμισε τον Μποτία, έστω κι αν τέτοιες φάσεις γίνονται συχνά σε ματς που πέφτουν κορμιά και οι διαιτητές τις υποδεικνύουν ή όχι κατά το δοκούν. Και να έδειχνε την άσπρη βούλα, ωστόσο, θα ήταν μια δικαιολογημένη απόφαση.

Από την άλλη πλευρά, όμως, αν ο Ολυμπιακός σταθεί αποκλειστικά στη διαιτησία θα δει το δέντρο και θα χάσει το δάσος. Η ομάδα του Όσκαρ Γκαρθία ήταν χειρότερη ακόμη και από το πρόσφατο ματς Κυπέλλου (0-0). Φρόντισε γι' αυτό ο ίδιος ο Καταλανός τεχνικός με τις επιλογές του, μια εβδομάδα μετά την -επίσης κακή- εμφάνιση στην Τρίπολη. Μπέρδεψε την ίδια του την ομάδα με την επιλογή του Μιραλάς στην κορυφή, του Φορτούνη αριστερά και του Οφόε στο «10». Σε ένα ματς που ήθελε πλάτος στην επίθεση για να ανοίξει την άμυνα της ΑΕΚ, «έκλεισε» την ομάδα, της αφαίρεσε έναν εξτρέμ για να «χωρέσει» αριστερά τον Κώστα που ούτως ή άλλως δεν βολεύεται κι αυτές οι ακατανόητες επιλογές, αποδείχθηκαν βούτυρο στο ψωμί του Χιμένεθ.

Τουλάχιστον, στο πρόσφατο ματς Κυπέλλου, ο Ολυμπιακός μπήκε ορμητικά, έπαιξε συνδυαστικά σε αρκετές στιγμές, «έπνιξε» την ΑΕΚ για μια ώρα, αλλά βρήκε απέναντί του έναν εξαιρετικό Μπάρκα. Στο αντίστοιχο ματς πρωταθλήματος, έστω κι αν ο Τσιντώτας στάθηκε στο ύψος του όποτε χρειάστηκε -πλην της φάσης του γκολ-, οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούσαν να αλλάξουν τρεις πάσες! Ο Μιραλάς «σκοτώθηκε» με τον Βράνιες, αλλά κερδισμένος δεν βγήκε. Ο Φορτούνης χάθηκε –ως συνήθως- αριστερά, ο Πάρντο από δεξιά «όλο μέλι-μέλι και τηγανίτα τίποτα», όπως πάντα, ο Οφόε -ακόμη- βαρύς και ασήκωτος.

ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ Ο ΜΑΡΙΝ...

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι οι πρωταθλητές, έπαιξαν χωρίς καθαρό μυαλό. Και πώς να έχεις καθαρό μυαλό όταν δεν σου βγαίνει τίποτα κι όταν ο προπονητής σου έβαλε -άθελά του- το χεράκι του γι’ αυτό; Πολλά νεύρα, μηδέν ψυχραιμία, βιασύνη, επιπολαιότητα, κανένα σοβαρό πλάνο δράσης. Όλα αυτά απορρέουν από τον πάγκο. Από το πως θα καθοδηγήσει, πως θα εμπνεύσει...

Η ΑΕΚ κράτησε με άνεση την εστία της απαραβίαστη στο πρώτο μέρος και το μεγαλύτερο του δεύτερου και μόνο όταν επικράτησε η –ποδοσφαιρική- λογική είδαμε κάτι από τον Ολυμπιακό. Όταν μπήκε ο Ανσαριφάρντ στην κορυφή και επέστρεψε στα «φτερά» ο Κέβιν, ο οποίος, ωστόσο, ουδείς κατάλαβε γιατί έπαιξε δεξιά με τον Πάρντο αριστερά. Προφανώς για να πέσει ο Βέλγος πάνω στον δεξιοπόδαρο Μπακάκη, κάτι που επίσης δεν δικαίωσε τη σκέψη του Γκαρθία.

Παιχνίδι έγινε ουσιαστικά από τη στιγμή που μπήκε ο Μάριν στο γήπεδο. Έγραφα και μερικές ώρες πριν από τη σέντρα, ότι ο Γερμανός είναι απείθαρχος, δεν μπαίνει σε καλούπια κι αυτό φοβίζει τον προπονητή του. Από την άλλη, όμως, έχει την ποιότητα και την προσωπικότητα να ανακατέψει το ματς και να δώσει πνοή όπως έγινε. Στην πρώτη του επαφή ανάγκασε τον Τσιντώτα να διώξει δύσκολα σε κόρνερ κι ένα λεπτό αργότερα, ο Καρίμ έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά.

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, έγινε και το μεγάλο λάθος από την ομάδα του Ολυμπιακού και τον προπονητή της. Αντί να παίξει μεθοδικά κι έξυπνα ώστε να χτυπήσει ξανά στην κόντρα, γύρισαν άρον-άρον όλοι πίσω για να κρατήσουν το σκορ, αφήνοντας ένα στρέμμα γήπεδο στους «κιτρινόμαυρους». Μπορεί η ισοφάριση να ήρθε και με δόση τύχης, αλλά από τύχη δεν στρώθηκε η μπάλα στον Ανσαριφάρντ για να πετύχει το 1-0; Το κόρνερ της ισοφάρισης προήλθε επειδή «κοιμήθηκε» ο Ταχτσίδης, δεν του φώναξε κανείς ότι ακολουθεί ο Λιβάγια, με τον τελευταίο να κερδίζει ένα κόρνερ από το πουθενά. Κάπως έτσι προήλθε, έστω και στην αναμπουμπούλα, το γκολ του Τσιγκρίνσκι...

Με άλλα λόγια, οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν μέσα στο σπίτι τους και με τον κόσμο τους στον αέρα, από το γκολ που είχε προηγηθεί, λιγότερα από 10 λεπτά παιχνιδιού, απέναντι σε έναν αντίπαλο που θα ήταν ευχαριστημένος και με την ισοπαλία. Όποιος είδε τους πανηγυρισμούς του Χιμένεθ και των συνεργατών του στον πάγκο αμέσως μετά από το 1-1, κατάλαβε.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΑΚΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟ ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ

Όσο άναρχα έπαιξε ο Ολυμπιακός από το 81' που προηγήθηκε μέχρι το 87' που ισοφαρίστηκε από τον -εξαιρετικό όπως και στο ματς Κυπέλλου- Τσιγκρίνσκι, ακόμη χειρότερη ήταν η συνέχεια. Την άτακτη υποχώρηση, ακολούθησε το «γιουρούσι» για να έρθει αντί για το 2-1 το 1-2 στο κατέβασμα του Γκάλο που βρήκε αφύλακτη διάβαση και τον Γιακουμάκη να δικαιώνει τον προπονητή του για το ορθό της αλλαγής.

Θέλει προσπάθεια –είναι η πικρή αλήθεια…- μια ομάδα που δεν είχε δεχθεί στο γήπεδό της ούτε γκολ από την ΑΕΚ από το 2010, να μην μπορεί όχι να διατηρήσει τα κεκτημένα μέχρι το 87', αλλά να χάνει κιόλας, όπως στο ματς του πρώτου γύρου, με ανατροπή στις καθυστερήσεις!

Συμπέρασμα; Ο Όσκαρ Γκαρθία έχει πολλή δουλειά μπροστά του για να καταλάβει πού ήρθε, τι μέγεθος ομάδας ανέλαβε και πως θα περάσει αυτά που θέλει. Αν ο Ολυμπιακός έπαιζε σύμφωνα με τις δυνατότητές του, θα είχε νικήσει, όπως και στο αντίστοιχο ματς Κυπέλλου και δεν θα συζητούσαμε τώρα για τα όποια λάθη του Παπαπέτρου. Όσο για τους ανεγκέφαλους που με την εισβολή και τα επεισόδια δημιούργησαν πολλά περισσότερα προβλήματα απ’ όσα μια –οδυνηρή- ήττα, είναι δουλειά της ΠΑΕ να τους εντοπίσει και να τους απομονώσει. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι ακόμη ζωντανοί στο δρόμο για το νταμπλ, άρα τα αυτογκόλ απαγορεύονται απ’ όπου κι αν προέρχονται…