Ήταν πρωταθλητής με φορ για μισή ώρα!

Εμφάνιση πρωταθλητή πραγματοποίησε ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ και άγγιξε την ολική ανατροπή κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Μπορεί να μην έθελξε με την απόδοσή του, ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι νίκησε και για μερικά... εκατοστά δεν πέτυχε το 0-2 που θα του χάριζε την πιο γλυκιά πρόκριση των τελευταίων χρόνων, αρκεί για να κερδίσει την εκτίμηση και το χειροκρότημα των οπαδών του...

Αυτή τη φορά, ο Τάκης Λεμονής ήταν ο μεγάλος νικητής στη σκακιέρα με τον Μανόλο Χιμένεθ. Η απόφασή του να ξεκινήσει στον αγώνα με 4-3-3, έστω κι αν χρειάστηκε να περιορίσει τη δράση του Φορτούνη σε ρόλο δεξιού μεσοεπιθετικού, τον δικαίωσε στην εξέλιξη του αγώνα. Ακόμη πιο πολύ τον δικαίωσε η απόφαση να αλλάξει σύστημα στο τελευταίο ημίωρο, καθώς έγειρε ξεκάθαρα την πλάστιγγα του αγώνα υπέρ της ομάδας του.

Με το 4-2-3-1 σε ένα χρονικό σημείο που η ΑΕΚ επιχείρησε να παίξει με όλους τους παίκτες πίσω από τη μπάλα και στο μισό γήπεδο, ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύθηκε τα διαθέσιμα μέτρα, έβγαλε ενέργεια και overlap από τις πτέρυγες, βρήκε το γκολ έπειτα από πίεση ψηλά και προκάλεσε... εγκεφαλικά πριν από το τελευταίο σφύριγμα του Σιδηρόπουλου.

"ΣΚΙΑ" ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ Ο ΑΝΣΑΡΙΦΑΡΝΤ

Εκείνο που δεν είχαν οι "ερυθρόλευκοι" από το ξεκίνημα του αγώνα και για διάστημα μιας ώρας, ήταν... σέντερ φορ! Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ δεν είχε -για μία ακόμη φορά τον τελευταίο καιρό- καμία σχέση με τον παίκτη που έκανε όργια με τη φανέλα του Πανιωνίου. Δεν απείλησε στο ελάχιστο, δυσκολευόταν ακόμη και στο κοντρόλ, δεν είχε συγκέντρωση για να αποτελέσει έστω στήριγμα για τους συμπαίκτες του, ώστε να μείνουν πιο πολύ ώρα και με καλύτερες προϋποθέσεις κοντά στην περιοχή του Ανέστη.

Από τη στιγμή που πάτησε χορτάρι ο Καρντόσο ο Ολυμπιακός απέκτησε και επίθεση. Βαρύς, γκαντέμης, αργός ο Παραγουανός, αλλά τη δουλειά την έκανε σε τέτοιο βαθμό που αφήνει μεγάλες απορίες για το τι θα γινόταν αν βρισκόταν στις αρχικές επιλογές. Από δικό του κλέψιμο-ασίστ με μία επαφή, ο συγκλονιστικός Ρομαό βρέθηκε φάτσα με τον αντίπαλο πορτιέρε και σκόραρε, ενώ και η κεφαλιά του στο 90' έπειτα από τη σέντρα του Ντε λα Μπέγια, ήταν εξαιρετική. Άσχετα αν η τύχη δεν του χαμογέλασε για μία ακόμη φορά και η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι.

Τουλάχιστον ο Όσκαρ ήξερε πως να κινηθεί, πότε να βγει από την περιοχή για να ζητήσει και να πάρει μπάλα, ώστε να την αλλάξει με τους διπλανούς του, έδωσε έτοιμο γκολ στον πανταχού παρόντα Ρομαό, ενώ λίγο έλειψε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή.

Τουλάχιστον ο Ολυμπιακός "γλύκανε" τον αποκλεισμό του, ενώ οι άνθρωποί του δεν έχουν ξεχάσει κι ότι το 1-2 στο "Καραϊσκάκης" έγινε με ένα γκολ (Πατίτο) που μάλλον δεν έπρεπε να μετρήσει (χέρι).

Είναι πολύ σημαντικό, ωστόσο, ότι οι παίκτες του έκαναν ό,τι ακριβώς τους ζητήθηκε κι ό,τι περισσότερο μπορούσαν στο μέτρο του δυνατού, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Κράτησαν την ΑΕΚ μακριά από την περιοχή του Καπίνο, ο οποίος απειλήθηκε κυρίως από τα δικά του λάθη, περιόρισαν τη δράση του Αραούχο, ο οποίος από ένα σημείο και μετά δεν φάνηκε καθόλου, ενώ όσο περνούσε η ώρα κέρδιζαν μέτρα στο τερέν.

Πολλές φάσεις δεν δημιουργήθηκαν μπροστά στις δύο εστίες, καθώς κυρίως στο πρώτο ημίχρονο το παιχνίδι έμοιαζε περισσότερο με αγώνα... πυγμαχίας, παρά ποδοσφαίρου. Πολύ δυνατές μονομαχίες, διαδοχικά φάουλ, διεκδικούμενες μπάλες κι όποιος αντέξει. Ακόμη και σε αυτό το πολύ δυναμικό και αθλητικό παιχνίδι, πάντως, απέναντι σε μία ομάδα που το υπηρετεί, οι φιλοξενούμενοι ανταποκρίθηκαν με συνέπεια και μεγάλη διάθεση.

Μπήκαν πολύ δυνατά, έβαλαν τα πόδια τους στη φωτιά, κέρδισαν τις περισσότερες μονομαχίες, ίδρωσαν τη φανέλα σε κάθε φάση, όπως τους είχαν ζητήσει και οι εκπρόσωποι των οργανωμένων στη διάρκεια της ξαφνικής επίσκεψής τους στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη το απόγευμα της Τρίτης.

Δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό να παρουσιάσει κάτι πολύ καλύτερο σε σύγκριση με όσα έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Μόνο στα λόγια μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι μπορεί μια ομάδα να μεταμορφωθεί με το πάτημα ενός κουμπιού, ή μετά από μια χούφτα προπονήσεις με τον 5ο στη σειρά προπονητή.

Στα... σημεία επιβλήθηκε της ΑΕΚ, αλλά κι αυτό δεν είναι μικρό επίτευγμα όταν παίζεις κόντρα σε όλους και σε όλα. Είχε χαρακτήρα, μέταλλο και καρδιά. Με το σκορ του πρώτου αγώνα να έχει... θάψει το όνειρο, με το ΟΑΚΑ να φιλοξενεί 50.000 και πλέον "κιτρινόμαυρους" οπαδούς και με παράπονα για αρκετά σφυρίγματα (σ.σ. ιδιαίτερα για τη "σκαριά" του Βράνιες στον Μάριν που ο Σιδηρόπουλος τιμώρησε με κίτρινη κι όχι κόκκινη).

Με δύο κουβέντες, ο Ολυμπιακός έδειξε σφυγμό, έβγαλε αντίδραση κι επέβαλε το νόμο του απέναντι σε μια ομάδα που τους τελευταίους μήνες έχει παρουσιάσει σημαντική βελτίωση μέσα στο "σπίτι" της. Το ότι η ΑΕΚ περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο για ένα μεγάλο διάστημα του αγώνα, δεν έγινε μόνο λόγω της ασφάλειας του σκορ από το πρώτο ματς, αλλά επειδή οι "ερυθρόλευκοι" ήταν καλύτεροι, το ήθελαν περισσότερο, πάλεψαν πιο πολύ, αλλά δεν είχαν ένα δράμι τύχη για να γράψουν άλλη μια χρυσή σελίδα στην ένδοξη ιστορία τους.

Ακόμη κι έτσι, όμως, απέδειξαν ότι είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν κι άφησαν υποσχέσεις ότι και του χρόνου με τις σωστές κινήσεις μπορούν να παραμείνουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές...