Ιδανικοί αυτόχειρες στο πιο εύκολο διπλό

Είχα χρόνια να δω εκτός έδρας παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Champions League που το «διπλό» να μοιάζει τόσο εύκολο. Όπως, επίσης, είχα και πολλά χρόνια να δω τόσο τραγικά λάθη από το κέντρο της άμυνας των «ερυθρολεύκων», τα οποία έκαναν «δώρο» στη Μάλμε μια ανέλπιστη νίκη.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο γκολ των Σουηδών. Δεν γίνεται να μη μπορούν να συνεννοηθούν ο Ρομπέρτο με τον Μποτία στο 1-0 και να μην μπορεί να απομακρύνει τη μπάλα στο 2-0 ένας παίκτης με την εμπειρία και την ψυχραιμία του Αμπιντάλ! Αυτά τα γκολ δεν τα δέχονται ούτε ομάδες σχολικού πρωταθλήματος κι όταν συμβαίνει δύο φορές σε έναν αγώνα τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ασφαλώς και δεν παραβλέπω την 100% λανθασμένη απόφαση του διαιτητή να σφυρίξει «θέατρο» αντί για πέναλτι στη φάση του Μανιάτη, με το σκορ στο 1-0. Κόντρα, όμως, σε αυτόν τον αντίπαλο έγιναν πολλά «μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων» για να μη συμβεί το αυτονόητο, δηλαδή όχι απλά να μη χάσει, αλλά να νικήσει ο Ολυμπιακός αυτή τη Μάλμε.

Αφού συμφωνήσω με εκείνους που είδαν ότι και το γκολ του Μήτρογλου στο πρώτο ημίχρονο μάλλον έπρεπε να μετρήσει, έχω την αίσθηση ότι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού δικαίωσε όλους εκείνους που ανησυχούν από το ξεκίνημα της σεζόν.

Ιδιαίτερα στη φάση του 1-0, ο Μποτία αντί να κάνει το προφανές, δηλαδή να στείλει τη μπάλα στην εξέδρα και να διώξει το άγχος από τον Ρομπέρτο επέλεξε ό,τι χειρότερο, με αποτέλεσμα να χρίσει σκόρερ τον εξαφανισμένο μέχρι εκείνο το σημείο Ρόσενμπεργκ.

Δύο Ισπανοί, δύο συμπατριώτες και δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε στα λόγια! Όσο για τη φάση του 2-0 ο Αμπιντάλ θα πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή να είναι τόσο άνετος και να βάλει λίγο νεύρο στο παιχνίδι του. Δίνει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει ακόμη και παιχνίδια μεγάλης κρισιμότητας λες και κάνει προπόνηση στου Ρέντη.

Δεν ξεχνώ ότι κάπως έτσι έχασε ο Ολυμπιακός και το προηγούμενο Σάββατο από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, με τους γηπεδούχους να αλλάζουν τρεις φορές τη μπάλα στα ύψος της μικρής περιοχής. Ασφαλώς και η άμυνα είναι θέμα ανασταλτικής λειτουργίας όλης της ομάδας, αλλά το να χάνεις προσωπικές μονομαχίες στο σημείο του πέναλτι, απλά απαγορεύεται όταν αναφερόμαστε σε στόπερ υψηλού επιπέδου.

Ήταν καθαρά μια ήττα στα σημεία για τους πρωταθλητές Ελλάδας οι οποίοι παρότι δικαίωσαν τον Χαρέιντε με τα λάθη τους, θα μπορούσαν με λίγη περισσότερη προσοχή να κάνουν περίπατο στη Σουηδία. Κόντρα σε μία ομάδα που δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, έχασαν την ευκαιρία να φτάσουν… σβηστοί τους 6 βαθμούς και να αγγίξουν την πρόκριση.

Ο Μίτσελ μια χαρά το διαχειρίστηκε το παιχνίδι. Και σωστή ενδεκάδα επέλεξε και σωστές αλλαγές έκανε, αλλά όταν δέχεται η ομάδα του γκολ παιδικής χαράς και ο διαιτητής δεν δίνει πέναλτι-μαρς το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να βάλει ποδοσφαιρικά και να μπει ο ίδιος στο γήπεδο.

Ξέρω ότι σε διοργανώσεις όπως το Champions League όλα τα αποτελέσματα είναι «μέσα». Σε αυτό το παιχνίδι, όμως, ο Ολυμπιακός εγκλημάτησε σε βάρος του εαυτού του. Ήθελε προσπάθεια για να χάσει από αυτή την ομάδα. Μια ομάδα οργανωμένη, με προσήλωση στην τακτική και καλή φυσική κατάσταση, η οποία, όμως, ήταν πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε την έλλειψη ομοιογένειας στα μετόπισθεν, ωστόσο, δεν χρειάζεται και μεγάλη ικανότητα για να καθαρίζεις τέτοιου είδους φάσεις όπως αυτές που σκόραραν οι γηπεδούχοι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά βρήκε αληθινός και ο –προκλητικός κατά τα άλλα- προπονητής της Μάλμε, ο οποίος είχε δηλώσει στη συνέντευξη Τύπου ότι οι «ερυθρόλευκοι» είναι ασταθείς στην άμυνα. Εκείνο που δεν είπε, βέβαια, ο Χαρέιντε είναι ότι η δική του ομάδα είναι χειρότερη από τον Αστέρα Τρίπολης. Χωρίς ίχνος υπερβολής.

Είναι κρίμα να φύγουν οι «ερυθρόλευκοι» με σκυμμένο το κεφάλι από αυτό το παιχνίδι, αλλά κι άδικο να βγάλουν μόνοι τα μάτια τους. Αν ήταν πιο προσεκτικοί και δεν έκαναν χαρακίρι, η νίκη ήταν μονόδρομος, έστω και χωρίς το οφθαλμοφανές πέναλτι που δεν σφύριξε ο Ρώσος διαιτητής, αλλά και χωρίς το γκολ του Μήτρογλου που ίσως έπρεπε να μετρήσει.

Και μόνο το γεγονός ότι το 2-0 διαμορφώθηκε από μεγάλες πάσες του τερματοφύλακα της Μάλμε τα λέει όλα. Αυτό που απομένει από εδώ και πέρα κι ενώ ο όμιλος ξεκινά πάλι από το μηδέν, είναι να γίνει πάθημα το μάθημα και τουλάχιστον να μην επαναληφθούν τέτοια παιδαριώδη λάθη στη συνέχεια. Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, αλλά έχουμε πολύ δρόμο μπροστά… Τέτοια γκολ, πάντως, ο περσινός Ολυμπιακός δεν θα τα δεχόταν ούτε για αστείο!

Διαβάστε ακόμη

Μάλμε-Ολυμπιακός 2-0

Μίτσελ: "Δεν ασχολούμαι με τη διαιτησία"