Γεμάτος προβλήματα και με ψυχολογία στο ναδίρ

Πέμπτο -πολύ σημαντικό ματς- χωρίς νίκη για τον Ολυμπιακό. Αποκλεισμός από την ΑΕΚ στο Κύπελλο, ανατροπή στον αγώνα του πρωταθλήματος, δύο -οδυνηρές- ισοπαλίες στην Τρίπολη και το Περιστέρι. Δύο ισοπαλίες, μάλιστα, που προέκυψαν με τον ίδιο τρόπο! Πίεση ψηλά ο Αστέρας του Παντελίδη από το ξεκίνημα, καρμπόν προσέγγιση και από τον Ατρόμητο του Κάναντι.

Με παίκτες-καμικάζι σε κάθε μονομαχία, δύο κόφτες (Μάντσον, Σάκιτς) που έχουν κόψει το γήπεδο στη μέση κι έναν Ουάρντα να κάνει ό,τι θέλει με τη μπάλα στα πόδια, οι γηπεδούχοι όχι απλά επέβαλαν το ρυθμό τους και προηγήθηκαν, αλλά έχασαν ευκαιρίες να πετύχουν κι άλλο γκολ. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που απλά ψαχνόταν χωρίς απαντήσεις στα ζητούμενα της αναμέτρησης.

ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ

Το χειρότερο για τους «ερυθρόλευκους» είναι ότι θέλουν και δεν μπορούν. Δεν υπάρχουν παίκτες αδιάφοροι, παίκτες χωρίς διάθεση. Απλά δεν υπάρχει πυξίδα. Η ομάδα θέλει δουλειά πολλή, όχι στις λεπτομέρειες, αλλά στα βασικά. Στον τρόπο παιχνιδιού, στοbuildupαπό την άμυνα, στο να μην «πίνουν θάλασσα» οι παίκτες στο πρέσινγκ των αντιπάλων. Στο να μπορούν να εκμεταλλευθούν τους κενούς χώρους, ακόμη και με μια «μεγάλη» μπαλιά από την άμυνα προς την επίθεση.

Όχι δεν είναι τόσο κακοί οι παίκτες του Ολυμπιακού. Δεν ξέχασαν ξαφνικά το ποδόσφαιρο κι ας δείχνουν ανήμποροι να συνδυαστούν. Να συνεργαστούν στα στοιχειώδη. Απλά όλοι αυτοί οι παίκτες, έχοντας δουλέψει με τρεις προπονητές φέτος και άλλους τέσσερις πέρυσι, λογικό είναι αλλού να πατάνε κι αλλού να βρίσκονται. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ομάδα δεν έχει και βενζίνη στο ντεπόζιτο. Δεν υπάρχει φρεσκάδα. Πόδια που ζυγίζουν τόνους, μυαλό θολωμένο, άγχος και έλλειψη στρατηγικής.

ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ

Οι ομάδες δεν χτίζονται μέσα σε λίγες μέρες ή τρεις-τέσσερις εβδομάδες. Και η φετινή σεζόν αποδεικνύεται ένα λάθος. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Εντελώς άστοχη η επιλογή του Μπέσνικ Χάσι και πολλές από τις εισηγήσεις του, σύνολο χωρίς προσανατολισμό, με κακομαθημένα παιδιά που έχουν άποψη για όλα και με διάθεση να παίξουν κυρίως για πάρτη τους. Τρανό παράδειγμα η «ανταρσία» του Τζούρτζεβιτς να εκτελέσει το πέναλτι «νταηλίκι». Ό,τι θέλει ο καθένας, κάνει. Έλειπε και ο Γκαρθία από τον πάγκο, βρήκε… μπόσικο τον Κόντη ο Σέρβος, πάλι καλά που βρέθηκε στη φάση ως από μηχανής Θεός ο Χατζισαφί να χαρίσει έστω τον ένα βαθμό.

Τα προβλήματα είναι πολλά και εμφανή σε όλες τις γραμμές. Γκολ σαν σε προπόνηση πριν από τέσσερις μέρες από τον Χριστοδουλόπουλο στο ΟΑΚΑ, με κεφαλιά από την «καρδιά» της άμυνας, ίδιο γκολ από τον Βασιλακάκη. Τα πρόσωπα αλλάζουν, η ουσία όχι. Μια άμυνα γεμάτη τρύπες, ένα κέντρο χωρίς αρχή και τέλος, ένας Ανσαριφάρντ σαν την καλαμιά στον κάμπο στην επίθεση. Βγήκαν νωρίς και Φορτούνης, Μιραλάς, σχόλασε ο γάμος.

Μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, βαριά κορμιά, ένας Μιραλάς που ακόμη ψάχνεται για να συνεργαστεί με τους γύρω του, ένας Πάρντο προβλέψιμος σε κάθε του κίνηση κι ένας Μάριν ποιοτικός μεν, αλλά με εκλάμψεις, όπως στη φάση του 1-1.

Όλα αυτά, διογκώνονται ακόμη περισσότερο και λόγω κακής ψυχολογίας. Πλέον οι παίκτες του Ολυμπιακού δείχνουν να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να μην έχουν αυτοπεποίθηση. Το ένα λάθος φέρνει το άλλο, τα νεύρα περισσεύουν. Όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή, όλα μοιάζουν βουνό. Η απάντηση, όμως, είναι πολύ απλή και συνάμα ποδοσφαιρική.

Το γράφαμε και πριν από μερικές μέρες ότι μια χαμένη χρονιά, αν αποδειχθεί τέτοια η φετινή, μπορεί να υπάρξει. Αυτό είναι κακό, δεν είναι καταστροφή. Καταστροφή θα είναι αν δεν γίνει η σωστή ανάγνωση, προκειμένου το πάθημα να γίνει μάθημα. Μέσα από τα φετινά λάθη, όλοι όσοι ασχολούνται ή αγαπούν τον Ολυμπιακό θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική, να πράξουν τα δέοντα και να στηρίξουν την ομάδα, ώστε να επιστρέψει το συντομότερο στο δρόμο των επιτυχιών.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Το βράδυ της Τετάρτης υπήρξαν αποδοκιμασίες στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη μετά την επιστροφή από την Καλογρέζα. Οι παίκτες, αλλά και οι άνθρωποι της διοίκησης τα άκουσαν και δεσμεύθηκαν ότι θα επανορθώσουν. Κάτι τέτοιο δεν έγινε στο Περιστέρι. Δεν είναι εύκολο, άλλωστε, όλα τα άσχημα να διορθωθούν με μιας. Χρειάζεται προσπάθεια, στήριξη και χρόνος.

Ο Όσκαρ Γκαρθία που θα ξαναπιάσει δουλειά σήμερα-αύριο θα πρέπει να νιώσει ισχυρός, να πάρει τα κλειδιά του μαγαζιού και την κατάσταση στα χέρια του. Να καθαρίσει πρώτα απ’ όλα τα αποδυτήρια, να στήσει από την αρχή το οργανόγραμμα της ομάδας, να συνεργαστεί με την ΠΑΕ για να δοθούν ξεκάθαροι ρόλοι και αρμοδιότητες. Η αναδιάρθρωση/ανανέωση είναι επιτακτική ανάγκη.

Όποιος μείνει θα πρέπει να έχει συγκεκριμένη δουλειά και καθήκοντα. Κι όποιος δεν μπορεί, σε όποιο πόστο κι αν βρίσκεται, να πάει στο σπίτι του. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από περισσότερους ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο, ξέρουν τις απαιτήσεις της φανέλας και του κόσμου, έχουν όρεξη και διάθεση να προσφέρουν.

Μέχρι να έρθει η ώρα για όλα αυτά, η λύση βρίσκεται αποκλειστικά εντός των τειχών. Με ένα ματς την εβδομάδα, ο κόουτς -αν μη τι άλλο- θα πρέπει από βδομάδα σε βδομάδα να παρουσιάζει βελτίωση. Έστω και με μικρά βήματα, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Όσο για τη διαιτησία, τα όποια παράπονα –δικαιολογημένα ή μη, σωστά ή υπερβολικά, είναι δουλειά της διοίκησης κι όχι των ποδοσφαιριστών, αφού σε αντίθεση περίπτωση θα αποτελέσουν άλλοθι.

Οι ποδοσφαιριστές αμείβονται για να παίζουν και να δίνουν το 100%, όχι να διαμαρτύρονται, ούτε να ασχολούνται με τους διαιτητές ακόμη κι αν τους αδικούν… Ας κοιτάξουν πρώτα να βγάζουν στο γήπεδο αυτό για το οποίο βρίσκονται στην ομάδα κι όλα τα άλλα έπονται. Τα πράγματα είναι πολύ απλά για όποιον θέλει να τα καταλάβει.