Ντιέγκο Αρμάντο... Παναγιώτης Γιαννάκης

Ο Μαραντόνα είναι καλύτερος από τον Πελέ τραγουδούσαν στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου οι Αργεντίνοι.

Ε, λίγο έλειψε να βγάλουν και τραγούδι και για τον Παναγιώτη Γιαννάκη 24 χρόνια πριν. Δεν έφτασαν μέχρι εκεί, αλλά έκαναν κάτι ακόμα καλύτερο για τον Δράκο. Τον παρομοίωσαν με τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών..."Μαραντόνα, Μαραντόνα", φώναζαν για χάρη του Γιαννάκη στο τελευταίο ματς του Παγκοσμίου πρωταθλήματος μπάσκετ το 1990 στο Μπουένος Αϊρες.

Είχε προηγηθεί άλλη μια σπουδαία εμφάνιση του 31χρονου - τότε - γκαρντ, που είχε κερδίσει το θαυμασμό του κοινού όταν λίγες μέρες πριν νίκησε μόνος του την Βραζιλία του Οσκάρ Σμιντ. Τα είχε κάνει όλα ο Γιαννάκης σε εκείνο το παιχνίδι που οι περισσότεροι Ελληνες δεν το είδαν live.

Κι αυτό γιατί το ματς άρχιζε στις 4 το βράδυ και δεν ήταν εύκολο να μείνουν ξάγρυπνοι, ακόμα και οι πιο φανατικοί του μπάσκετ. Βρισκόμασταν, άλλωστε, ακόμα στην εποχή του τα τηλεοπτικά προγράμματα δεν ήταν 24ωρα και η κρατική τηλεόραση έβαζε... μουσική από τις 12 τα μεσάνυχτα και μετά.

Το είδαν σε επανάληψη

Όσοι πάντως υπέμειναν το μαρτύριο, αποζημιώθηκαν από μια εμφάνιση του Γιαννάκη που έμεινε στην ιστορία. Γι αυτό και σηκώθηκαν να ξαναδούν το ματς, στις 12 το μεσημέρι. Τι είχε κάνει ο "Δράκος" στο περίφημο παιχνίδι με τη Βραζιλία; Είχε βάλει 38 πόντους και είχε δώσει 14 ασίστ. Και όταν λέμε ασίστ, δεν εννοούμε της σημερινής εποχής. Εκείνα τα χρόνια, για να γραφτεί ασίστ, έπρεπε ο συμπαίκτης να πάρει την μπάλα ακριβώς κάτω από το καλάθι και να σκοράρει, δίχως μάλιστα να κάνει ντρίμπλα.

Πάσα στο τρίποντο ή για σουτ από τα 4-5 μέτρα δεν μετρούσε τότε για ασίστ, όπως δεν μετρούσε αν στον αιφνιδιασμό ο συμπαίκτης ακουμπούσε την μπάλα στο παρκέ πριν σκοράρει...Με άλλα λόγια, στο σημερινό μπάσκετ, ο Γιαννάκης θα είχε εκτός από τους 38 πόντους και καμιά 25αρια ασίστ, άλλωστε σε εκείνο το παιχνίδι τα έκανε όλα.

Το καλύτερο ματς του Γιαννάκη

Ήταν ίσως η καλύτερη βραδιά του με τη φανέλα της Εθνικής, ήταν ίσως η στιγμή που πείστηκαν όλοι ότι ο Γιαννάκης ήταν δεινός σκόρερ, μεγάλος ηγέτης στην επίθεση. Και απλά για χάρη της ομάδας έπαιζε δεύτερο ρόλο στην επίθεση, όταν αγωνιζόταν ταυτόχρονα σε οποιαδήποτε ομάδα μαζί με τον Γκάλη.

Κάπως έτσι, η Εθνική πήρε το 1990 την 6η θέση στον κόσμο, κάτι που σήμερα μπορει να ακούγεται... μικρό, αλλά στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ μεγάλο. Άλλωστε ήταν η πρώτη παρουσία της Εθνικής δίχως τον Νίκο Γκάλη στη σύνθεσή της και η προσπάθεια έμοιαζε καταδικασμένη. Ελάχιστοι πίστευαν σε κάτι καλό, η πλειοψηφία δεν έδινε τύχη ούτε για 8δα. Ομως με μπροστάρηδες τους Γιαννάκη, Φασούλα και Χριστοδούλου, η Ελλάδα πήρε την καλύτερη θέση ως τότε σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.