Σιζέφσκι που μας χρειάζεται
Διαβάζοντας τη δήλωση του Μάικ Σιζέφσκι στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη των ΗΠΑ επί της Σλοβενίας, μου ήρθε στο μυαλό η αποθέωση του Αμερικανού προπονητή στον Παναγιώτη Γιαννάκη μετά τον ημιτελικό της Ιαπωνίας το 2006. Και αναρωτήθηκα: πόσο άσχετοι, ημιμαθείς και χωρίς αθλητική παιδεία μπορεί να είμαστε. Όλοι.
Όποιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει για το αμερικάνικο μπάσκετ ο Μάικ Σιζέφσκι, μπορεί να ανατρέξει σε εκατοντάδες βιβλία που έχουν γραφτεί γι' αυτόν ή να διαβάσει εκατομμύρια άρθρα αναλυτών και δημοσιογράφων ή όταν πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνει το απλό. Να ρωτήσει τι συμβολίζει για τους Αμερικανούς το όνομα, Mike Krzyzewski.
Για τους ανθρώπους των ΗΠΑ, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ένας απλός προπονητής μπάσκετ. Είναι πρωτίστως ένας παιδαγωγός, που μαθαίνει στα παιδιά τους όχι μόνο μπάσκετ, αλλά κυρίως πώς θα πορευτούν στη ζωή τους.
Αυτός ο άνθρωπος αποθέωσε τον (άσχετο) Γιαννάκη
Και πάμε στο κυρίως πιάτο. Ο κορυφαίος τεχνικός μπάσκετ αποθέωσε τον άσχετο Παναγιώτη Γιαννάκη. Έτσι δεν το έχουμε ονομάσει κατά καιρούς, πολλοί φίλαθλοι, παράγοντες και δημοσιογράφοι; Οξύμωρο; Ναι. Ανεξήγητο όχι... Μήπως και ο Σιζέφκσκι που σταμάτησε τη συνέντευξη Τύπου για να δείξει τον Έλληνα προπονητή για να πει "αυτός με νίκησε" είναι άσχετος; Μήπως κάτι συμβαίνει; Μήπως εμείς ξέρουμε καλύτερα το άθλημα από τους Αμερικανούς;
Σεβασμός στον άνθρωπο - μπάσκετ
Όχι, δεν συμβαίνει κάτι αφύσικο. Οι Έλληνες φίλαθλοι, παράγοντες και δημοσιογράφοι έχουμε συμπεριφερθεί στον Παναγιώτη Γιαννάκη απολύτως φυσιολογικά. Τον έχουμε "κρεμάσει" που βγήκε τέταρτος στον κόσμο στο Μουντομπάσκετ της Αθήνας, τον έχουμε "ξεσκίσει" για τις επιλογές του στον Ολυμπιακό (το ίδιο θα συνέβαινε αν ήταν στον Παναθηναϊκό), του έχουμε βγάλει συνθήματα και κοροϊδεύουμε το μικρό όνομα του με τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής του. Έχουμε πει ότι δεν κάνει και πλέον είναι αναχρονιστικός. Και ο Σιζέφσκι; Δεν ξέρει ο Σιζέφσκι, εμείς ξέρουμε.
Δεν ξέρουν να χτυπούν τη μπάλα...
Ο Γιαννάκης ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Όλη μέρα ασχολείται με το άθλημα. Για φαγητό να πας μαζί του, η συζήτηση δεν έχει άλλο αντικείμενο εκτός από το μπάσκετ. Μερικοί από αυτούς που τον έχουν κρίνει κατά καιρούς, αν τους βάλεις μέσα σε ένα γήπεδο και τους πεις: πήγαινε με ντρίμπλα από τη μία μπασκέτα στην άλλη, το πιθανότερο είναι να χάσουν τη μπάλα και να τους φύγει. Σε περίπτωση βέβαια που τους πας σε μια προπόνηση του Γιαννάκη ή του Σιζέφσκι, το σίγουρο είναι ότι δεν θα καταλάβουν τίποτα. Μερικοί θα νομίζουν ότι βλέπουν άλλο άθλημα.
Τον αποθεώνουμε και μετά τον βρίζουμε...
Και μετά έρχεται και ο ψυχολόγος. Πώς γίνεται έναν άνθρωπο που τον σηκώνεις στα χέρια σου από το ΣΕΦ στη Γλυφάδα το 1987, μετά όταν παίζει με την ομάδα του να του βρίζεις τη μάνα και τον πατέρα και να του πετάς από κέρματα έως πέτρες; Πώς γίνεται να αποθεώνεις έναν προπονητή που κερδίζει τους Αμερικανούς και κατακτά το πρωτάθλημα Ευρώπης, μετά να τον βγάζεις άσχετο; Περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας...
* Για να μην παρεξηγηθώ. Έχω διαφωνήσει με πολλές από τις επιλογές του Παναγιώτη Γιαννάκη εντός και εκτός παρκέ. Σαφώς και πρέπει να του ασκούμε κριτική στις προπονητικές επιλογές του. Αλλά άλλο η καλοπροαίρετη κριτική σε έναν άνθρωπο που έχει γράψει ιστορία στον ελληνικό αθλητισμό και άλλο η ισοπέδωση.
Για να μην ξεχνάμε:
"Χάσαμε από μια ομάδα που έπαιξε υπέροχα. Είχα πει στον Παναγιώτη Γιαννάκη πριν την έναρξη του αγώνα πως όποιος κερδίσει θα δώσει το χέρι στον άλλο. Εγώ δεν θα του δώσω μόνο το χέρι, αλλά και μια τεράστια αγκαλιά και θα του ευχηθώ να νικήσει και στον τελικό. Τον Παναγιώτη Γιαννάκη τον ξέρω στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στο χώρο του μπάσκετ", τόνισε ο Αμερικανός coach, Μάικ Σιζέφσκι, μετά την ήττα του στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ το 2006.
Διαβάστε ακόμη:
H επίδραση της Θεάς Τύχης για το θαύμα της Σαϊτάμα : Γιώργος Συρίγος