Τίμιος γίγαντας o Ποικιλίδης

Ο Σάκης Γκίνας γράφει για τον τίμιο γίγαντα, Παναγιώτη Ποικιλίδη, που γνώρισε, έζησε και θα θυμάται.

24 ΜΑΪ 2014

Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης τίμησε την έννοια αθλητής και άνθρωπος. Ήταν από τους καλύτερους χαρακτήρες του χώρου. ΣΩΣΤΟΣ σε όλα. Ένας τίμιος και καλοσυνάτος γίγαντας που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του και θα τον θυμόμαστε για πάντα.

Δεν διέβρωσε τον αδαμάντινο χαρακτήρα του, ούτε η δόξα του Ολυμπιονίκη, ούτε η ενασχόλησή του με τα διοικητικά του ΠΑΟΚ. Παρέμεινε σοβαρός και σεμνός μέχρι το τέλος.

Πάθος του ο ΠΑΟΚ

Το μεγάλος του πάθος ήταν ο ΠΑΟΚ. Η μεγάλη του έγνοια τα τελευταία εφτά χρόνια, που λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος διοίκησης και συνδέσμων, ήταν να μην υπάρχουν προβλήματα με τον κόσμο, είτε στους αγώνες της Τούμπας, είτε στις εκδρομές των οπαδών της ομάδας.

Η τελευταία έντονη ανάμνηση ήταν την ημέρα του τελικού του κυπέλλου. Ήμουν στην Ομόνοια. Και ο Παναγιώτης φυσικά ήταν εκεί. Έζησα από κοντά την μεγάλη αγωνία του να πάνε όλα καλά με την αστυνομική επιχείρηση μεταφοράς των οπαδών του ΠΑΟΚ, μέσω του Ηλεκτρικού, στο ΟΑΚΑ.

Όταν μία ακόμα δύσκολη αποστολή του στέφθηκε με επιτυχία, ευγενικός, όπως πάντα, με προσκάλεσε στο σημείο όπου έπινε καφέ με τους δυο επικεφαλής των μέτρων τάξης, υποδιευθυντές της αστυνομίας. Τους ευχαριστούσε με τον τρόπο του που βοήθησαν στην ομαλή εξέλιξη της επιχείρησης και αντιμετώπισαν σωστά τους οπαδούς του ΠΑΟΚ στην Ομόνοια.

Ξεχώριζε με την προσωπικότητά του

Όταν αποχώρησε, οι δυο υποδιευθυντές της αστυνομίας εντυπωσιασμένοι με τον χαρακτήρα του Παναγιώτη, μου έλεγαν ότι έχουν συνεργαστεί τόσα χρόνια με παράγοντες όλων των ομάδων της Super League, αλλά τόσο αψεγάδιαστο και θετικό άνθρωπο σαν τον Παναγιώτη δεν είχαν γνωρίσει ποτέ. Στον τελικό ήταν άυπνος για τρεις μέρες. «Κέρβερος» ήταν πάντα και έξω από την Τούμπα, μετά από κάθε αγώνα, για την αποφυγή οποιουδήποτε ατυχούς περιστατικού. Στον τραγελαφικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεχώριζε με την προσωπικότητά του.

Η επαφή μαζί του, λόγω του ρεπορτάζ, ήταν καθημερινή. Δεν υπήρχε πιο ειλικρινής, πιο ήρεμος και πιο αληθινός από τον Παναγιώτη. Νιώθω τυχερός που τον γνώρισα. Θα λείψει πολύ σε όλους.

Γεια σου φίλε Παναγιώτη. Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας.