Η διάρκεια κρίνει τους πρωταγωνιστές
Ο Ρήγας Δάρδαλης γράφει για την ΤΣΣΚΑ που πήρε την Ευρωλίγκα, τον Ιτούδη που έδειξε ότι εξελίσσεται σε έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαίους προπονητές, όπως και για το ότι ο Ομπράντοβιτς παραμένει ο κορυφαίος παρά την ήττα του.
Είναι πολύ τετριμμένο να πει κανείς πως ο τελικός της Ευρωλίγκας κρίθηκε στις λεπτομέρειες, μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι όταν ένα ματς καθορίζεται από ορισμένες φάσεις, είναι δύσκολο έως και άδικο να χαρακτηρίσεις έναν παίκτη ή μια ομάδα.
Στο Final-4 έχουμε, από μέρα σε μέρα, αλλά ακόμα και από ημίχρονο σε ημίχρονο, αλλαγή της κοινής γνώμης γύρω από το ποιόν μερικών πρωταγωνιστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Βασίλης Σπανούλης. "Κρέας" στο πρώτο μέρος του τελικού με τη Ρεάλ το 2013, ηρωική μορφή βγαλμένη από το '21 στο δεύτερο. "Killer" στον περσινό ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, γερασμένος στον τελικό με τη Ρεάλ.
Λίγες ώρες, λοιπόν, μετά από την κατάκτηση του τροπαίου από τη ρωσική ομάδα, ας επιχειρήσουμε μια ψύχραιμη αξιολόγηση των προσώπων που ξεχώρισαν.
The evolution of Itoudis
Φυσικά ο πρώτος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Δημήτρη Ιτούδη. Ως βοηθός του Ομπράντοβιτς είχε την αναγνώριση που του άξιζε, αλλά παράλληλα υπήρχε έντονη αμφιβολία για τη μετάβαση του σε ρόλο πρώτου προπονητή. Αυτή είχε να κάνει με το κατά πόσο οι παίκτες, θα αποδέχονταν την έντονη παρουσία του, δίχως τον "Ζοτς" στο πλευρό του.
Ο Ιτούδης κατάφερε να εξελιχθεί και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Όχι, δεν έκανε μαγικά. Δείτε τον Τεόντοσιτς, ο οποίος εξακολουθεί να έχει τεράστια ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, όπως φάνηκε και στον χθεσινό τελικό. Απλά, ο Βεροιώτης προπονητής τον έχει προσεγγίσει πολύ σωστά κι έτσι ο Σέρβος έκανε το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του σε Final-4, παρά την "πλημμύρα" του στην τελευταία περίοδο.
Το ίδιο πράττει και με το τελευταίο στέλεχος της ΤΣΣΚΑ, όπως επίσης φάνηκε στην "Mercedes Benz Arena", όταν ο Ντιμίτρις Νίκολς "κατέβασε" κάτι μούτρα μέχρι το παρκέ. Ο Αμερικανός πέρασε εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά αμέσως επέστρεψε στον πάγκο και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα. Ο Ιτούδης τον άρπαξε από τα μάγουλα για να του εξηγήσει τι έγινε και μετά από το τέλος του ματς, πάλι έκανε το ίδιο. Τον αγκάλιασε και του μιλούσε για ώρα, θέλοντας να τον κάνει να νιώσει καλά για την συνεισφορά του σε αυτή την τεράστια επιτυχία.
Ζοτς, ο κορυφαίος
Ο Ιτούδης, λοιπόν, απέδειξε ότι είναι στην ελίτ των Ευρωπαίων προπονητών, όπως και ο Ομπράντοβιτς ότι είναι ο καλύτερος όλων, έστω κι αν για δεύτερη χρονιά δεν πήρε την κούπα, έχοντας την (σπάνια για τις μέρες μας) πολυτέλεια να διαλέγει παίκτες μόνο από τα πάνω ράφια.
Οι αρχές του, η ευστροφία του στο παιχνίδι και ο τρόπος με τον οποίο εμπνέει τις ομάδες του σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικά, διοικητικά, ακόμα και τον κόσμο), τον καθιστούν κορυφαίο στο είδος του.
Την ίδια στιγμή, όμως, δεν μπορεί να διεκδικήσει το αλάθητο του Πάπα. Στον τελικό επέμεινε πολύ στο ποστάρισμα του Κάλινιτς. Ο Σέρβος έχασε τρία σουτ με πλάτη και από κει και πέρα το κρίσιμο αμυντικό ριμπάουντ στο τέλος της κανονικής διάρκειας.
Παράλληλα, στήριξε πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε τον Βέσελι. Πολύ σωστά τον χειροκροτούσε σε κάθε χαμένη βολή, για να ενισχύσει την ψυχολογία του. Αλλά το παλικάρι ήταν φανερό ότι είχε προσληφθεί από τον ιό "Τόμιτς". Θα έπρεπε να είχε περάσει τον Ούντοχ νωρίτερα στο παρκέ κι ας άφηνε τον Τσέχο να γιατρευτεί μετά από το ματς.
Ο Ντε Κολό παίρνει τα ηνία από τους Έλληνες
Ο Νάντο Ντε Κολό ήταν ο MVP του Final-4 και πλέον δείχνει να παίρνει τα ηνία από τους Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Σπανούλη στον ρόλο του επόμενου μεγάλου ηγέτη του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Στον ημιτελικό πήρε άριστα 10 και στον τελικό, μολονότι "θόλωσε" στην τελευταία περίοδο, βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να πετύχει καθοριστικούς πόντους στην παράταση.
ΤΟ "ΚΡΥΦΟ" ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΣΣΚΑ
Οι ομάδες του ΝΒΑ θα τον "κυνηγήσουν" με θέρμη το καλοκαίρι, αλλά η ΤΣΣΚΑ έχει ένα πλεονέκτημα που μπορεί καν να μην γνωρίζει.
Όχι, δεν είναι τα λεφτά που θα του προσφέρει. Ακόμα κι αν του διπλασιάσει το μισθό και του δώσει τέσσερα εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, ο Γάλλος μπορεί να βρει ανάλογη προσφορά στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, βάσει της εκτόξευσης του salary cup το προσεχές καλοκαίρι.
Το πρόβλημα είναι πως δεν πρόκειται για παίκτη 100% ελεύθερο. Οι Ράπτορς εξακολουθούν να έχουν τα δικαιώματά του και μπορούν να ισοφαρίσουν οποιαδήποτε προσφορά του γίνει. Αν, λοιπόν, μείνει ο Ντε Ρόζαν, μαζί με τους Λάουρι και Τζόσεφ, ο χρόνος που θα περισσεύει στον Ντε Κολό θα είναι ελάχιστος. Άρα δεν θα υπάρχει λόγος να γυρίσει στο ΝΒΑ...
Μπαρτζώκας, η σταθερή αξία
Αυτό που έχει γίνει με τον Γιώργο Μπαρτζώκα το τελευταίο δίμηνο, κάνει ακόμα και τον Μπρους Λι στη μονομαχία του με τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στο "παιχνίδι του θανάτου" να μοιάζει λίγος.
Όχι, ο Μπαρτζώκας δεν ήταν "μάγειρας" στον Ολυμπιακό, ούτε "μάγος" στη Λοκομοτίβ Κουμπάν. Από την πρώτη χρονιά στην Ολίμπια Λάρισας έδειξε ότι είναι καλός προπονητής και από τότε σταθερά εξελίσσεται. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι μακριά από την Ελλάδα, έπαψε να σπαταλάει τον χρόνο του με... τρίχες και να αναλώνει την προσοχή του σε πράγματα που τον έκαναν να χάνει την προσοχή του από το μπάσκετ.
Άντε και του χρόνου, να δούμε τον απόλυτο γαλανόλευκο συνδυασμό: Μια ελληνική ομάδα, να πάρει το τρόπαιο, με Έλληνα αρχηγό και Έλληνα προπονητή!
ΥΓ: Αυτό που συνέβαινε με τον Κουτλούαι στο τέλος του τελικού ήταν εκπληκτικό. Στεκόταν δίπλα ακριβώς από τον πάγκο της Φενέρ, χειροκροτούσε σε κάθε φάση, μιλούσε με τον κόσμο της και με τον Μαχμούτογλου στα τάιμ άουτ. Αν κάποιος ξεχνάει, ο "Ίμπο" είναι ο γενικός διευθυντής της Νταρουσάφακα, ανερχόμενης δύναμης του τουρκικού μπάσκετ, που θέλει να ξεπεράσει (μελλοντικά) τη Φενέρ.
Βέβαια από την άλλη, ο κύριος Ντόγκους, ο ιδιοκτήτης της Νταρουσάφακα, είναι δηλωμένος οπαδός της Φενέρ. Οπότε, όλα καλά...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ