O τίτλος Διαμαντίδη, το παράσημο Σπανούλη
Σπανούλης και Διαμαντίδης μας είχαν προϊδεάσει εδώ και καμιά... 15αριά χρόνια γι’ αυτά που έκαναν στην εφετινή σειρά των τελικών, αλλά ουδείς περίμενε ότι όλοι (μα όλοι) οι υπόλοιποι θα στέκονταν στο ίδιο ύψος. Γράφει ο Ρήγας Δάρδαλης.
Αν απομονώσει κανείς περιστατικά, θα βρει αρκετά αρνητικά. Μα (επιτρέψτε μας) θα είναι απλά ένας μίζερος άνθρωπος. Διότι αυτά που συνέβησαν στους φετινούς τελικούς, είναι τόσο θετικά που μόνο ένα πράγμα μπορούμε να γράψουμε, μετά την ολοκλήρωση τους. ΕΥΓΕ!
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δόξασαν το κορυφαίο άθλημα στην χώρα μας, αλλά συνάμα δίδαξαν πολιτικό αθλητισμό. Επιτέλους κάναμε ένα βήμα μπροστά. Μπορεί να μην γίνει δεύτερο, είναι αλήθεια... Πρέπει, όμως, με κάθε τρόπο να εξυμνήσουμε όλους όσοι περιχαράκωσαν την σειρά και μας πρόσφεραν ένα θέαμα, που όμοιο του δεν έχουμε ξαναζήσει.
Carpe diem στο ΟΑΚΑ
Ίσως ο μόνος που δεν πρέπει να πανηγυρίζει είναι ο Γιώργος Χαλβατζάκης. Πρέπει να είναι περήφανος γι’ αυτή την σειρά, αλλά όχι για το πρωτάθλημα, όπως δήλωσε χθες (30/5). Χαρούμενος ναι, γιατί συνολικά η κατάσταση έχει βελτιωθεί επί ημερών του, αλλά ακόμα δεν βρίσκεται στο σημείο που πρέπει.
Ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, πρέπει να αδράξει τη μέρα... χθες. Ο νόμος που επέβαλλαν οι δύο αιώνιοι και οι οπαδοί τους από την μια σεβάστηκαν το μεγαλείο του Διαμαντίδη και από την άλλη το προσωπικό το δράμα του Πρίντεζη, πρέπει να εφαρμοστεί συνολικά. Αυτό δεν θα γίνει με δηλώσεις και ευχολόγια.
Με δουλειά. Πολλή δουλειά. Τι σημαίνει πολλή δουλειά; Κάθε μέρα στο γραφείο, για διαδοχικές συναντήσεις και επαφές. Χωρίς ρεπό. Πόσα ρεπό έχουν πάρει ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης για να φθάσουν στην κορυφή; Ο Ιτούδης και ο Μπαρτζώκας για να γίνουν Πρωταθλητές Ευρώπης; Η λίστα έχει ακόμα αμέτρητα ονόματα.
Στο μπάσκετ, υπάρχει πρόοδος και επιτυχία δυσανάλογη του μεγέθους της χώρας, διότι το ταλέντο, συνδυάζεται με απίστευτη δουλειά και αγάπη για το αντικείμενο.
Ο ΕΣΑΚΕ δεν πρέπει να χάσει αυτή την ευκαιρία. Για να μην γίνει παρανόηση, δεν εννοούμε σε οικονομικό επίπεδο. Πρέπει αυτό το καλοκαίρι, να τεθούν τα όρια που θα είναι απ’ όλους σεβαστά, ώστε ο κόσμος που θα πηγαίνει στο μπάσκετ να νιώθει απόλυτα ασφαλής. Εφ’ όσον αυτό συμβεί τα υπόλοιπα (αναπόδραστα) θα έρθουν.
O "τίτλος" του Διαμαντίδη και το "παράσημο" του Σπανούλη
Η παρένθεση αυτή ήταν απαραίτητη, καθώς δεν θέλουμε όλα όσα είδαμε στο ΟΑΚΑ να έχουν τη πρόσκαιρη λάμψη μιας φωτοβολίδας. Οι δυο αιώνιοι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, όπως και ο Άρης με την ΑΕΚ, ή ο Άρης με τον ΠΑΟΚ.
Το ρέκβιεμ του Διαμαντίδη δεν ήταν αυτό που του έπρεπε, καθώς ένας παίκτης που συμβολίζει τη νίκη, έφυγε ηττημένος. Όχι, όμως, με σκυμμένο το κεφάλι, γιατί η καθολική αναγνώριση της αξίας του, αποτελεί έναν ξεχωριστό τίτλο.
Όπως και η φωτογραφία που έβγαλε ο φίλος του Παναθηναϊκού με τον Σπανούλη, αποτελεί ξεχωριστό παράσημο. Θα αντιτείνει κανείς πως το υπόλοιπο γήπεδο τον έβριζε χυδαία και είναι περιττό, να τονίσουμε πόσο απαράδεκτο είναι αυτό το γεγονός. Απλά δεν μπορούμε από το μηδέν να φθάσουμε στο δέκα μέσα σε μια μέρα.
Στους τελικούς, έγιναν αρκετά βήματα και σε πρώτη φάση, φθάσαμε στη βάση. Ας χτίσουμε πάνω σε αυτή. Ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης μας είχαν προϊδεάσει, με όλα αυτά που κάνουν στα παρκέ τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν περιμέναμε ότι θα τους ακολουθούσαν και όλοι οι υπόλοιποι...
Καλή η επόμενη μέρα
Σε σχέση με την επόμενη μέρα των δύο αιωνίων, αμφότεροι έχουν λόγους να είναι αισιόδοξοι. Ο Ολυμπιακός έχει τους περισσότερους παίκτες "δεμένους" με συμβόλαια και βασικά του μελήματα θα είναι δύο. Να κρατήσει τον Σπανούλη και να τον πλαισιώσει με έναν ακόμα γκαρντ και να βρει έναν ικανό αντικαταστάτη του Οθέλο Χάντερ.
Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποφασίσει με ποιον θα πορευτεί στον πάγκο του. Ο Αργύρης Πεδουλάκης εννοείται πως έχει όλα τα προσόντα και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα παρουσίασε σημαντικό έργο. Η ομάδα του έπαιξε στοχευμένα, οι νεαροί Έλληνες "εκτινάχθηκαν", όπως και ο Νίκος Παππάς. Του χρεώνεται το γεγονός πως περιθωριοποίησε παίκτες σαν τον Ραντούλιτσα και τον Χέινς, κάτι που οδήγησε στην κόπωση των υπολοίπων.
Αυτό είναι σωστό, αλλά προφανώς ο Περιστεριώτης τεχνικός, θεώρησε ότι με αυτούς στο παρκέ, δεν θα μπορούσε να πετύχει τα πράγματα που ήθελε σε επίπεδο τακτικής. Θα συμφωνήσουμε κατά μεγάλο ποσοστό με αυτή την λογική, αλλά όχι 100%, γιατί θεωρούμε ότι τουλάχιστον από τους Χέινς-Ούιλιαμς, θα μπορούσε να πάρει πολύ περισσότερα, δίχως να χάσει πολλά. Για τον Ραντούλιτσα, λόγω της αμυντικής του αδυναμίας η συζήτηση είναι διαφορετική.
Εν πάση περιπτώσει, οι "πράσινοι", έχουν τουλάχιστον τέσσερις πολύ καλούς Έλληνες (Καλάθη, Παππά, Χαραλαμπόπουλο, Παπαγιάννη) πάνω στους οποίους μπορούν να δημιουργήσουν έναν κορμό, οι οποίοι μπορούν να γίνουν έξι, εφ’ όσον συνεχίσουν ο Γιάνκοβιτς με τον Φώτση. Από κει και πέρα, ο Πεδουλάκης η ο αντικαταστάτης του, θα κρίνει με ποιους ξένους πρέπει να πορευτεί...
Photo Credits: Action Images
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: