Δες τον Κόμπε και συνέχισε!

Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να σχολιάσουμε την εξέλιξη του αγώνα του Παναθηναϊκού με την Λοκομοτίβ. Είναι σαφώς προτιμότερο, όμως, να ασχοληθούμε με τον Δημήτρη Διαμαντίδη, καθώς άλλωστε, αυτός ήταν όλο το ματς! Η επιθετική του προσφορά στο τρίτο δεκάλεπτο, κράτησε ζωντανούς τους "πράσινους" και η απόδοση του στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, τους χάρισε την πολύτιμη νίκη.

Μα την ίδια στιγμή, η παρουσία του στον συγκεκριμένο αγώνα υψηλής κρισιμότητας φανέρωσε πως ίσως να μην έχει φθάσει η ώρα να πει το "αντίο" από την ενεργό δράση. Μια ματιά να ρίξει στον Κόμπε Μπράιαντ, θα το καταλάβει και ο ίδιος, έστω κι αν όταν παίρνει μια απόφαση σπανίως την αλλάζει.

Διαφορετικές προσωπικότητες με ένα σημαντικό κοινό σημείο

Αμέσως θα πει κάποιος ότι πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Σαφές και αναντίρρητο. Έχουν, όμως, ένα κοινό σημείο, πέραν του γεγονότος ότι αμφότεροι έχουν ανακοινώσει πως η τρέχουσα είναι η τελευταία αγωνιστική περίοδος της καριέρας τους: Η αγνή αγάπη τους για το μπάσκετ, τους έκανε να φθάσουν ψηλότερα απ’ ότι και οι ίδιοι θα περίμεναν στην καριέρα τους.

Ο Διαμαντίδης ήταν ένα παιδί της περιφέρειας που δεν είχε καν παίξει στις Εθνικές ομάδες και στα 20 του, όταν είχε αγωνισθεί στο Final 4 του κυπέλλου στο ΟΑΚΑ με τον Ηρακλή, αδυνατούσε να σταματήσει τον Βρίμπισα Στεφάνοφ και τον Σπύρο Παντελιάδη. Πέντε χρόνια αργότερα, έβαλε το ιστορικότερο καλάθι του Ελληνικού μπάσκετ, για να ακολουθήσουν αμέτρητα άλλα κατορθώματα…

Ο Κόμπε είχε σαφώς ευκολότερο μονοπάτι, ως γιος ενός καλού επαγγελματία μπασκετμπολίστα, αλλά ούτε ο Τζέρι Ουέστ που κίνησε γη και ουρανό για να τον «κλέψει» από τους Χόρνετς στο ντραφτ του 1996, δεν πίστευε ότι το «τέκνο» του, θα έφθανε στο επίπεδο του Μάικλ Τζόρνταν.

Ορθή η πρώτη αποχώρηση

Όταν ο Έλληνας άσος αποσύρθηκε το 2010 από την Εθνική ομάδα, ήμασταν «υπέρμαχοι» της απόφασης του. Πολύ απλά διότι το κορμί του δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον απάνθρωπο ρυθμό των 10 μηνών συνεχούς δράσης, που υπαγορεύει το πρόγραμμα ενός διεθνούς μπασκετμπολίστα της Ευρωλίγκας. Η αποχή του από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επέκτεινε την καριέρα του, τον κράτησε στο κορυφαίο επίπεδο και του χάρισε καμιά δεκαριά τίτλους με τον Παναθηναϊκό. Όχι και άσχημα…

Όταν στο ξεκίνημα της περιόδου, γνωστοποίησε την πρόθεση του να αποχωρήσει στο τέλος της και μερικές εβδομάδες αργότερα τον ακολούθησε ο Κόμπε Μπράιαντ, περιμέναμε να δούμε πως αμφότεροι θα παρουσιαστούν εντός του παρκέ.

Η φετινή εικόνα του τρίτου σκόρερ όλων των εποχών του ΝΒΑ είναι στενάχωρη και θλίβει όλους εμάς τους φανατικούς θαυμαστές του που θεωρούμε ότι είναι ισάξιος του Τζόρνταν.

Σαν την γιαγιά με την θερμοφόρα

Πρώτον και κυριότερο, ο χρόνος τον έχει «νικήσει». Πολλές φορές (επιτρέψτε μας την έκφραση) δείχνει να "σέρνει" το «κουφάρι» του μέσα στο παρκέ. Πριν από δύο Κυριακές στην μετάδοση του αγώνα των Λέικερς με τους Ουόριορς, τον παρατηρούσαμε στον πάγκο με δεμένο τον μισό ώμο για να κρατιέται το η πλαστική θήκη με τον πάγο και μας θύμιζε λίγο από τις γιαγιάδες (μας) με τις θερμοφόρες. Ο παίκτης που επέστρεψε από ρήξη αχίλλειου τένοντα στα 36 του κι έβαζε 25 πόντους ανά αγώνα (πριν διαλύσει και τον ώμο του), αφήνοντας άφωνο τον παγκόσμιο αθλητισμό με την αυταπάρνηση του, δυστυχώς έχει ηττηθεί από τον «πατέρα» χρόνο, όπως άλλωστε και ο ίδιος έχει ομολογήσει.

Η δεύτερη διαφορά του Κόμπε έχει να κάνει με την αλλοίωση του χαρακτήρα του. Η διαφορετικότητα του συγκεκριμένου παίκτη, έγκειται στην επιθετικότητα που τον διέκρινε εντός κι εκτός παρκέ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την επίθεση που είχε κάνει στον πολυτάλαντο, αλλά "μυαλοφυγόδικο" συμπαίκτη του Νικ Γιανγκ, στην διάρκεια μιας προπόνησης των Λέικερς, ενώπιον του (αποσβολωμένου) αφεντικού του Μιτς Κάπτσακ και μπροστά στους άφωνους δημοσιογράφους;

Τα μπινελίκια του σε εκπροσώπους του Τύπου, ή σε αντιπάλους;

Όταν τον είδαμε φέτος να επιβραβεύει τον Ντιρκ Νοβίτσκι για το νικητήριο καλάθι κατά της ομάδας του (!) με ένα τρυφερό σκαμπιλάκι στα μαλάκα μόρια, μας γύρισαν τα μάτια ανάποδα.

Όχι δεν ήταν δείγμα αθλητικού πολιτισμού, τον οποίο ο Κόμπε έχει φανερώσει πολλές φορές αναγνωρίζοντας την αξία των αντιπάλων του. Στα καλά του ποτέ δεν θα είχε επιβραβεύσει έναν αντίπαλο του, εν ώρα αγώνα. Θα είχε λυσσάξει να τον νικήσει και αν είχε ηττηθεί, τότε θα ομολογούσε το δίκαιο της επικράτησης του, μετά το ματς.

Ο Διαμαντίδης ίδιος

Την ίδια ώρα στα δικά μας μέρη, βλέπουμε ότι όλα τριγύρω αλλάζουν και ο Διαμαντίδης ίδιος μένει. Πάντα λιγομίλητος και απόμακρος, παραλαμβάνει τα βραβεία, (όπως αυτό πριν το χθεσινό ματς) λες και του δίνουν σιρόπι με γεύση φράουλα για τις αμυγδαλές. Τούτο, όμως, είναι το λιγότερο.

Το σπουδαιότερο είναι ότι ο τύπος ακόμα και στα 36 του μπορεί να καθορίσει την έκβαση μιας αναμέτρησης απέναντι σε έναν αντίπαλο κορυφαίου επιπέδου. Αν προσθέσει κανείς, ότι ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο δεν έχει κόκκινο φωτάκι έξω από το ΟΑΚΑ, όπως οι Λέικερς στο Staples Center, αλλά (έστω και με καθυστέρηση) φρόντισε να τον πλαισιώσει με αρκετούς ποιοτικούς συμπαίκτες στην περιφέρεια, οι συνθήκες για την προέκταση της μπασκετικής του ζωής υπάρχουν.

Παραμένει (κάτι περισσότερο από) αξιοπρεπής στο παρκέ, αναλλοίωτος μακριά από αυτά και η ομάδα του, τον στηρίζει σε όλα τα επίπεδα.

Ακριβώς ό,τι δεν συμβαίνει με τον Κόμπε.

Λέτε; Όχι, αλλά για χάρη του η προσπάθεια (αν και μάταιη) αξίζει…

ΥΓ: Αν είχε βάλει και το τρίποντο, η διαφορά θα είχε πάει στο +10 και ο Παναθηναϊκός θα ήταν καβάλα στο άλογο για την δεύτερη θέση. Τώρα θα πρέπει να περιμένει μια στραβή της Λόκο στα τρία τελευταία της παιχνίδια με τον Ερυθρό και τη Μάλαγα εντός και την Νταρουσάφακα στην Πόλη. Δύσκολο γιατί η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, είναι καλά χτισμένη και ακόμα καλύτερα δουλεμένη, έστω κι αν στο τελευταίο τρίλεπτο θύμισε φουσκωτό που πηγαίνει ακυβέρνητο σε παραλία… λουόμενων συνταξιούχων. Το (ανόητο) φάουλ πάνω στον Ούιλιαμς στα 22 δευτερόλεπτα, η πάσα-σέντρα στον κενό χώρο του Τζάνινγκ και το «ελεύθερο» τρίποντο του Διαμαντίδη μετά από ένα απλό «hand off», φανέρωσαν μια «τρικυμία», που δεν χαρακτηρίζει τη φετινή Λοκομοτίβ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Τάσος Μαγουλάς: Δεν αγοράζεις... Διαμαντίδη!

Διαμαντίδης: "Θέλω να φύγω ψηλά"

Παναθηναϊκός - Λοκομοτίβ Κούμπαν 84-79