Απλά μαθηματικά

Τα μηνύματα θαυμασμού, απορίας, έκπληξης και πολλών ακόμα έντονων συναισθημάτων, όχι μόνο δεν κοπάζουν, αλλά ολοένα πληθαίνουν, όσο περνούν οι μέρες στην «αγορά» του ΝΒΑ. Τα αστρονομικά συμβόλαια διαδέχονται το ένα το άλλο και ο κόσμος του μπάσκετ αδυνατεί να πιστέψει πως παίκτες που δεν έχουν να επιδείξουν κάτι αξιοσημείωτο στην καριέρα τους, μετατρέπονται σε πολυεκατομμυριούχοι. Η απάντηση είναι απλή: Η νέα τηλεοπτική συμφωνία του ΝΒΑ έχει αλλάξει τα οικονομικά δεδομένα στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου κι έχει εκτοξεύσει τον μέσο μισθό των παικτών του.

Από την στιγμή που το σάλαρι καπ από τα 70, ανέβηκε στα 94 εκατομμύρια, είναι απολύτως λογικό, η μεγαλύτερη εισροή χρήματος να ματοκυλισθεί στους «υπαλλήλους» της «εταιρίας».

Βασικές οικονομικές αρχές

Oι αθλητές των υπολοίπων επαγγελματικών πρωταθλημάτων της Αμερικής έχουν «λυσσάξει», αλλά ο Τζέι Τζέι Ρέντικ, ο γκαρντ των Κλίπερς έβαλε τα πράγματα στην θέση τους, με ένα λιτό tweet. «Αν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει βασικές οικονομικές αρχές, δεν έχω καθόλου χρόνο να ασχοληθώ με τις συγκρίσεις, γύρω από τα παλιά συμβόλαια και τα τωρινά, ή με τα συμβόλαια διαφορετικών αθλημάτων».

Tα πράγματα λοιπόν έχουν ως εξής: Μέχρι το 2011, όταν έληξε η προηγούμενη σύμβαση συλλογικής εργασίας, ο μέσος μισθός ήταν λίγο πάνω από τέσσερα εκατομμύρια. Το 2016 με την νέα ΣΣΕ, το νούμερο αυτό είχε φθάσει στα 5,2 εκατομμύρια και πλέον με την καινούρια τηλεοπτική συμφωνία αναμένεται να ξεπεράσει τα δέκα. Κι αυτό διότι από το καλοκαίρι του 2017 που το σάλαρι-καπ θα ανέβει στο εντυπωσιακό νούμερο των 107 εκατομμυρίων δολαρίων, τα ποσά που θα δίνονται στους παίκτες, θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο.

Ουδείς παραπονούμενος

Η εξέλιξη αυτή είναι «προϊόν» της υποδειγματικής εμπορικής ανάπτυξης του πρωταθλήματος. Η θεμελιώδης διαφορά είναι πως πλέον, δεν θα υπάρχει κανείς παίκτης παραπονούμενος. Τι εννοούμε; Μα φυσικά πως ακόμα και ο ένατος ή ο δέκατος παίκτης, μιας ομάδας θα βγάζει περισσότερα από πέντε εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, ποσό που ούτε βασικοί παίκτες δεν κέρδιζαν τα προηγούμενα χρόνια.

Για παράδειγμα, ο Τζον Λούερ είναι ένας λευκός φόργουορντ, τον οποίο με εξαίρεση τους «μύστες» του ΝΒΑ, ελάχιστοι γνωρίζουν. Μέσα σε πέντε χρόνια θητείας, έχει αλλάξει τέσσερις ομάδες και πέρσι ήταν ένας από τους τελευταίους αναπληρωματικούς, μιας εκ των χειρότερων ομάδων του ΝΒΑ, των Φίνιξ Σανς.

Πριν από μερικές μέρες, το Ντιτρόιτ του έδωσε 42 εκατομμύρια για τέσσερα χρόνια και πρέπει να τον έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου. Οι διοικητικοί των Πίστονς δεν είναι τρελοί, ούτε ανίδεοι στα μαθηματικά. Τα δέκα εκατομμύρια του Λούερ, ορίστηκαν από την αγορά, όπως και τα 26 του μεγάλου τους αστέρα Αντρέ Ντράμοντ, ο οποίος θα πάρει 130 για πέντε χρόνια.

Τόσο το μεγάλο «ψάρι», λοιπόν, όσο και το «μικρό» θα είναι ευχαριστημένα…

Η μεγάλη φυγή

Το γεγονός αυτό, αναμένεται να έχει οδυνηρές συνέπειες για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήδη όσοι παίκτες, έχουν καταλάβει τι γίνεται, ψάχνουν τρόπο να βρουν να «αποδράσουν». Ο Σέρχιο Ροντρίγκεζ από την βασίλισσα της Ευρώπης, έφυγε για να πάει στην χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ. Ναι ήταν τσακωμένος με τον Γιούλ, αλλά δεν θα άφηνε ποτέ την βολή του στην Μαδρίτη, αν δεν έπαιρνε οκτώ εκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, θα μπουν καθαρά στην τσέπη του. Και μάλιστα αν παίξει καλά την προσεχή σεζόν, τότε οι αποδοχές του θα ξεπεράσουν τα δέκα με δώδεκα εκατομμύρια το 2017!

Ο περιζήτητος στην Γηραιά Ήπειρο Μάλκολμ Ντιλέινι ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, υπογράφοντας στους Ατλάντα Χοκς.

Η δεξαμενή των παικτών στερεύει και μακάρι το γεγονός αυτό να λειτουργήσει σαν καμπανάκι αφύπνισης για την Ευρωλίγκα, αλλά και για τους συλλόγους που παίρνουν μέρος σε αυτή.

Τα ψέματα έχουν τελειώσει και τα έσοδα της είναι σε νηπιακό επίπεδο, σε σύγκριση με αυτά του ΝΒΑ. Πλέον δεν γίνεται τα (μόλις) πέντε εκατομμύρια ευρώ της Turkish Airlines να πηγαίνουν μόνο σε λειτουργικά έξοδα (!!!) και όχι στις ομάδες, διότι από το 2017, οι μόνοι καλοί ξένοι που θα (από)μείνουν στην Ευρωλίγκα, θα είναι ο Τζόνι Ρότζερς και ο Γίρι Ζίντεκ που κάθε χρόνια σχολιάζουν τηλεοπτικά τα φάιναλ-φορ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

NBA draft: "Έξοδος" στην ευρωπαϊκή αγορά

Ό,τι πλησιέστερο στην (αθλητική) τελειότητα