Αϊζάια Τόμας: Ο μικρός που προκαλούσε μεγάλα πάθη

Το μπάσκετ αποτέλεσε το βάλσαμο στις οικογενειακές πληγές του Αϊζάια Τόμας, ο οποίος ως παίκτης δημιούργησε φανατικούς φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς, οι οποίοι δεν θα δίσταζαν ακόμα και να του... φτύσουν τη γενέθλια τούρτα.

Το αντιστρόφως ανάλογο με το μέγεθος του, το παλμαρέ επιτυχιών του, μαρτυράει την τεράστια αξία του ως παίκτης. Ο Αϊζάια Τόμας μπορεί να υπερηφανεύεται στα 55 του σήμερα, πως έχει πετύχει περισσότερα από κάθε άλλον μαύρο Αμερικανό ύψους 185 εκατοστών από τα γκέτο του Σικάγο. Την ίδια στιγμή, όμως, οι δύο τίτλοι του στο ΝΒΑ, ο ένας στο NCAA και οι αμέτρητες ατομικές διακρίσεις του, αποτελούν το "βάλσαμο" σε μια ζωή γεμάτη "πληγές".

ΤΟ ΓΚΕΤΟ ΚΑΙ ΤΟ "ΟΧΙ" ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Αϊζάια ο τρίτος ήταν ο μικρότερος μιας οικογένειας με επτά αγόρια και δύο κορίτσια, στο δυτικό Σικάγο, σε μια από τις πιο κακόφημες περιοχές της. Στην K-Town οι δολοφονίες για ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν αποτελούσαν είδηση, αλλά μέρος της καθημερινής ρουτίνας. Οι γονείς του, πάντως, προσπαθούσαν να τον μεγαλώσουν μαζί με τα οκτώ αδέλφια του όσο καλύτερα και αυστηρότερα μπορούσαν.

Το πρόβλημα ήταν πως ο πατέρας του, ο Αϊζάια ο δεύτερος, αν και μορφωμένος, είχε έντονα τα βιώματα του ρατσισμού μέσα του. Είχε απαγορεύσει στα παιδιά του να παίζουν μπάσκετ, θεωρώντας πως οι λευκοί εργοδότες εκμεταλλεύονται τους μαύρους υπαλλήλους και τους επέτρεπε να βλέπουν μόνο εκπαιδευτικά προγράμματα στην τηλεόραση.

Η ΟΡΓΗ ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠ'ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ

Η οργή του πατέρα του Τόμας απέναντι σε οτιδήποτε σχετιζόταν με λευκούς έγινε πολύ μεγαλύτερη, όταν απολύθηκε από τη θέση του προϊσταμένου σε ένα από τα μεγαλύτερα θερμοκήπια του Σικάγο, το "International Harvester". Ήταν ο πρώτος μαύρος που είχε προσληφθεί σε επιτελικό πόστο και το έχασε από έναν άνθρωπο του αντίθετου χρώματος, τον οποίο θεωρούσε υποδεέστερο σε γνώσεις.

Όταν αυτό συνέβη, έγινε βίαιος απέναντι στη γυναίκα και στα παιδιά του, ενώ την ίδια στιγμή απειλούσε ότι με το που η μεγαλύτερη κόρη του αποφοιτήσει από το γυμνάσιο, θα εγκατέλειπε το σπίτι. Κανένα από τα εννιά παιδιά δεν τον πίστευε, αλλά πράγματι, όταν η Ρούμπι Τόμας γύρισε από την τελετή αποφοίτησής της, είδε τον πατέρα της να έχει μαζέψει τα πράγματα του. Ο Αϊζάια τότε ήταν μόλις έξι ετών...

ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΣΕ ΝΤΟΥΛΑΠΑ, ΜΕ ΒΑΠΟΡΑΚΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ

Μεγάλωσε, λοιπόν, δίχως πατρική υποστήριξη, αλλά με την μητέρα του να τον περιβάλλει με μεγάλη προστασία και αγάπη. Είναι χαρακτηριστικό πως η Μέρι Τόμας δεν είχε διστάσει να πάρει στο κυνήγι, κρατώντας όπλο στα χέρια της, μια συμμορία που είχε βρεθεί στο κατώφλι του σπιτιού της, προσπαθώντας να "προσηλυτίσει" τον Αϊζάια και τα αδέρφια του. Σε κάποια στιγμή, βέβαια, κάποια από αυτά υπέκυψαν στον πειρασμό και θέλοντας να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό, έγιναν μέλη συμμοριών που πουλούσαν ναρκωτικά.

Ο Αϊζάια κοιμόταν σε μια ντουλάπα και έτρωγε το φαγητό που του έδιναν τα μέλη μιας τοπικής εκκλησίας, στην οποία είχε αποταθεί για αρωγή η μητέρα του. Η σωτηρία του "ήρθε" μέσα από το μπάσκετ, καθώς από παιδική ηλικία απέκτησε φήμη στα ανοιχτά γήπεδα του δυτικού Σικάγο. Δύο από τους μεγαλύτερους αδελφούς του που δεν πουλούσαν ναρκωτικά, αλλά επίσης έπαιζαν μπάσκετ, κατάφεραν να πείσουν τον προπονητή Τζιν Πινγκατόρε να του δώσει υποτροφία στο γυμνάσιο Σεντ Τζόζεφ'ς. Αυτή ήταν η στιγμή που άλλαξε την ζωή του βενιαμίν της οικογένειας Τόμας.

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ

Κι αυτό διότι το Σεντ Τζόζεφ'ς δεν βρισκόταν στο δυτικό Σικάγο, αλλά στο Ουέστσεστερ μια περιοχή λευκών, σχεδόν δύο ώρες μακριά από το σπίτι της οικογένειας. Επί καθημερινής βάσης, ο Αϊζάια έπρεπε να παίρνει δύο λεωφορεία, το τρένο, ένα τρίτο λεωφορείο ως το τέλος της γραμμής και να περπατάει δύο χιλιόμετρα για να φθάσει στο σχολείο του. Όλα αυτά στο τσουχτερό κρύο του Σικάγο, σε μια διαδρομή που ξεκινούσε στις 5 το πρωί και ολοκληρωνόταν τις πρώτες βραδινές ώρες.

Η συναναστροφή με λευκούς, όμως, αποτέλεσε το "διαβατήριο" του στην... κανονική ζωή. Το μαχητικό πνεύμα συνέχισε να τον χαρακτηρίζει, μόνο που το συνδύασε με καλούς τρόπους, ακαδημαϊκές γνώσεις και το λαμπερό χαμόγελο του, που αποτέλεσε σήμα κατατεθέν του.

O No1 ορκισμένος εχθρός του

Γι' αυτόν τον λόγο, μέχρι σήμερα στην Αμερική τον χαρακτηρίζουν διπρόσωπο. Οι επικριτές του θεωρούν πως φοράει το προσωπείο του γλυκού αγοριού, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας σκληρός άνθρωπος που μπορεί να εκμεταλλευθεί στυγνά οποιονδήποτε σχετίζεται μαζί του. Οι φίλοι του έχουν τελείως αντίθετη άποψη: Κατ' αυτούς, ο "Zeke" αποτελεί το παράδειγμα του καλού μαύρου (sic) που κατάφερε να ξεφύγει από τη μιζέρια των γκέτο και να εξελιχθεί σε έναν πετυχημένο επαγγελματία και άνθρωπο.

Συμπέρασμα είναι δύσκολο να βγάλει κανείς, αλλά το σίγουρο είναι ένα: Ο Τόμας με τη συμπεριφορά του δημιούργησε ορκισμένους εχθρούς, οι οποίοι έστω και με το πέρασμα των χρόνων, δεν ξέχασαν ποτέ να τον εκδικηθούν.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΟΡΝΤΑΝ

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η κάκιστη σχέση του με τον Μάικλ Τζόρνταν, που οδήγησε στο ιστορικό "μποϊκοτάρισμα" της συμμετοχής του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Οι περισσότεροι θεωρούν πως η κόντρα τους δημιουργήθηκε από τις συνεχείς επικρατήσεις των Πίστονς στα πλέι-οφ επί των Μπουλς, μα η αλήθεια είναι διαφορετική.

Στο All Star Game του 1985, o Αϊζάια είχε δώσει εντολή στους υπόλοιπους βετεράνους της Ανατολικής ομάδας, να μην πασάρουν την μπάλα στον... νεαρό Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος βρισκόταν στη ρούκι σεζόν του, αλλά ήδη αποτελούσε τη μεγάλη ατραξιόν του πρωταθλήματος. Ο "Air" δεν ξέχασε ποτέ και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν το 1991 που κατάφερε να οδηγήσει το Σικάγο στο 4-0 επί του Ντιτρόιτ, ο Αϊζάια αρνήθηκε να του δώσει το χέρι, παρασύροντας και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να αποχωρήσουν επιδεικτικά, μπροστά από τον πάγκο των "ταύρων".

Η ΑΤΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΕΡΝΤ ΚΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Μνήμη... ελέφαντα είχε και ο Λάρι Μπερντ, ο οποίος είχε ακούσει τον Τόμας, μετά από τον θρυλικό 5ο ημιτελικό με τους Πίστονς το 1987, να σιγοντάρει τον Ντένις Ρόντμαν, που είχε χαρακτηρίσει τον αστέρα των Σέλτικς "υπερτιμημένο λόγω του χρώματος του".

Στο συγκεκριμένο ματς, με τη σειρά στο 2-2 και την ομάδα του να υπολείπεται ενός πόντου με ένα δευτερόλεπτο (!) για το τέλος, ο "Λάζαρος" είχε κλέψει την μπάλα από πάσα επαναφοράς του Τόμας και την είχε σερβίρει στον Ντένις Τζόνσον για το νικητήριο καλάθι! "Πράγματι είναι ένας πολύ πολύ καλός παίκτης, αλλά αν ήταν μαύρος, θα ήταν απλά ένας ακόμα καλός τύπος", ήταν η ατάκα του.

Η αντίδραση των αμερικανικών ΜΜΕ ήταν τόσο έντονη, που ο Αϊζάια αναγκάστηκε να δώσει συνέντευξη Τύπου πριν από το έκτο παιχνίδι στο Ντιτρόιτ για να ζητήσει συγγνώμη.

Ο Μπερντ, όμως, δεν τον συγχώρεσε ποτέ κι όταν οι συνθήκες διαμορφώθηκαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να γίνει το αφεντικό του, πήρε την εκδίκηση του. Ο Τόμας τον αντικατέστησε στον πάγκο των Πέισερς το 2000, υπογράφοντας τετραετές συμβόλαιο, το οποίο δεν ολοκλήρωσε ποτέ. Φρόντισε γι' αυτό ο Μπερντ, ο οποίος ως πρόεδρος της ομάδας της Ιντιάνα τον απέλυσε το 2003, δίχως καν να πει καλή κουβέντα γι' αυτόν. "Δεν είμαι ευχαριστημένος από την παρουσία του και η έλλειψη επικοινωνίας μαζί του, είναι πρόβλημα", είχε εξηγήσει ορθά κοφτά.

"ΕΧΑΣΕ" ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΤΟΥ, ΜΑΤΖΙΚ

Ο Μπερντ, μάλιστα, είχε υπάρξει αρωγός της (απόλυτα πετυχημένης) προσπάθειας του Τζόρνταν να μην συμπεριληφθεί ο Τόμας στην Dream Team του 1992. Την ιστορία, που λίγο πολύ όλοι γνώριζαν στο ΝΒΑ, επιβεβαίωσε το 2009 στο βιβλίο του, ο Μάτζικ Τζόνσον. "Κανείς σε εκείνη την ομάδα δεν ήθελε να παίζει μαζί του. Ο Μάικλ σίγουρα δεν τον ήθελε. Ο Λάρι δεν... πίεζε να επιλεχθεί. Ποιος έλεγε ότι "χρειαζόμαστε αυτόν τον τύπο"; Κανείς μας", είχε γράψει ο Μάτζικ, ο οποίος είχε παίξει ρόλο μέντορα του Αϊζάια, καθώς τον είχε πείσει να δηλώσει συμμετοχή στο ντραφτ του ΝΒΑ το 1981, ακολουθώντας τα δικά του βήματα.

Μάλιστα, ήταν τόσο αγαπημένοι, που έφθασε ο κόσμος να τους παρεξηγήσει, όταν στους τελικούς του 1988 ανάμεσα σε Λέικερς και Πίστονς, οι δύο τους φιλήθηκαν στο μάγουλο πριν από το τζάμπολ της σειράς!

Ο λόγος που τελικά παρεξηγήθηκαν μεταξύ τους ήταν πως ο Μάτζικ, όταν το 1991 ανακοίνωσε πως έπασχε από τον ιο HIV, έμαθε πως ο Τόμας διέδιδε αριστερά και δεξιά πως ήταν ομοφυλόφιλος!

Η δική μας εμπειρία

Οι ιστορίες με αρνητικό πρωταγωνιστή το "κακό παιδί" των Πίστονς δεν έχουν τελειωμό και (καλά να είμαστε) του χρόνου, θα γράψουμε και τις υπόλοιπες.

Προς το παρόν, θα καταθέσουμε τη δική μας πρόσφατη εμπειρία, ως επίλογο. Δύο μέρες πριν από το All Star του Τορόντο, επισκεφθήκαμε για λογαριασμό του OTE TV το Ντιτρόιτ, ώστε να καλύψουμε το ματς ανάμεσα στους Πίστονς και τους Νάγκετς. Στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν προγραμματισμένη η τελετή απόσυρσης της φανέλας του Τσάνσει Μπίλαπς και "πιστόνια" απ' όλες τις εποχές βρέθηκαν στο Όμπερν Χιλς. Ο πρώτος που αποδοκιμάστηκε ήταν ο Ρασίντ Ουάλας, λόγω της "μετακόμισης" του στους Σέλτικς το 2009.

Όταν το επώνυμο του Τόμας ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα, το "Παλάτι" σείστηκε. Όχι από την αποθέωση, αλλά από το γιουχάρισμα, ανάλογο του οποίου δεν έχει γίνει ούτε σε ελληνικό γήπεδο. Ακόμα κι όταν ο Αιζαϊα, έπιασε το μικρόφωνο για να μιλήσει για τον Μπίλαπς, το κοινό των Πίστονς συνέχισε το "κράξιμο" και μόνο όταν κάποιοι από τους υπόλοιπους παλιούς "αστέρες" έδειξαν να δυσφορούν, σταμάτησε...

Ο λόγος της οργισμένης αντίδρασης; Αφήστε να έχουμε και κάτι για μετά...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Τζούλιους Έρβινγκ: Ο Τζόρνταν πριν από τον Μάικλ

Λάρι Μπερντ, η μεγάλη λευκή ελπίδα

Magic touch: Αυτός είναι ο Μάτζικ Τζόνσον