Ποιοι κερδίζουν τη μάχη της 11άδας του Ολυμπιακού

Το πέμπτο φιλικό παιχνίδι του έδωσε το βράδυ της Τετάρτης ο Ολυμπιακός με αντίπαλο την Σεντ Τρούιντεν. Το ισόπαλο αποτέλεσμα (1-1) δεν λέει και πολλά, όπως συνήθως συμβαίνει στα φιλικά, πλην ίσως του τελευταίου, πριν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις. Όσο περνάει ο καιρός, ωστόσο, κι όσο βλέπουμε την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς στο γήπεδο, τόσο προκύπτουν ορισμένα -βασικά έστω- συμπεράσματα για το τι πρόκειται να δούμε φέτος από την ομάδα του Πειραιά.

Ίσως είναι περιττό να αναφέρουμε ότι το κόκκινο όχημα του Πορτογάλου τεχνικού τρέχει περισσότερο και πιο… γρήγορα από τον Ολυμπιακό της προηγούμενης περιόδου. Ακόμη και την Τετάρτη που έπαιξαν πολλές ρεζέρβες, φάνηκε η διάθεση να τρέξει, να πιέσει, να πατήσει ψηλά στο γήπεδο. Από τη στιγμή, ωστόσο, που υπήρχαν αρκετοί αργοί ποδοσφαιριστές στο αρχικό σχήμα, δεν ήταν εύκολο ούτε το γρήγορο transition, ούτε η αμυντική ασφάλεια.

Δέχθηκαν πολλές κόντρα επιθέσεις στην πλάτη τους οι “ερυθρόλευκοι” αμυντικοί. Αυτό, όμως, δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη ταχύτητας που, ούτως η άλλως, χαρακτηρίζει τους Μιράντα – Νικολάου, αλλά κυρίως στην αργή κάλυψη που παρείχε η τριάδα των χαφ (Ρομαό, Καμαρά, Ανδρούτσος). Το 4-3-3 που δοκίμασε ο 48χρονος κόουτς, στο πλαίσιο των γενικότερων δοκιμών που κάνει ακόμη και στις διατάξεις, δεν λειτούργησε καλά, κυρίως λόγω του ότι ο Ρομαό ζορίζεται να υπηρετήσει το γρήγορο τέμπο που θέλει ο κόουτς, ενώ ο Ανδρούτσος με τον Καμαρά “χάθηκαν” ως εσωτερικοί μέσοι.

Πριν πάμε παρακάτω, ο Μιράντα στα δικά μου μάτια και απ’ αυτή την πρώτη εικόνα, σίγουρα δεν είναι… Σαντάνα. Έχει καλή επαφή με τη μπάλα, είναι ψύχραιμος, προωθεί σωστά το παιχνίδι στα χαφ, είναι ικανός στον αέρα, αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το ότι είναι αργός. Αυτό δεν αλλάζει, άρα θα πρέπει να δοκιμαστεί ή με έναν πιο γρήγορο στόπερ δίπλα του, ή με κάποιον που να μπορεί να μοιράσει πιο σωστά το χώρο ευθύνης, όπως έγινε στο β’ μέρος με τον Βούκοβιτς παρτενέρ.

“ΣΑΪΤΑ” Ο ΜΑΣΟΥΡΑΣ, ΑΛΛΑ…

Παράλληλα, όταν μιλάμε για αμυντική τετράδα θα πρέπει να λειτουργήσουν στο ίδιο πνεύμα και τα μπακ. Ο Μασούρας είναι σαΐτα με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. Μπορεί να τον δούμε ακόμη και βασικό φέτος σε αρκετά παιχνίδια, αλλά η εμπειρία δεν αγοράζεται, παρά μόνο μέσα από αγώνες. Είναι ακόμη άγουρος σε πάσες κι επιλογές. Γενικά το “πακέτο” του πρώην παίκτη της ΑΕΛ είναι πολύ ελκυστικό και μπορεί να εξελιχθεί σε μπακ-χαφ διεθνούς επιπέδου, αν δουλέψει και δουλευτεί σωστά μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.

Για τον Κούτρη δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Προέρχεται από μεγάλο διάστημα αποχής. Είναι ακόμη μαγκωμένος και μουδιασμένος, από τον τραυματισμό στο ώμο, αλλά μέσα από τον χρόνο συμμετοχής και τις καθημερινές προπονήσεις θα επανέλθει για να συνεχίσει την καλή περσινή δουλειά. Ο Τσιμίκας δικαιολογημένα είναι πιο μπροστά στην παρούσα φάση. Επέστρεψε άλλος παίκτης μετά το αγροτικό του στο εξωτερικό…

Στον άξονα ο πιο έτοιμος -για ενδεκάδα- από τους τέσσερις που έχουμε δει ως τώρα, μοιάζει ο Μπουχαλάκης, κάτι που φάνηκε και στο τελευταίο 15άλεπτο. Πάτησε χορτάρι μαζί με Φορτούνη, Λάζαρο, Γκερέρο και αμέσως άλλαξε μορφή και ταχύτητα ο Ολυμπιακός.

ΔΙΑΜΑΝΤΙ Ο ΚΑΜΑΡΑ, ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ Ο “ΜΠΟΥΧΑ”

Ο Μαντί Καμαρά έχει πολύ καλά προσόντα, είναι τρεχαντήρι με ποιότητα, αλλά ακόμη δεν παίζει όσο απλά χρειάζεται. Κάνει το “κάτι παραπάνω”, ωστόσο, πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να προσφέρει πολλά, αν ενταχθεί καλύτερα στο πλάνο και αποκτήσει σωστή χημεία με τους διπλανούς του. Δεν διαφωνώ με όσους τον έχουν χαρακτηρίσει ήδη ως ακατέργαστο διαμάντι.

Όσο για τον Ανδρούτσο, πρώτη φορά τον είδα τόσο αγχωμένο κι εκνευρισμένο…

Δεν είναι τυχαίο ότι έκανε χοντρή γκέλα στη φάση του 1-0 που πούλησε την μπάλα σε μια εύκολη πάσα, ενώ στην εξέλιξη του ματς τσαντίστηκε από κάποια δυνατά μαρκαρίσματα. Φάνηκε ως ένας παίκτης που έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του. Το αν ήταν τυχαίο το γεγονός, ή όχι θα φανεί σύντομα, μέσα από τις τελικές επιλογές του προπονητή για το ποιοι μένουν και ποιοι φεύγουν.

Το ότι η ομάδα, ωστόσο, χρειάζεται έναν έτοιμο ποδοσφαιριστή με τα στοιχεία που θέλει ο Μαρτίνς για τον άξονα, είναι εμφανές. Έχω την αίσθηση ότι αν αποκτηθεί τελικά ο Βραζιλιάνος Αράο, θα αρχίσει με τον “Μπούχα” παρέα, ενώ αν τεθεί θέμα αποχώρησης του 34χρονου πλέον Ρομαό, δεν θα είναι έκπληξη, αν έρθει κι άλλο χαφ ως τα τέλη του Αυγούστου.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ… ΠΑΡΝΤΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Ο Πάρντο για μία ακόμη φορά είναι ο παίκτης που αρχίζει δυνατά στην προετοιμασία, το έκανε και στις δύο προηγούμενες, αλλά μετά οι μηχανές σταδιακά έσβηναν. Είναι παίκτης ψυχολογίας ο Κολομβιανός μπαίνει δυνατά για να αρπάξει την ευκαιρία της ενδεκάδας, αλλά αν δεν το καταφέρει, επηρεάζεται και στη συνέχεια τα παρατάει. Δεν ξέρω αν το δυναμικό του ξεκίνημα του δώσει άλλη μία σεζόν στον Πειραιά, αλλά το θεωρώ δύσκολο…

Ο Βρουσάι έχει καλά στοιχεία, είναι εξελίξιμος, δικαιούται τη στήριξη που του παρέχει η τεχνική ηγεσία, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι 5ος στην ιεραρχία των εξτρέμ κι ας διαβάζουμε -βιαστικούς θεωρώ- διθυράμβους δεξιά κι αριστερά. Δεν είναι ακόμη έτοιμος να βάλει στην πλάτη του έναν εκ των Λάζαρου, Ποντένσε, Φετφατζίδη κι ενός ακόμη που λογικά θα έρθει για να αντικαταστήσει τον φευγάτο Πάρντο.

ΣΟΥΠΕΡ, ΑΛΛΑ… ΚΟΝΤΟΣ Ο ΚΑΜΠΕΛΑ

Ήδη στη Γαλλία γράφουν για τον Καμπελά της Μαρσέιγ, έναν 28χρονο διεθνή μεσοεπιθετικό, με προϋπηρεσία και στην Αγγλία (Νιούκαστλ). Για να το κλείσουμε κι αυτό το κεφάλαιο, πάντως, νομίζω ότι δύσκολα θα είναι αυτός η επιλογή για τον επόμενο ακραίο του Ολυμπιακού, όχι επειδή είναι κακός παίκτης, κάθε άλλο (η αξία του είναι στα 9 εκατομμύρια σύμφωνα με το Transfermarkt), αλλά επειδή είναι κοντός (1,71) και παίζει πιο κοντά στον άξονα, παρά στον ασβέστη . Μετά τους Ποντένσε – Φέτφα, δεν πιστεύω ότι θα πάει και σε άλλο κοντό περιφερειακό ο Ολυμπιακός, όσο “υδραυλικός” κι αν είναι, καθώς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο παίζουν ρόλο και τα ύψη, έστω για να βγαίνουν τα μαρκαρίσματα στις στατικές φάσεις.

ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ Ο ΜΑΝΟΣ

Ο Μάνος που ξεκίνησε στην κορυφή της επίθεσης, είναι φιλότιμος, εργατικός φορ, με καλή αίσθηση του χώρου και του γκολ. Πρέπει να έκανε τουλάχιστον δέκα 30άρες κούρσες για να ανέβει από τα χαφ και να μαρκάρει ψηλά τον αντίπαλο τερματοφύλακα, ξεκινώντας το πρέσινγκ όλης της ομάδας. Με λίγα λόγια, εκτιμώ ότι αξίζει μια θέση στην τριάδα των φορ της ομάδας, ακόμη και σε σύγκριση με τον -δικαίως “φευγάτο”- Τζούρτζεβιτς.

Πριν πάμε στις αλλαγές, ο Γιαννιώτης στάθηκε καλά κάτω από τα δοκάρια και από τις επεμβάσεις του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό το ότι ο Ολυμπιακός δεν δέχθηκε κι άλλα γκολ στις στιγμές που η άμυνα έμπαζε νερά και δεν ήταν λίγες, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο.

Αναφορικά με τις αλλαγές του β’ μέρους δεν πρέπει να είναι κανείς βαθύς ποδοσφαιρικός γνώστης για να καταλάβει ότι με Γκερέρο – Φορτούνη – Λάζαρο – Μπουχαλάκη στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός πάτησε καλύτερα. Με τον Ισπανό στράικερ πέρα και από το 6ο γκολ σε πέντε φιλικά, μετράει πολύ το ότι παίζει πρώτα για την ομάδα. Όσοι είδαν το φιλικό, θα θυμούνται ότι η πρώτη του ενέργεια στο ματς ήταν μια κοφτή ντρίμπλα από δεξιά και ασίστ στο ξεπέταγμα του Λάζαρου, ο οποίος δεν κατάφερε με το πλασέ του να νικήσει τον αντίπαλο κίπερ.

Η ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΤΟ 9 ΣΤΟΝ ΙΣΠΑΝΟ

Επιμένω, το είχα γράψει και τις προάλλες, ότι ο Γκερέρο με τη συνολική του εικόνα κι όχι μόνο με τα γκολ του θα είναι βασική επιλογή στην κορυφή της επίθεσης, είτε μείνει, είτε φύγει ο Ανσαριφάρντ. Για τον Ιρανό δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο ότι θα αποχωρήσει τελικά, υπό την έννοια ότι πέρυσι προτίμησε να μείνει παρότι ο Χάσι τον είχε «τελειώσει».

Φέτος που ξεκινά από άλλη αφετηρία ως πρώτος σκόρερ της ομάδας την προηγούμενη σεζόν και με το παράσημο της συμμετοχής σε ένα Μουντιάλ, θα κουνηθεί μόνο αν προκύψει κάτι πολύ δελεαστικό, εκτιμώ. Γι’ αυτό, άλλωστε, η ΠΑΕ κρατάει… κάβα τον Αιγύπτιο Κόκα της Μπράγκα που ακόμη κι αν αποκτηθεί τελικά, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, θα βλέπει την πλάτη του Γκερέρο…