Παίρνεις διαρκείας για Αλμέιδα και βλέπεις Αραούχο

ΠΟΣΟ κρατάει η σεζόν στο ποδόσφαιρο; Γύρω στους δέκα μήνες. Λάθος. Το ταξίδι μιας σεζόν, είναι κάποιες φορές μια ζωή. Οδύσσεια. Όπως το έχει τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση, ο Περικλής Περάκης (κι όχι ο Αντώνης Καλογιάννης): “Εμείς, γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει”. Και δεν λέμε, σε ότι έχει να κάνει με τους στόχους που άλλες φορές πιάνονται άλλες όχι. Μιλάμε για ανατροπές στο σενάριο, τύφλα νά ‘χει ο Κουέντιν Ταραντίνο. Το ποδόσφαιρο είναι πιο απρόβλεπτο κι απ’ τη ρουλέτα. Δύσκολο να βρεις που θα κάτσει η μπίλια, τα νούμερα όμως είναι συγκεκριμένα:

Τριανταέξι, συν το ζερό 37. Κάποιο απ’ αυτά θα έρθει. Στο ποδόσφαιρο, το τι θα προκύψει κάθε φορά στη σεζόν, είναι αδιανόητο. Στην κυριολεξία. Να αραδιάσουμε τρία ονόματα: Βασίλης Βούζας. Βίκτωρ Κλωναριδης, Σέρχιο Αραούχο. Κανείς, δεν υπήρχε στο κάδρο πέρυσι το καλοκαίρι. Ο Βούζας στη Κ20 του Ολυμπιακού. Ο Κλωναρίδης στη Β Εθνική Γαλλίας με τη Λανς. Ο Αραούχο στα Κανάρια νησιά.Τρία πρόσωπα, τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, για τα πάνω-κάτω που ήρθαν στη σεζόν και στους τρεις του τέως ΠΟΚ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Το να ξεκινήσεις τη σεζόν, με δίδυμο στη θέση του σέντερ-φορ, τους Καρντόσο-Ιντέγε και να καταλήξεις με τον Ανσαριφάρντ γίνεται. Όπως γίνεται, να αλλάξεις μία η και περισσότερες φορές προπονητή. Ότι ο τέταρτος κατά σειρά, θα ήταν ο Βασίλης Βούζας, ήταν αδιανόητο. Και δεν έχει συμβεί αυτό μάλιστα, σε μια χρονιά, που έχει πάει στράφι. Ο Ολυμπιακός είναι βέβαιος πρωταθλητης, είναι στους “4” του Κυπέλλου ενώ έφτασε στους “16” του Europa.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Το να ξεκινήσεις με προπονητή τον Στραματσόνι και να καταλήξεις στον Ουζουνίδη γίνεται. Το να πανηγυρίζεις το καλοκαίρι για τους παιχταράδες, Ιμπάρμπο και Γουακάσο που θα βγάζανε φωτιές στη επίθεση και τον Γενάρη να κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να τους διώξεις, επίσης γίνεται. Ότι θα ξαναγύριζε πίσω ο Κλωναρίδης, ότι θα γινόταν βασικός και με την απουσία του μάλιστα στα τελευταία ματς να είναι αισθητή, ήταν από τα Άγραφα.

ΑΕΚ: Το να ξεκινήσει η σεζόν με Κετσπάγια, να προκύψει στη συνέχεια ο Μοράις και να βρίσκεται σήμερα στο πάγκο ο Μανόλο Χιμένεθ γίνεται. Πέρυσι άλλωστε αν υπολογίσουμε τον Παναγιωταρά, στα πλέι-οφ η ΑΕΚ άλλαξε τέσσερις προπονητές. Το να βάζουν οι ρεπόρτερς το καλοκαίρι, το ερώτημα αν οι Λέσκοτ-Τσιγκρίνσκι είναι το καλύτερο αμυντικό δίδυμο, στη ιστορία της ΑΕΚ, ήταν υπερβολικό. Το ότι η ΑΕΚ θα ξανακέρδιζε τον Ολυμπιακό, με στόπερ τους Κολοβέτσιο-Λαμπρόπουλο, δεν μπορούσε να το πει κανείς. Το ότι θα έβγαινε μάπα το καρπούζι ο Αλμέιδα, συμβαίνει. Το ότι θα έφερνε τα πάνω-κάτω κάποιος Αραούχο δεν συμβαίνει κάθε μέρα.

ΠΑΟΚ: Ο μοναδικός της Big 4 που η σεζόν κυλάει νορμάλ. Δεν άλλαξε προπονητή, δεν έγιναν σημαντικές ανακατατάξεις στο ρόστερ.

ΣΤΟ ποδόσφαιρο, πράγματι μπορούν να συμβούν τα πάντα. Κι έχουν συμβεί. Ο Νίκος Νιόπλιας, την πρώτη φορά που κάθισε σε πάγκο (ομάδας) έκανε το νταμπλ. Η Τσέλσι δεν πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ με τον Μουρίνιο και το πήρε με τον Ντι Ματέο που ήταν προπονητής κάτι μήνες. Η ΑΕΚ κατέκτησε πέρυσι το Κύπελλο με προπονητή τον Στέλιο Μανωλά που εφέτος ιδιωτεύει.Τίποτα δεν είναι δεδομένο στο ποδόσφαιρο. Και γι’ αυτό είναι τόσο ωραίο. Αστέρια σβήνουν. Ήρωες ξεχνιούνται. Μύθοι ξεθωριάζουν. Νέοι πρωταγωνιστές εμφανίζονται που κλέβουν τις παραστάσεις και το χειροκρότημα. Στο ποδόσφαιρο δεν πλήττεις ποτέ. Παίρνεις διαρκείας για τον Αλμέιδα και πας στο γήπεδο για τον Αραούχο. Το ποδόσφαιρο στέλνει τον Μάρκο Σίλβα στη Χαλ και τον Βασίλη Βούζα στο “Βόνταφον Αρένα”, στη ρεβάνς με τη Μπεσίκτας. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης που βρέθηκε στην ανεργία, επειδή μίλησε με τον Ολυμπιακό, κατέληξε στον Παναθηναϊκό. Στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις το φινάλε.

Τιμής ένεκεν, στο τραγούδι της ημέρας, Περικλής Περάκης και “άνοιξε το παράθυρο”.