Πάει στο Κάουνας με τον αέρα του “μπαμπούλα” ο Ολυμπιακός

Δεν ήμουν από αυτούς που συμφωνούσαν (και δεν θα συμφωνούσα ποτέ σε ανάλογη περίπτωση) από τη χρησιμοποίηση των τραυματιών Παπανικολάου και Μπόγρη στον «ταν ή επί τας» 2ο αγώνα του Ολυμπιακού με τη Ζαλγκίρις, κρίνοντας όμως εκ του αποτελέσματος και από τη στιγμή που αμφότεροι δεν έπαθαν μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που ήδη είχαν, και μόνο η παρουσία τους στη 12αδα και κατ’ επέκταση στο παρκέ έκανε και τη διαφορά δίνοντας την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να ισοφαρίσει τη Ζαλγκίρις.

Να κάνει το 1-1 και πλέον να πάει στο Κάουνας με τον «αέρα» του… μπαμπούλα, του «δράκουλα» που ο αντίπαλος ξέρει πως αν δεν προσέξει θα τον… δαγκώσει και τα φέρει ξανά τη σειρά στο ΣΕΦ.

Από την παρουσίαση και μόνο των δύο ομάδων ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει αρχικά τον κόσμο στις εξέδρες ανεβάζοντας την ένταση και τα ντεσιμπέλ. Ναι, όσο και αν δεν είμαι αυτής της λογικής, κάποιες φορές τα heroics χρειάζονται ειδικά σε τέτοιες ειδικές καταστάσεις. Στο παρκέ ο Παπανικολάου αν και διστακτικός και αναποτελεσματικός (μέχρι το τρίποντο που ήταν σάλπισμα νίκης στην αρχή της 4ης περίοδο) έβγαλε ενέργεια.

Ο Μπόγρης έδωσε τις μάχες του με μισό πόδι. Και αυτό ήταν που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός. Να γίνει ξανά έστω την ύστατη στιγμή η ομάδα του «ένας για όλους και όλοι για έναν». Ούτε η ομάδα του Σπανούλη, ούτε του Πρίντεζη. Η ομάδα που «καρυδώνει» τον αντίπαλο, τον πνίγει και δεν τον αφήνει να αναπνεύσει όπως έκανε στην 4η περίοδο όταν και η Ζαλγκίρις χρειάστηκε 6,5 λεπτά για να πετύχει το πρώτο της καλάθι μετά από 0/6 σουτ και 2 λάθη.

Τεχνικά ο Σφαιρόπουλος πήγε σε σχήματα που ούτε στην… προπόνηση δεν πρέπει να είχε δοκιμάσει όλη τη σεζόν απουσία Μιλουτίνοβ και στην προσπάθεια (όπως και στο 1ο ματς) να «κουκουλώσει» την ανετοιμότητα Πρίντεζη και Παπανικολάου όσον αφορά στη φυσική κατάσταση. Ο ΜακΛιν με εξαίρεση την 3η περίοδο που τον έβαλε στα καλάθια ο δήμιος του Ολυμπιακού στο 1ο ματς Μπράντον Ντέιβις έδειξε ότι έχει σφυγμό και στην άμυνα. Εβαλε τα καλαθάκια του (περισσότερα απ’ όσα έφαγε…) και ήταν μόνιμη απειλή.

Τη διαφορά όμως την έκαναν δύο αφανείς «ήρωες». Ο Μάντζαρης που έβαλε φρένο στον Πάνγκος μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Καναδού και έβγαλε το 2ο ημίχρονο παίζοντας ώριμα (το +25 υπέρ του Ολυμπιακού όσο ο διεθνής γκαρντ βρέθηκε στο παρκέ είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό νούμερο) ενώ πρόσθεσε 6 πόντους, 5 ριμπάουντ και 7 ασίστ (!) και ο Στρέλνιεκς που μετά από καιρό ήταν θετικός και ουσιαστικός και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Στα παραπάνω προσθέστε και τον Σπανούλη που δεν εκβίασε καταστάσεις, δεν είχε όσο στο πρώτο ματς τη μπάλα στα χέρια και «χτύπησε» σαν κόμπρα όταν βρήκε ρυθμό από την εντελώς λάθος τοποθέτηση του Τουπάν επάνω του από τον Σάρας. Ο τεχνικός της Ζαλγκίρις επέμεινε πολύ στον μόνο κι έρημο Ντέιβις στην 4η περίοδο, δεν πήρε βοήθειες όπως στο πρώτο ματς από τους πλάγιους Μιλάκνις και Ουλάνοβας ενώ άφησε πολύ ώρα τον Πάνγκος στον… πάγκο ειδικά στην 4η περίοδο που έψαχνε δημιουργία και σκορ. Δικαιούται να έχει παράπονα από τη διαιτησία του 3ου δεκάλεπτου που έπαιξε (ίσως παραπάνω από το αναμενόμενο) έδρα αλλά όταν κρίθηκε το ματς στην 4η περίοδο δεν είχε απαντήσεις απέναντι στον Ολυμπιακό τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.