Οι “τρέλες” του Σαμπάολι και η δεύτερη ευκαιρία

Παραμιλάει όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης από τις τρέλες του Σαμπάολι. Έχει τεράστια ευθύνη για την εικόνα που παρουσιάζει η εθνική Αργεντινής σε αυτήν την διοργάνωση, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να είναι και ο μοναδικός υπεύθυνος.

ΤΡΕΙΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΣΑΜΠΕΓΙΑ

Η εθνική Αργεντινής έχει μεγάλο πρόβλημα, πέρασε την τελευταία αγωνιστική από τα προκριματικά της Νότιας Αμερικής και χρειάστηκε να παίξει τελευταίο παιχνίδι στην έδρα του αδιάφορου Ισημερινού για να πάρει την πρόκριση.

Από τον χαμένο τελικό του 2014, μεσολάβησαν δύο χαμένοι τελικοί Κόπα Αμέρικα.

Για να βελτιώσει την εικόνα της και να βρει ψυχολογία άλλαξε τρεις προπονητές τα πράγματα, όμως, σε κάθε αλλαγή χειροτέρεψαν.

Ο Αλεχάντρο Σαμπέγια τα πήγαινε καλύτερα από τον Μαρτίνο, ο Μαρτίνο από τον Μπαούζα και ο Μπαούζα από τον Σαμπάολι. Το σίγουρο είναι πως κανένας από τους Μαρτίνο, Μπαούζα, Σαμπάολι δεν κατάφερε να κάνει ότι ο Σαμπέγια το 2014.

Να δημιουργήσει δηλαδή ένα σύνολο, ένα ποδοσφαιρικό πλάνο που μέσα από αυτό θα μπορέσει η εθνική Αργεντινής να παίξει ένα συγκεκριμένο στυλ και να διεκδικήσει το… ταβάνι της. Ασφαλώς και όταν αποτυγχάνουν τρεις, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Άλλωστε η Αργεντινή άρχισε με τον Μαρτίνο, ο Μπαούζα τον αντικατέστησε την ίδια ακριβώς ημέρα που ανέλαβε την Βραζιλία ο Τίτι. Οποιος από τους δύο τα κατάφερνε θα ήταν αυτός που θα πήγαινε στα γήπεδα της Ρωσίας. Στην πράξη έχουμε τρεις προπονητές που απέτυχαν.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΓΗΘΕΙ

Τώρα το τι δεν λειτουργεί, τι φταίει και παρουσιάζεται τόσο κατώτερη η Αργεντινή από ότι θα μπορούσε να είναι με βάση τους ποδοσφαιριστές που διαθέτει θα πρέπει να ζεις τα πράγματα από κοντά για να τα πεις με σιγουριά.

Το βέβαιο είναι πως όλη αυτή η ιστορία με τον Μέσι, τη σύγκριση με τον Μαραντόνα, το γεγονός πως είναι ο πρώτος που ενώ ακόμα είναι ενεργός πρέπει να αποδείξει πως είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών, δεν βοηθά την ομάδα.

Όλη αυτή η ιστορία έχει κάνει μεγάλο κακό. Ο ίδιος ο Μέσι δεν έχει την προσωπικότητα των υπολοίπων μεγάλων, να λειτουργήσει σαν ηγέτης, να τους βοηθήσει επειδή υπάρχει αυτός για να γίνουν όλοι τους καλύτεροι. Μοιάζει σαν να έχει να διαχειριστεί ένα ασήκωτο βάρος για τις ψυχικές του δυνατότητες.

Το στοιχείο αυτό, δεν είναι ποδοσφαιρικό, δεν έχει να κάνει με την ικανότητα στο κοντρόλ, στην δεξιοτεχνία, στις ποδοσφαιρικές αρετές. Έχει να κάνει με την ψυχή και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου.

Ο Μέσι δεν μπορεί να είναι αυτός οδηγός σε ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών, δεν θέλει και δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Και για έναν περίεργο λόγο στην Αργεντινή του το φόρτωναν όλο και περισσότερο. Έφτασε στο σημείο να φαντάζει σήμερα πως θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν η Αργεντινή πήγαινε χωρίς αυτόν. Μοιάζει και σαν ένας τρόπος να εμφανιστεί ένας προπονητής που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τους υπόλοιπους.

“ΤΡΕΛΕΣ” ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Αυτό που ζήσαμε ήταν τρελό! Εβλεπες τη βασική ενδεκάδα και τον πάγκο και αυτοί που κοίταγαν ήταν φανερά ανώτεροι από αυτούς που έπαιζαν.

Καθόντουσαν ποδοσφαιριστές που θα έπρεπε να είναι η ραχοκοκαλιά: Ντι Μαρία, Ντιμπάλα, Μπανέγκα, Μπίλια, Ιγκουαίν, Ανσάλντι, Φάτσιο και στο γήπεδο μέσα κάτι περίεργοι Ταλιαφίκο, Μερκάδο, Μέσα, Περές, Ακούνια.

Μιλάμε για τρέλα…

ΕΚΑΝΕ… ΑΛΚΕΤΑ

Είναι συγχωρεμένος ο άνθρωπος, όμως, ο Σαμπάολι έκανε τον Αλκέτα.

Θύμισε την αποστολή που παρουσιάσαμε στο Μουντιάλ του 1994. Αλλαξε μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου παιχνιδιού τα πάντα. Η απόσταση του να πας από το 4-2-3-1 στο 3-4-2-1 είναι τεράστια. Αλλοι χώροι, διαφορετική εντελώς φιλοσοφία.

Όταν μετά το πρώτο παιχνίδι τα αλλάζεις όλα, αποδεικνύεται στην πράξη πως δεν έχεις ετοιμάσει τίποτα που να αξίζει. Και αυτό συνέβη, η Αργεντινή σε αντίθεση με την αποστολή που το 2014 έφτασε στον τελικό, δεν είχε τίποτα έτοιμο. Ήταν μία βιαστική κακοφτιαγμένη ομάδα, χωρίς αρχή και τέλος δίχως να βασιστεί στους παίκτες που έπρεπε.

Μόνο να σκεφτεί κάποιος πως ο άνθρωπος στο δεύτερο παιχνίδι της διοργάνωσης άρχισε ποδοσφαιριστή που είχε… κόψει και τον είχε αφήσει να κάνει διακοπές, φθάνει για να καταλάβει πόσο ευκαιριακές και βιαστικές ήταν οι επιλογές. Ο Πέρες μπήκε στην αποστολή λίγες ημέρες πριν το Μουντιάλ επειδή ο Λαντσινί έπαθε χιαστούς κι όμως τον ξεκίνησε βασικό.

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΥΛΙΚΟ

Δεν έχει λογική, δεν ξέρεις από πού να το… πιάσεις.

Επαιξε 3-4-2-1 και έδωσε όλη την αριστερή πλευρά στον Ακούνια, σε ποδοσφαιριστή που δεν μπορεί να πάρει όλα αυτά τα μέτρα και δεν ασχολήθηκε με τον Ανσάλντι που όλη τη χρονιά στην Τορίνο παίζει αυτό το σύστημα, έχοντας τον συγκεκριμένο ρόλο.

Κατέβασε την ομάδα του με ένα μόνο στόπερ, δεν βρήκε χώρο στην ενδεκάδα στον Ντι Μαρία, δεν κατάλαβε πόσο μπορεί να βοηθήσει ο Ντιμπάλα την ανάπτυξη, τη δημιουργία και τον Μέσι. Έπαιξε η Αργεντινή με ποδοσφαιριστές πολύ κατώτερους από αυτούς που θα μπορούσε.

Δεν ξέρω τι οδηγεί τους προπονητές της Αργεντινής σε αυτές τι παράλογες αποφάσεις και δεν μου αρέσει χωρίς να έχω γνώση να χρεώνω ευθύνες από πράγματα που γράφονται. Το σίγουρο όμως είναι πως η Αργεντινή έχει υλικό για να παρουσιάσει μία καλύτερη ομάδα από αυτήν που είδαμε σε αυτά τα δύο παιχνίδια.

Θα έπρεπε αυτά τα τρία χρόνια να έχει δουλευτεί πολύ καλύτερα από κάποιον από τους τρεις προπονητές που την ανέλαβαν. Επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στην αρχή και νομίζω πως κάνει τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα για να βρούμε το ποια είναι η αιτία. Δεν απέτυχε μόνο ο Σαμπάολι, είναι ο τρίτος προπονητής που ανέλαβε την ευθύνη να πάει την Αργεντινή σε αυτό το Μουντιάλ, οι Μαρτίνο, Μπαούζα αποχώρησαν γιατί δεν κατάφερναν να δημιουργήσουν μία ομάδα που να μπορεί να κερδίσει και τη δουλειά την πήρε ο 58χρονος που παρουσίασε αυτήν την άθλια ομάδα και τις δικές του τραγικές επιλογές.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟΝ “ΤΕΛΙΚΟ”

Δεν το γράφω συχνά, αλλά αξίζει με τα όσα έχει κάνει να μην είναι στο πάγκο στο τελευταίο παιχνίδι. Όσες ελπίδες τους αναλογούν, ας τις παίξουν με έναν άνθρωπο που θα ντυθεί σαν σοβαρός άνθρωπος και θα βάλει μέσα να παίξουν οι καλύτεροι.

Δεν έχει νόημα να δούμε για ακόμα ένα παιχνίδι να παίζει ο Μέσι με συμπαίκτες στα αριστερά τον Ακούνια και τον Ταλιαφίκο με τον Πέρες στην πλάτη του και τον Μέσα δίπλα του.

Μπορεί και με την καλή της ενδεκάδα η Αργεντινή να μην μπορούσε να κατακτήσει την διοργάνωση, να έπαιζε στην άμυνα ο Οταμέντι με τον Φάτσιο, αριστερά ο Ανσάλντι, στον άξονα ο Μασεράνο με τον Μπανέγκα και τον Ντι Μαρία να γινόταν τρίτος και να έδινε πλάτος, να πήγαινε δίπλα στον Μέσι ο Ντιμπάλα και στην επίθεση να υπήρχε ένας εκ των Ιγκουαΐν, Ικάρντι και όλα αυτά να μην έφθαναν για να βλέπαμε μία πραγματικά πολύ καλή ομάδα.

Θα βλέπαμε όμως μία κανονική ομάδα, την Αργεντινή στο Μουντιάλ με τους καλούς της παίκτες με τα… όπλα της. Αυτός είναι ο ρόλος των ομοσπονδιακών, να αξιοποιούν και να χρησιμοποιούν ό,τι καλύτερο έχουν.

Δεν φταίνε αν δεν είναι σε καλή κατάσταση οι παίκτες τους και δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για αυτό έχουν όμως την υποχρέωση να αξιοποιούν ότι καλύτερο έχει το ποδόσφαιρο τους, ο Σαμπάολι δεν το έκανε, πήγε σε… τρέλες.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΡΙΑΔΑ

Οι Κροάτες ήταν ανώτεροι, δεν είχαν σχέση οι δύο ομάδες. Ο Ντάλιτς έχει στα χέρια του ένα σύνολο δεμένο που παίζει χρόνια μαζί και ξέρει ο ένας το παιχνίδι του άλλου και φυσικά έχει την τύχη να έχει στο άξονα οδηγούς τους Μόντριτς, Ράκιτιτς.

Η αλήθεια είναι πως από άποψη ποιότητας δεν υπάρχει ομάδα στην διοργάνωση να έχει ποιοτικότερη τριάδα χαφ από τους Μόντριτς, Ράκιτιτς, Μπρόζοβιτς. Είδαμε αυτές τις ημέρες δύο ομάδες να κάνουν δύο μεγάλες νίκες στην κόντρα επίθεση.

Οι Μεξικάνοι έπαιξαν την αντεπίθεση με πολύ ορμή, εκμεταλλεύτηκαν τα υπερβολικά ψηλά μέτρα των Γερμανών, το γεγονός πως οι Κεντίρα, Κρος έχουν αργά πόδια και έχασαν πολλές μάχες από τους Γκουαρδάδο, Ερέρα και έβγαλαν με ταχύτητα, μεταφορά μπάλας και πολύ έντονο ρυθμό επιθέσεις στον χώρο.

Οι Κροάτες, είχαν τον δικό τους τρόπο, είχαν το πλεονέκτημα στον άξονα να διαθέτουν το απόλυτο αφεντικό, την διαφορά τη δίνει ο Μόντριτς, που μαζί με τους Ράκιτιτς, Μπρόζοβιτς ελέγχουν τον ρυθμό και ξέρουν πού και πώς να μεταφέρουν το παιχνίδι για να εκμεταλλευτούν την αδυναμία του αντιπάλου.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Οι Κροάτες αδικήθηκαν πολύ στο περασμένο Ευρωπαϊκό, είχαν πολύ καλή ομάδα, πήγαν με φόρα στους “16” και έπεσαν πάνω στην ρέντα της Πορτογαλίας του Φερνάντο Σάντος. Αντιμετώπισαν μία ομάδα που έπαιζε μαζική άμυνα, δεν τους έδινε τη δυνατότητα να δημιουργήσουν όπως στα προηγούμενα παιχνίδια.

Τους μπέρδεψε γιατί τους ανάγκασαν να πάρουν τον απόλυτο έλεγχο και έχασαν ένα παιχνίδι από την μοναδική επίθεση που δέχτηκαν στο 119′ με το τέρμα του Κουαρέσμα. Ήταν για πολύ πιο μακριά η Κροατία στη συγκεκριμένη διοργάνωση, η εικόνα των ομάδων στο Μουντιάλ, δείχνει πως είναι ικανή φέτος να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε το 2016, το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από ιστορίες με δεύτερες ευκαιρίες .

Πολύ σημαντικό που δείχνει ο Ρέμπιτς πως μπορεί να αγωνιστεί σε υψηλό ποιοτικά επίπεδο, πήραν μεγάλο παιχνίδι οι Κροάτές από τον συγκεκριμένο και δεν αναφέρομαι μόνο στο τέρμα που σημείωσε, συνολικά τους βοήθησε να απλώνουν το παιχνίδι τους στα άκρα και να βρίσκουν τις αδυναμίες που έχει το 3-4-3 στα πλάγια σε διαγώνιες πάσες, όταν δεν ξέρεις να το παίζεις.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για το ποδόσφαιρο που ακολουθούν έχουν τον τέλειο φορ.

Ο Μάτζουκιτς είναι ο απόλυτος εργάτης, που θα πρεσάρει τα στόπερ, θα σπάσει μπάλες στα πλάγια, θα τρέξει πολύ και θα είναι πολύτιμος λειτουργώντας εκτός περιοχής, δίχως να είναι απαραίτητο για να είναι καλός να σκοράρει.

Ένα νούμερο αποδεικνύει την δουλειά που έκανε ο άσος της “Γιούβε”, πόσο μέσα στο παιχνίδι ήταν, αλλά και πόσο καλύτερες αρχές είχε στο παιχνίδι της η Κροατία, ο ίδιος ήρθε σε 44 επαφές με τη μπάλα, ο Αγκουέρο σε 16 και ο Ιγκουαΐν που τον αντικατέστησε μόλις σε 10.