Ο Τίτε δεν είναι Σαμπάολι, ούτε κάνει τρέλες, είναι προπονητής

Η Βραζιλία δυσκολεύτηκε πολύ ν’ ανοίξει την άμυνα της Κόστα Ρίκα, αλλά κατάφερε -έστω και στις καθυστερήσεις- να πάρει μία πολύτιμη νίκη. Το γήπεδο από μόνο του δείχνει στους προπονητές τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν. Ιδίως στις εθνικές ομάδες οι προπονητές έχουν απαιτητική αποστολή. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα σύνολο από ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε διαφορετικές ομάδες που ακολουθούν διαφορετικά συστήματα, διαφορετική τακτική προσέγγιση και προσπαθούν να πετύχουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να τους μάθουν να λειτουργούν μαζί και να κερδίζουν.

Είναι φυσιολογικό να υπάρχει ένα αρχικό σχέδιο στο μυαλό των προπονητών, το οποίο στην πορεία θέλει διορθωτικές κινήσεις και πιθανόν σε αλλαγές βάσει εικόνας. Φυσικά μιλάμε για διορθωτικές παρεμβάσεις και όχι για “τρέλες” όπως αυτές του Σαμπάολι.

ΚΟΥΤΙΝΙΟ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ

Ο Τίτε άρχισε την προετοιμασία του, ποντάροντας σε ένα 4-3-3 με κεντρικούς χαφ Κασεμίρο – Παουλίνιο – Φερναντίνιο. Στο πρώτο ημίχρονο με την Κροατία κατάλαβε πως χρειάζεται μεγαλύτερη επιθετικότητα από τον άξονα, καθώς παίζοντας με τρία κεντρικά χαφ, είναι εύκολη η προσαρμογή των αντιπάλων στο παιχνίδι από τα άκρα που θέλει να κάνει η Βραζιλία και δεν υπάρχει απειλή από τον άξονα. Από το δεύτερο 45λεπτό του φιλικού με την Κροατία πέρασε στον άξονα ο Κουτίνιο, ο Φερναντίνιο έγινε αναπληρωματικός και το δίδυμο των αμυντικών μέσων αποτελούν οι Κασεμίρο – Παουλίνιο.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, κύλησε το επιτυχημένο τεστ με την Αυστρία και το πρώτο παιχνίδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ελβετία.

ΜΟΝΟΠΑΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Στον αγώνα με τους Ελβετούς παρουσιάστηκε ένα σημαντικό ζήτημα για τους Βραζιλιάνους. Έχοντας αριστερά τον Νεϊμάρ, εσωτερικό χαφ από τ’ αριστερά τον Κουτίνιο και αριστερό μπακ τον Μαρσέλο η ομάδα έγερνε. Η διαφορά στην επιθετικότητα με την άλλη πλευρά, στην οποία συνυπήρχαν οι Γούιλιαν – Παουλίνιο – Ντανίλο τεράστια. Η Βραζιλία σκόνταψε και έβγαζε ανισορροπία στην ανάπτυξη. Το 50% των επιθέσεων βγήκε από την καλή αριστερή πλευρά, το 25% από τον άξονα και το υπόλοιπο 25% από τα δεξιά.

ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΤΕ

Ο Τίτε ,θέλοντας να φέρει κάποια ισορροπία, αποφάσισε να κάνει μία αλλαγή στη βασική ενδεκάδα, χρησιμοποιώντας τον αγαπημένο του (από την εποχή που δούλευε μαζί του στην Κορίνθιανς) Φάγκνερ αντί του πιο αμυντικογενή Ντανίλο. Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε, τη στιγμή που ο Φάγκνερ ήταν εμφανώς “ψαρωμένος” στο πρώτο ημίχρονο με τους Κοσταρικανούς, δεν πήρε πρωτοβουλίες και η αντίπαλη προσαρμογή στην καλή πλευρά της Βραζιλίας γινόταν εύκολα, επειδή δεν υπήρχε απειλή από απέναντι. Ούτε πίεση έβγαζε η Βραζιλία στο πρώτο ημίχρονο, έψαχνε το γκολ μόνο μέσα από τη δική της κατοχή και όχι επενδύοντας σε λάθος του αδύναμου αντιπάλου.

Ο Τίτε είναι καλός προπονητής. Δεν τον γνωρίζουμε στην Ευρώπη, αλλά εδώ και χρόνια όσοι παρακολουθούν στενά το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα χρόνια υποστήριζαν πως είναι ο ιδανικός για να οδηγήσει ξανά σε επιτυχίες την εθνική. Δεν μπορεί να ξέρει κανείς, αν θα πετύχει, άλλωστε το Μουντιάλ είναι απρόβλεπτο και δεν υπάρχουν πραγματικά καλές ομάδες. Όμως κάνει κινήσεις για να βοηθήσει τους παίκτες του.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΤΑ

Κινήσεις προσθετικές σε μία συγκεκριμένη τακτική προσέγγιση και όχι τρέλες. Στο ημίχρονο έβαλε τον Ντούγκλας Κόστα και πέτυχε ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών. Πως το είπε ο σπορτκάστερ, “κάνει απρόβλεπτες ενέργειες, ταχύτατα, αλλά αμφιλεγόμενες”. Αυτή η αμφιλεγόμενη -σύμφωνα με τον σπορτκάστερ- έφεση του στο να περνά τον αντίπαλο του, τον κάνει απαραίτητο στα δεξιά της Βραζιλίας.

Οι αντίπαλοι της, έχοντας να αντιμετωπίσουν μία ομάδα που έχει απίστευτη δημιουργική ικανότητα και πολύ ταλέντο από την αριστερή πλευρά και μπορεί να φτιάξει συνεργασίες με τους Κουτίνιο – Μαρσέλο – Νεϊμαρ, είναι υποχρεωμένοι να ρίχνουν εκεί το βάρος τους. Αν όμως στην απέναντι πλευρά βρίσκεται ποδοσφαιριστής με ικανότητα στο “ένας με έναν”, όπως ο Ντούγκλας Κόστα, δυσκολεύει πολύ το έργο των αντιπάλων της Βραζιλίας, καθώς η απομόνωση μπορεί να κάνει τη διαφορά, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί με τον Γουίλιαν, που είναι περισσότερο χαφ.

Η είσοδο του Κόστα έφερε την ισορροπία και το απρόβλεπτο που χρειαζόταν η ομάδα του Τίτε από την δεξιά πλευρά και το 50%, 25%, 25% μετατράπηκε σε επιθέσεις 42% από αριστερά, 27% από τον άξονα και 31% από τα δεξιά. Δημιουργήθηκαν πολλές ευκαιρίες μετά την είσοδο του Ντούγκλας Κόστα, ασχέτως αν σπαταλήθηκαν ως το 1-0, όπως χάθηκαν και ευκαιρίες που ήρθαν από κέρδη που προέκυψαν από την πίεση ψηλά.

Στο 68ο λεπτό ήρθε και η δεύτερη παρέμβαση. Οι Κοσταρικανοί έπαιζαν 5-4-1 και δεν απειλούσαν. Η Βραζιλία δεν είχε να φοβηθεί κάτι στην αντεπίθεση, έψαχνε μόνο το πώς θ’ ανοίξει την άμυνα. Πήρε τότε ο Τίτε το τελικό ρίσκο για σχήμα με Νεϊμαρ – Κόστα στα άκρα, Κούτινιο μπροστά από τον Κασεμίρο και μαζί στην επίθεση Φιρμίνο – Ζέζους.

Το νικητήριο τέρμα θα μπορούσε να έρθει με πολλούς τρόπους, τελικά ήρθε δικαιώνοντας τον Τίτε, επειδή δεν μπόρεσε ν’ αντέξει η άμυνα της Κόστα Ρίκα την ταυτόχρονη παρουσία στην περιοχή των δύο φορ και το κάθετο κόψιμο του Κουτίνιο.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΦΙΡΜΙΝΟ

Φαίνεται μέχρις στιγμής πως στο ποδόσφαιρο συνεργασιών που θέλει να παίξει η Βραζιλία, ταιριάζει περισσότερο ο Φιρμίνο από τον Ζέζους, καθώς είναι καλύτερος δημιουργός και ξέρει να πασάρει. Σε μία Βραζιλία που μπορεί να πάρει τον απρόβλεπτο και το πάτημα μέσα στην περιοχή από τον Νεϊμαρ αλλά και από τον Κουτίνιο, είναι πολύ σημαντικό το σπάσιμο της μπάλας που έχει ο Φιρμίνο.

Το γήπεδο έδειξε πως ο Κουτίνιο χρειάζεται στον άξονα, ο Τίτε το έκανε, το γήπεδο δείχνει πως για αυτήν τη Βραζιλία ο Ντούγκλας Κόστα είναι πιο χρήσιμος στα δεξιά από τον Γουίλιαν και ο Φιρμίνο από τον Ζέζους. Η πρώτη νίκη ήρθε με πολύ άγχος, υπομονή και μέσα από ένα πολύ καλό κοουτσάρισμα του Τίτε. Καμία νίκη έρχεται εύκολα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελο, η Βραζιλία κέρδισε, έγινε ξανά αφεντικό στον όμιλο και προχωράει.

Θα το σηκώσει όμως;