Ο MVP ήρθε από το βάθος του πάγκου

Αν έλεγαν πριν από τον 5ο τελικό στον Τσάβι Πασκουάλ ότι ο Καλάθης θα έπαιζε τόσο άσχημα αλλά παρ’ όλα αυτά η ομάδα του θα επικρατούσε, ο Καταλανός θα κουνούσε το κεφάλι του.

Τελικά, πάντως, κάτι τέτοιο συνέβη. Και συνέβη γιατί στα παπούτσια του Καλάθη μπήκε για τα καλά ο Νίκος Παππάς, ο παίκτης-κλειδί του αγώνα ο οποίος ήρθε από τα βάθη του πάγκου για να αλλάξει όλη την ψυχολογία αυτού του ματς.

Μέχρι τις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, ο Παναθηναϊκός υπέφερε. Χωρίς μακρινό σουτ, χωρίς δημιουργία, σκέτη απογοήτευση. Ο Πασκουάλ χρειαζόταν επειγόντωνς κοντούς για να στηρίξουν την ομολογουμένος καλή προσπάθεια των ψηλών (κυρίως του Σίνγκλετον και Γκιστ).

Ο Παππάς τότε είπε “άσε κόουτς, θα κάνω εγώ τη δουλειά”. Δεν ήταν εύκολο με την έννοια ότι ο Ελληνας γκαρντ είχε ελάχιστη συμμετοχή μέχρι στιγμής στους τελικούς και λογιζόταν ως τελευταία λύση στους γκαρντ. Το λέει όμως η καρδιά του. Και κάπως έτσι εξελίχθηκε σε άσσο στο μανίκι του Πασκουάλ με 13 πόντους σε 10 αγωνιστικά λεπτά. Πραγματικό χρυσάφι.

Ο Ολυμπιακός την ίδια ώρα δεν έβρισκε λύσεις. Και πώς να βρει όμως από τη στιγμή που ο Μιλουτίνοφ χρεώθηκε με τρία φάουλ από το τρίτο λεπτό γεγονός που τον οδήγησε σε…τυπική συμμετοχή του στο ματς. Οσο άντεξαν Σπανούλης και Πρίντεζης, το κάρο των “ερυθρόλευκων” είχε κίνηση και ιδέες. Εν συνεχεία όμως οι λύσεις στέρεψαν. Απελπιστικά θα έλεγε κανείς.

Ο Παναθηναϊκός κάπως έτσι στέφθηκε πρωταθλητής για δεύτερη συνεχόμενη φορά και για δεύτερη φορά με τον Πασκουάλ στον πάγκο του. Εδώ που τα λέμε το άξιζε βάσει της σεζόν που έκανε εντός των συνόρων η οποία είχε μόλις δύο ήττες και αυτές στους τελικούς.

Ως προς την ποιότητα του μπάσκετ όμως που έπαιξαν οι πράσινοι, υπάρχουν ερωτηματικά. Ωρες-ώρες ήταν πολύ…χύμα, γεγονός όμως μάλλον αναμενόμενο από τη στιγμή που γύρισε ο όσα έρθουν και όσα πάνε Τζέιμς. Ο Πασκουάλ ναι μεν πήρε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα αλλά ο συνολικός απολογισμός της σεζόν θα γράψει ότι ακόμα τη σφραγίδα του δεν την έχει βάλει όσο θα ήθελε (χώρια τους δύο αποκλεισμούς με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας).

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει από την πλευρά του τους ίδιους και περισσότερους προβληματισμούς. Παρά την υπέρβαση στην κανονική περίοδος της Ευρωλίγκας, η ομάδα ξεφούσκωσε απότομα προδωμένη από τα υπερβολικά πολλά προβλήματα τραυματισμών. Η ευθύνη γι’ αυτό δεν μπορεί να βαρύνει μόνο τον Σφαιρόπουλο. Αγγίζει και τους διοικητικούς ηγέτες του Ολυμπιακού που παίρνουν και τις τελικές αποφάσεις. Η ομάδα τους εφέτος αποτέλεσμα παράδειγμα προς αποφυγή στη διαχείριση.

Για το τέλος, δεν μπορεί να μείνει ασχολιάστη η έστω προσωρινή αποχώρηση του Ολυμπιακού από το γήπεδο. Για πολλοστή φορά (και στα δύο γήπεδα) το πράγμα ξέφυγε αφού οι κάφροι αφέθηκαν να κάνουν τη… δουλειά τους. Δεν περιποιεί τιμή για το πρωτάθλημα η εικόνα του πάγκου των “ερυθρόλευκων” να αποχωρεί. Κάθε χρόνο τα ίδια, κάθε χρόνο ευχολόγια, κάθε χρόνο οι προσδοκίες πέφτουν στο κενό.