Ο… ήρεμος θρίαμβος και η αυτοκτονία του αιώνα

Τώρα που το πρωτάθλημα έφτασε στο τέλος του και ο κουρνιαχτός από τις εντάσεις των τελευταίων μηνών άρχισε να κατακάθεται είναι η ώρα να επιχειρήσουμε μία πρώτη αλλά ψύχραιμη καταγραφή των πεπραγμένων του μαραθωνίου για να διαπιστώσουμε τελικά τι ακριβώς και με ποιον τρόπο έγινε. Και αφού τελικά η κούπα έγινε το αντικείμενο του πόθου κυρίως για τρεις ομάδες (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό) θα αρχίσουμε το review από αυτές.

ΑΕΚ: VALUE FOR MONEY

Η ΑΕΚ δεν διέθετε τους καλύτερους παίκτες στο εφετινό πρωτάθλημα ούτε και τον καλύτερο προπονητή. Είχε όμως τον MVP της σεζόν, τον απόλυτο game changer, τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο ο οποίος επηρέασε το παιχνίδι της ομάδας του όπως κανείς άλλος ποδοσφαιριστής στη Superleague.

Πέραν αυτού, η Ενωση αποδείχθηκε πάρα πολύ σκληρή στις όποιες κακουχίες της παρουσιάστηκαν μέσα στη σεζόν που δεν ήταν και λίγες εδώ που τα λέμε. Χάθηκε αρκετά νωρίς ο εγκέφαλος της ομάδας, ο Πέτρος Μάνταλος με χιαστό, χάθηκε επίσης και το βασικό εξάρι, ο Γιόχανσον, με την ίδια σοβαρή ζημιά. Ο βασικός τερματοφύλακας, ο Γιάννης Ανέστης, τέθηκε εκτός ομάδας, ο Τσιγκρίνσκι μία έπαιζε, μία περνούσε από το φυσιοθεραπευτή, ο Βράνιες δοκίμασε πολλές φορές τις ψυχικές αντοχές ακόμα και του ίδιου του Μελισσανίδη με τα καμώματά του.

Μέσα όμως από τις δυσκολίες αυτές, ο οργανισμός ΑΕΚ ατσαλώθηκε, έγινε πιο δυνατός. Ο Χιμένεθ πέτυχε να πάρει από τους παίκτες του το καλύτερο δυνατό και τους απέδειξε στην πράξη ότι είναι λάτρης της αξιοκρατίας καθώς έβαζε τους κατά τεκμήριο καλύτερους να παίζουν χωρίς να κάνει εκπτώσεις. Κάπως έτσι η ομάδα του μπήκε φουριόζα στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν και αφού βρήκε πορτοφόλι πέφτοντας από την Ακρόπολη στο Καραϊσκάκη (όταν γύρισε το ματς στο τελευταίο δεκάλεπτο) έβαλε πλώρη για τη μεγάλη υπέρβαση, την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια.

Στο να έρθει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα, όσο και αν ακουστεί παράξενο, βοήθησε πάρα πολύ και η επικοινωνιακή πολιτική του συλλόγου. Σε αντίθεση με τους άλλους διεκδικητές που ήταν συνεχώς στα κάγκελα, η ΑΕΚ επέλεξε μία προσέγγιση ήπιων τόνων, ακόμα και όταν η ατμόσφαιρα στον ορίζοντα έγινε απελπιστικά βαριά μετά τα γεγονότα της Τούμπας. Κάπως έτσι ακόμα και το φάουλ του Μελισσανίδη (που ουσιαστικά στράφηκε εναντίον των δικαστών της δευτεροβάθμιας πειθαρχικής επιτροπής της ΕΠΟ πριν βγάλουν την επίμαχη απόφαση) πέρασε σχετικά απαρατήρητο.

Υπό αυτήν την έννοια μετάλλιο πρωταθλητή αξίζει και στον Ανδρέα Δημάτο. Αφού το πρωτάθλημά μας έφτασε να κρίνεται και από αυτήν την παράμετρο, ο διευθυντής επικοινωνίας της ΠΑΕ ΑΕΚ έκανε την καλύτερη δουλειά από τους ομολόγους του σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ που έδιναν κρεσέντο λαϊκισμού με την κάθε ευκαιρία.

ΠΑΟΚ: H AYTOKTONIA TOY AIΩΝΑ

Πάνω στο χορτάρι ο ΠΑΟΚ ήταν σίγουρα η πιο εντυπωσιακή ομάδα της εφετινής Superleague. Η μπάλα του “χόρταινε” ακόμα και τον πιο απαιτητικό φίλαθλο αφού ειδικά από τον Δεκέμβριο και μετά, όταν ο Ραζβάν Λουτσέσκου πέτυχε να περάσει τη δική του φιλοσοφία στους ποδοσφαιριστές, ο Δικέφαλος του Βορρά “κέντησε” με την απόδοσή του αλλά και με τη νοοτροπία του να επιτίθεται και να δημιουργεί (σ’ ένα πρωτάθλημα που η σκοπιμότητα και η ποδοσφαιρική συντήρηση βασιλεύουν).

Το ότι ο ΠΑΟΚ έχασε τον εφετινό τίτλο έχει να κάνει με το τεράστιο έλλειμμα του know how του πρωταθλητισμού από την πλευρά της διοίκησης του. Εκεί που η ομάδα ήταν καβάλα στ’ άλογο και είχε πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι το 2018 είχε έρθει-επιτέλους-η ώρα της, οι ιθύνοντες έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να χύσουν την καρδάρα με το γάλα που με κόπο είχαν μαζέψει ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία.

Ουδείς κατάφερε να περάσει χαλινάρι στους αφιονισμένους οπαδούς στα Γιάννενα, έγινε ένας εντελώς ερασιτεχνικός χειρισμός της υπόθεσης του Οσκαρ Γκαρθία στο ματς της Τούμπας με τον Ολυμπιακό, χάθηκε με αστείο τρόπο το ματς στην Τρίπολη (σ’ αυτό βέβαια δεν ευθύνεται η διοίκηση) για να έρθει η απόλυτη αυτοκτονία στο εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ όταν ο Σαββίδης εισέβαλλε μαινόμενος και οπλισμένος στον αγωνιστικό χώρο.

Επί της ουσίας, ο ΠΑΟΚ έβαλε ένα τεράστιο αυτογκόλ. Αντί να αδιαφορήσει και να μην σηκώσει το γάντι των προκλήσεων, αντί να υιοθετήσει μία πολιτική συγκατάβασης και ανωτερότητας (όπως θα ταίριαζε στο θαυμάσιο ποδοσφαιρικό σύνολο που είχε δημιουργήσει), έριχνε συνεχώς λάδι στη φωτιά. Κάπως έτσι έστρεψε όλους τους μη ΠΑΟΚτζήδες εναντίον του ενώ οι πάντες αναγνώριζαν ότι μέσα στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές έκαναν εξαιρετική δουλειά.

Μόνο εντός των τειχών της Τούμπας μπορεί να αναζητηθεί ο λόγος της απώλειας του πρωταθλήματος και αν στον ΠΑΟΚ αυτό το κατανοήσουν, τότε τα επόμενα χρόνια θα γίνουν απόλυτα κυρίαρχοι σε όλα τα επίπεδα. Αλλωστε, εκτός από ωριμότητα και εμπειρία στο πρωταθληματισμό, δεν τους λείπει κάτι άλλο. Ο Σαββίδης τα “σπρώχνει”, ο Λουτσέσκου κερδίζει το στοίχημα, ο κόσμος στηρίζει μαζικά, το υλικό είναι λίρα εκατό (και θα ενισχυθεί και άλλο ποιοτικά), τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ο ΠΑΟΚ έχει όλο το πακέτο!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΟΥ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕ

Αν και από την αρχή επιχείρησαν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι είναι θύματα κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας, στον Ολυμπιακό θα πρέπει να συνειδητοποίησαν ότι για την εφετινή τραγική-για τα δεδομένα αυτής της τεράστιας ομάδας-σεζόν, την κυρία ευθύνη την έχουν οι ίδιοι.

Οταν προσλαμβάνεις προπονητή (Μπέσνικ Χάσι) με αποκλειστικό και μόνο στόχο η ομάδα να περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ αδιαφορώντας για το τι θα γίνει στη συνέχεια, όταν παλινδρομείς σε προπονητικές επιλογές τύπου Λεμονή, όταν, πέρα από κάθε λογική (και ενώ παρ’ ελπίδα η επιλογή Λεμονή έχει βγει) φέρνεις προπονητή που δεν έχει εργαστεί ξανά στη χώρα Ιανουάριο μήνα και όταν και αυτόν τον διώχνεις μετά από τις στραβές, ε, κάτι δεν πάει καλά με τη δική σου αντίληψη και νοοτροπία.

Για να ορθοποδήσει ξανά ο Ολυμπιακός, θα πρέπει να πει το μεγάλο mea culpa ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Πίσω από τις τελευταίες απόλυτα επιθετικές τοποθετήσεις του για τους ποδοσφαιριστές (η τελευταία εκ των οποίων ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια) διαφάνηκαν και κάποια ψήγματα αυτοκριτικής. Αν πράγματι καταλάβαμε σωστά, τότε ο Ολυμπιακός έχει κάνει ήδη το πρώτο βήμα για να αντιστρέψει την κατάσταση.

Προφανώς ο διοικητικός του ηγέτης θα πρέπει να διαπίστωσε ότι μετατρέποντας την ομάδα του σ’ ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ μεταγραφών, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε την αγωνιστική συνοχή ούτε και την απαραίτητη, σε μία μεγάλη ομάδα, συνέχεια. Κάπου χάθηκε το μέτρο και ο Ολυμπιακός αυτό το πλήρωσε ακριβά αφού φάνηκε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια της σεζόν ότι χημεία στον αγωνιστικό χώρο δεν υπήρχε.

Θα χρειαστούν επίσης και κάτι άλλο οι “ερυθρόλευκοι”. Να χαμηλώσουν τους τόνους. Η πολιτική του “τα βάζω με όλους και ανοίγω μέτωπα με τους πάντες” δεν εξυπηρέτησε τελικά τα αγωνιστικά σχέδια της ομάδας. Οσο πιο γρήγορα καταλάβουν στον Ολυμπιακό ότι απέκτησαν ισχυρούς ανταγωνιστές και ότι πλέον δεν παίζουν μόνοι τους όπως τα προηγούμενα χρόνια, τόσο το καλύτερο για τους ίδιους. Οι εποχές άλλαξαν και τα νέα εργαλεία προσέγγισης της πραγματικότητας είναι πλέον περισσότερο απαραίτητα από ποτέ. Ακόμα και στο επικοινωνιακό κομμάτι.

ΥΓ: Θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες ανάλυση για Ατρόμητο, Παναθηναϊκό, Αστέρα Τρίπολης και τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος.