Το βάρος της (ευρωπαϊκής) φανέλας του Ολυμπιακού

O Νίκος Γιαννόπουλος σχολιάζει το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακού που διαρκώς αυξάνεται με νίκες όπως εκείνης κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης.

17 ΣΕΠ 2014

Ας αφήσουμε κατά μέρους συστήματα, τακτικές και προπονητικά τρικ. Ας μην σχολιάσουμε, προσώρας, την απόδοση των νέων παικτών του Ολυμπιακού που είναι ουκ ολίγοι.

Ας τα παραμερίσουμε όλα, τέλος πάντων, για να μιλήσουμε για το βάρος της φανέλας του πρωταθλητή Ελλάδας. Είναι, πλέον, πολύ μεγάλο, τέτοιο που όποιος παίκτης την φορέσει (ακόμα και αν λέγεται Μαζουακού και δεν έχει...ιδέα από το Τσάμπιονς Λιγκ) μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους ποδοσφαιριστές της πρωταθλήτριας Ισπανίας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προίκα από αυτή. Τα τελευταία χρόνια της απόλυτης παντοδυναμίας του στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός δεν πανηγύρισε τόσο για την (αναμενόμενη έτσι και αλλιώς) κατάκτηση των εν Ελλάδι τίτλων όσο για τις πραγματικά πολύ μεγάλες νίκες στην Ευρώπη, αυτές δηλαδή που μεγαλώνουν σημαντικά έναν σύλλογο και αυξάνουν την αξία των μετοχών του.

Ο Ολυμπιακός των ημερών μας, είτε αρέσει αυτό (στους οπαδούς του), είτε δεν αρέσει (στους εχθρούς του) αποτελεί ένα ποδοσφαιρικό οργανισμό που επιχειρεί σιγά-σιγά, με προσεκτικά βήματα και χειρουργικής ακρίβειας μέθοδο, να περάσει στο επόμενο επίπεδο, το level της ομάδας που θεωρεί σχεδόν φυσιολογική την πρόκρισή της στη νοκ-άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ και απλή συνέπεια της καλής δουλειάς τις νίκες επί φημισμένων αντιπάλων.

Ανεξάρτητα από τα ποια κατάληξη θα έχει η εφετινή του περιπέτεια στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός έχει βάλει πολύ γερά θεμέλια για να πρωταγωνιστεί στις διοργανώσεις της UEFA και τα επόμενα χρόνια, πράγμα που θα χαρίσει στο σύλλογο επιπλέον αίγλη αλλά -και κακά τα ψέματα-ρευστό στο ταμείο. Οπως άλλωστε έχει πει και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, θέλει έναν Ολυμπιακό αυτάρκη και αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να πορευτεί η ομάδα προς την οικονομική ανεξαρτησία από το πορτοφόλι του εκάστοτε μεγαλομετόχου.

Ολα τα υπόλοιπα λοιπόν έπονται, αλλά φυσικά έχουν τη δική τους σημασία. Το γεγονός ότι ο Μίτσελ μεταμόρφωσε σε ομάδα ανταγωνιστική σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ ένα σύνολο νέων παικτών με κάποια μικρή δόση από παλιούς σαφώς και πιστώνεται στον Ισπανό τεχνικό ο οποίος παρέταξε μία 11άδα με μπόλικο ρίσκο και δικαιώθηκε.

Το ότι ο Μήτρογλου επέστρεψε στα γκολ είναι επίσης ένα θέμα που χρήζει σχολιασμού αν και τον Κώστα τον ξέρουμε και μας ξέρει καλά. Τίποτα όμως δεν είναι πιο σημαντικό από την προσθήκη...βάρους στη φανέλα μετά από βραδιές θριάμβων όπως αυτή κόντρα στην Ατλέτικο.

ΥΓ. Είναι, πάντως, σαφές και το καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο Ολυμπιακός χτίζει προσεκτικά το status του στην Ευρώπη εκμεταλλευόμενος και τον ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ανταγωνισμό στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά αυτό είναι ευθύνη ΚΥΡΙΩΣ των αντιπάλων του και όχι δική του.