Ηρωες προσπαθούν να κρατήσουν μία κουρελιασμένη σημαία...

Να γράψεις, οκ, δύο πράγματα για το ναυάγιο του Παναθηναϊκού στο Αγρίνιο. Καμία αντίρρηση. Δεν είναι δα και δύσκολο, όλοι γράφουν για τον Παναθηναϊκού όταν είναι πτώμα!

Το θέμα είναι το εξής: Από που να το πιάσεις το πράγμα; Να μιλήσεις για το αγωνιστικό ή να αρχίσεις από το διοικητικό και να το φέρεις σε αντιστοιχία με πράγματι άθλιο πρόσωπο πάνω στο χορτάρι;

Ας το επιχειρήσουμε και με τους δύο τρόπους, αυτό είναι το λογικό, αν και η λογική έχει μάλλον χαθεί στο πράσινο στρατόπεδο.

Ο ΜΠΑΚ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΤΡΕΝΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ

Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός φαίνεται μία ομάδα κουτσή. Ναι, όπως το διαβάσατε κουτσή γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ένα ποδοσφαιρικό σύνολο χωρίς δεξί μπακ. Δεν τρελαθήκατε όσοι είδατε το παιχνίδι, είχε παίκτη στη θέση ο Ουζουνίδης. Αλλά τι να το κάνεις; Ακόμα και ο...Ιάκωβος Χατζηαθανασίου, καλή του ώρα όπου είναι, καλύτερα θα έπαιζε στα 50 του.

Και οκ, να δεχθούμε ότι το παληκάρι ο Γιόχανσον δεν έχει τα ανεβάσματα στο αίμα του έτσι ώστε να δίνει πλάτος στο παιχνίδι της ομάδας και έξτρα επιλογές στους μέσους...Αμυντικά ήταν καλύτερος (γέλια από εδώ μέχρι τη Σουηδία); Ο τύπος έβλεπε απλώς τα τρένα να περνούν σαν καλός σταθμάρχης.

Οχι ότι οι υπόλοιποι βέβαια έφτασαν σε δυσθεώρητα επίπεδα απόδοσης. Μόνο ο Βιγιαφάνιες έδωσε πραγματική ποιότητα στην ομάδα, συν κάποιες εξάρσεις του Χουλτ και του Μολίνς. Χίλιεμαρκ; Αοσμος. Λουντ; Στη μοναδική πραγματικά καλή ευκαιρία του Παναθηναϊκού πάτησε την μπάλα! Μουνιέ όσο αγωνίστηκε; Απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος όπως έγραφαν και οι παλαιότεροι συνάδελφοι.

Μ' αυτήν την εικόνα δεν ήταν να απορεί κανείς που ο Παναιτωλικός (χωρίς νίκη μέχρι το Σάββατο στο πρωτάθλημα) έμοιαζε με Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα. Και να πλαγιοκοπήσεις οι γηπεδούχοι, και να και κάθετο ποδόσφαιρο, και δώστου τακουνάκια και ωραίες εμπνεύσεις και πάρε και γκολάρες όπως αυτή που πέτυχε ο Μάζουρεκ για το 1-0.

Ο Παναθηναϊκός-για σκεφτείτε το- πνίγηκε στο Αγρίνιο και είχε ως καλύτερο, τουλάχιστον πιο αποτελεσματικό παίκτη του, τον Βλαχοδήμο που τον γλίτωσε από τα πολύ χειρότερα ως προς την έκταση του σκορ. Ουσιαστικά η κουβέντα για το αγωνιστικό τελειώνει εκεί.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ... ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ;

Ο Ουζουνίδης στην πρώτη αντίδρασή του μετά το ματς το είπε στα ίσια: "Το μυαλό δεν ήταν εδώ". Χαρήκαμε πολύ. Οσον και αν ο παίκτης θέλει να ξεχάσει και να αφήσει έξω από το γήπεδο τα προβλήματα, κατώ το γνωστό κλισέ, δεν μπορεί. Θα μπορούσε αν ήταν μέλος ενός σφιχτοδεμένου συνόλου που παίζει χρόνια με την ίδια σύνθεση και έχει αναπτύξει άλλου είδους σχέσεις μέσα στα αποδυτήρια.

Στον Παναθηναϊκό αυτό δεν υπάρχει. Ο Γιόχανσον, ο Μουνιέ, ο Τσάβες, ο Σιλά, ο Χίλιεμαρκ, μόλις πριν από λίγες ημέρες πάτησαν το πόδι τους στην Αθήνα. Πριν προλάβουν να βρουν σπίτια, ακούν στα αποδυτήρια συζητήσεις για χρεωκοπία, πτώχευση, διάλυση, υποβιβασμό στις ερασιτεχνικές κατηγορίες κτλ. Μόνο τα ρομπότ δεν επηρεάζονται από μία τέτοια ατμόσφαιρα.

Και ύστερα υπάρχει και το άλλο. Διοίκηση ακούν, διοίκηση δεν βλέπουν. Ο Αλαφούζος έχει ξεχάσει κατά που πέφτει το Κορωπί και επειδή είναι αμφίβολο αν υπάρχει φωτογραφία του στο προπονητικό κέντρο του Παναθηναϊκού οι νέοι απλώς τον φαντάζονται. Εκτός και αν τον είδαν στον ΣΚΑΙ τη βραδιά της περιβόητης ανακοίνωσης.

Φυσιοθεραπευτές πάνε και έρχονται καθώς ένας από τους αντιπάλους άρπαξε όλη τη σχετική ομάδα μέσα σε μία νύχτα. Παίκτες τραυματίζονται, τραυματίζονται και...ξανατραυματίζονται. Οι θλάσεις θερίζουν (ο Τσάβες έπαιξε μόλις 20 λεπτά στο Αγρίνιο) και σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Τι είδους προετοιμασία έγινε ρε παιδιά το καλοκαίρι;

Ο,τι και αν γράψει κανείς θα είναι λίγο και σίγουρα δεν θα αποτυπώνει τη ζοφερή πραγματικότητα στην ολότητά της. Το ποδοσφαιρικό τμήμα, με τα ηρωικά στελέχη του (Ουζουνίδης, τιμ, Παπαβασιλείου, Σαραβάκος) να προσπαθούν να κρατήσουν όρθια μια σημαία που κουρελιάζεται από τους ανέμους της απαξίωσης, δεν θα αντέξει για πολύ. Χρειάζεται λύση. Σήμερα. Η μάλλον χθες. Αλήθεια, που είναι οι "πιο δυνατοί από τον Αμπράμοβιτς;"