Οι πεντάρες αγοράζουν χρόνο αλλά ο Γολγοθάς τώρα αρχίζει!

Στη ζωή τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως δεδομένο εκτός από το θάνατο. Υπό αυτή την έννοια το να νικά εύκολα ο Παναθηναϊκός στο εφετινό πρωτάθλημα την (κάθε) Βέροια δεν πρέπει να υποτιμάται ως γεγονός ούτε να εντοπίζει κανείς την αιτία του στην αδυναμία (εξόφθαλμη παρ’ όλα αυτά) του αντιπάλου.

Οι πράσινοι εφέτος, ουδείς θα πρέπει να το ξεχνάει, δυσκολεύονταν να κάνουν ακόμα και τα στοιχειώδη πριν τον Δεκέμβριο. Στην τρίτη επιτυχημένη πάσα, η Λεωφόρος χειροκροτούσε, οι νίκες σπάνιζαν όπως η βροχή στην Αφρική, η μιζέρια είχε εγκατασταθεί για τα καλά στην ψυχή αλλά και στο μυαλό του κόσμου. Καθαρή παράνοια.

Τις τελευταίες 40 ημέρες, ο Παναθηναϊκός (συνήθως) νικά. Νικά επίσης πείθοντας με τις εμφανίσεις του (σ’ ένα αστείο, όντως, πρωτάθλημα από πλευράς ποδοσφαιρικού επιπέδου, αλλά αυτό είναι το πρωτάθλημά μας) και αποζημιώνει, εν μέρει, τους οπαδούς για τις πολλές πληγές που άνοιξαν στο πράσινο σώμα οι απογοητευτικές εμφανίσεις αλλά και τα τραγικά αποτελέσματα στο πρώτο μισό της σεζόν.

Μαθηματικά τσεκαρισμένο πλέον, ο Μαρίνος Ουζουνίδης και το επιτελείο του κέρδισαν το πρώτο στοίχημα που έβαλαν από τη στιγμή που ανέλαβαν τις τύχες της ομάδας στη μετά “Νέρωνα” (λέγε με Στραματσόν) εποχή. Επεισαν ακόμα και τους απαιτητικούς ότι βάζουν την ομάδα σε ράγες που μπορούν, υπό πολλές προϋποθέσεις, να την οδηγήσουν στην αγωνιστική άνοιξη και στη σταθερότητα. Την ίδια ώρα κέρδισαν χρόνο και αύξησαν το αθλητικό τους κεφάλαιο για να έχουν κάβα για την περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά από εδώ και πέρα.

Κρατήστε μία σκηνή από το παιχνίδι της Λεωφόρου το Σάββατο. Ο Βιγιαφάνιες πήρε την πρωτοβουλία να εκτελέσει ο ίδιος το δεύτερο πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός στο ματς. Το σκορ ήταν ήδη 2-0 και η Βέροια έμοιαζε με ζαλισμένο βόδι που το έχουν χτυπήσει στο δόξα-πατρί λίγο πριν το σφάξουν. Για τον Ουζουνίδη αυτό δεν είχε καμία σημασία. Το πέναλτι έπρεπε να το εκτελέσει ο Μπεργκ, όπως έχει ορίσει από την αρχή της παρουσίας του στο Κορωπί. Κοινώς του είπε “αγόρι μου εδώ υπάρχουν κανόνες και άνθρωποι που αποφασίζουν”. Η πυγμή όμως και η επιμονή στο σχέδιο εδράζονται και στα αποτελέσματα. Ο προπονητής νιώθει δυνατός και ο δυνατός προπονητής κόβει από τη ρίζα κάθε “εξέγερση” μέσα στα αποδυτήρια.

ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Η ανηφόρα βέβαια για τον Παναθηναϊκό δεν έχει τελειώσει ακόμη, για την ακρίβεια μόλις τώρα ξεκινά. Είναι αναμφισβήτητα θετικές οι τελευταίες νίκες με τα μεγάλα σκορ, η ομάδα φαίνεται να απολαμβάνει το παιχνίδι δείχνοντας εμπιστοσύνη στο προπονητικό σχέδιο αλλά οι στόχοι δεν έχουν κατακτηθεί ακόμα. Ουτε καν τη συμμετοχή στα πλέι οφ δεν έχουν εξασφαλίσει οι πράσινοι που θα πρέπει να κοπιάσουν στη συνέχεια βγαίνοντας “στεγνοί” από μεγάλα ματς για να οδηγηθούν στο… ξέφωτο που οδηγεί στην Ευρώπη.

Το πλέον ανησυχητικό για τους πράσινους είναι ότι πορεύονται χωρίς να έχουν σημαντικό χέρι βοηθείας από τη διοίκηση. Ας μην γελιόμαστε όμως, περιθώρια έτσι και αλλιώς για σημαντικές μεταβολές δεν υπάρχουν. Η ΠΑΕ μπαίνει σ’ ένα ακόμη “μνημόνιο” για να περιορίσει τα λειτουργικά της έξοδα τα οποία ανέβηκαν θεαματικά από τις “τρελές” εισηγήσεις του Στραματσόνι που ο Αλαφούζος υιοθέτησε αβασάνιστα πιστεύοντας ότι έχει βρει στο πρόσωπο του Ιταλού τη γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας.

Το “μαχαίρι” στον προϋπολογισμό υποχρεώνει τον Νίκο Λυμπερόπουλο να βγάλει λαγούς από το καπέλο του το επόμενο καλοκαίρι έτσι ώστε να ενισχυθεί ποιοτικά ο Παναθηναϊκός. Την ίδια ώρα η ανάγκη για ρευστό δεν αποκλείεται να οδηγήσει και σε πωλήσεις βασικών ποδοσφαιριστών (Μπεργκ, Βιγιαφάνιες). Το μέλλον, κοντολογίς, δεν μοιάζει ευοίωνο στην οικονομική του διάσταση. Ομως, άλλος δρόμος, υπό αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς, δεν υπάρχει εκτός και αν ο Αλαφούζος βρει φλέβα χρυσού.

Οι πολύ προσεκτικές επενδύσεις που θα περνούν πλέον από κόσκινο φαντάζουν ως η μόνη λύση. Αλλά αυτά είναι θέματα που ο Παναθηναϊκός θα έχει καιρό να τα συζητήσεις τους επόμενους μήνες. Προς το παρόν μπορεί να χαμογελά (συγκρατημένα πάντως) γιατί η μέχρι πρότινος καμένη ομάδα αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Το πόσο θα κρατήσει η αναγέννηση είναι κάτι που φανεί προσεχώς.