Οχι στο αυτομαστίγωμα!
Το αγωνιστικό πρόσωπο του ΠΑΟΚ στην Κροατία δεν ήταν τόσο κακό ώστε να δικαιολογεί αποδοκιμασίες από τον κόσμο με το καλημέρα της σεζόν. Ο Νίκος Γιαννόπουλος σηκώνει τα χέρια ψηλά με τη νοοτροπία που απειλεί να καταπιεί κάθε φιλόδοξο εγχείρημα στο Δικέφαλο του Βορρά.
Στο μυαλό το κείμενο είχε προετοιμαστεί με βάση το κακό σενάριο του 2-0. Αλλά και στο σαφώς πιο ευνοϊκό σενάριο του 2-1 δεν θα διαφοροποιηθεί ούτε λέξη, λόγω τιμής.
Ο ΠΑΟΚ του Τούντορ, τέλος πάντων αυτός ο ΠΑΟΚ που είδαμε, είναι μία ομάδα καλών προθέσεων. Για την ακρίβεια, πολύ καλών. Επιθυμεί να παίζει ποδόσφαιρο και να μην περιμένει να του χαμογελάσει η μοίρα στεκόμενος πίσω από τη σέντρα. Ας το κρατήσουμε αυτό για το άμεσο, αλλά και το απώτερο μέλλον.
Φυσικά υπήρξαν και πολλά προβλήματα, άλλωστε κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αφενός ότι ο Δικέφαλος έδινε το πρώτο του επίσημο παιχνίδι σε πολύ πρώιμο χρόνο και αφετέρου ότι έπαιξε ουσιαστικά ο περσινός ΠΑΟΚ (με μοναδικές νέες παρουσίες αυτές του Ολσεν και του Πέλκα).
Δεν περιμέναμε φυσικά κάτι εξαιρετικά καλύτερο. Η τριάδα της άμυνας λειτούργησε σχεδόν απογοητευτικά αλλά απογοητευτικά λειτουργούσε το σύνολο της ανασταλτικής λειτουργίας του ΠΑΟΚ σχεδόν σ' όλη τη διάρκεια της περσινής σεζόν. Ο Τούντορ προπονητής είναι ο άνθρωπος και όχι ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ για να μετατρέψει μ' ένα άγγιγμα το ασχημόπαπο σε όμορφο πρίγκηπα.
Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης δεν συνάντησε την μπάλα σε σχεδόν κανένα κοντρόλ και δεν απείλησε την αντίπαλη εστία. Και αυτό το περιμέναμε. Πάει πολύς καιρός έτσι και αλλιώς που είδαμε μία καλή έκδοση του "Σάλπι" σε κάποιο γήπεδο της Ελλάδας ή του εξωτερικού.
Φυσιολογικά ασφαλώς και τα πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις, ο ΠΑΟΚ ακόμα ψάχνεται και προσπαθεί να δεθεί. Ακόμα και κόντρα σε μία μέτρια ομάδα όπως η Λοκομοτίβα τα αγωνιστικά ελαττώματα μπορούν να γιγαντωθούν σε μία χρονική στιγμή όπως αυτή της 16ης Ιουλίου.
Καρντάσια, βάλτε φρένο
Ομως αρκετά! Ολα τα παραπάνω δεκτά αλλά με το να εξυβρίζονται οι ποδοσφαιριστές από το πρώτο, κιόλας, παιχνίδι τους αγγίζει τα όρια της παράκρουσης. Θα μας συγχωρέσουν οι φίλοι του ΠΑΟΚ που έκαναν το ταξίδι μέχρι το Ζάγκρεμπ και στήριξαν με πάθος, μέχρι κάποιο σημείο, την ομάδα τους, αλλά το αυτομαστίγωμα σ' αυτό το κλαμπ πρέπει να σταματήσει.
Παρά το πρώιμο της χρονικής στιγμής του ματς, ο Δικέφαλος μόχθησε, έβγαλε φάσεις, είδε τον Μυστακίδη (που μπήκε αλλαγή) και τον Πέλκα να του χαρίζουν λύσεις, ζήτησε με συνέπεια και πλάνο το γκολ και εν τέλει δικαιώθηκε με το τέρμα του Μακ (που αποτέλεσε απειλή για την εστία του αντιπάλου σ' όλο το παιχνίδι).
Και να μην ερχόταν όμως το γκολ του Σλοβάκου όλα τα παραπάνω δεν θα άλλαζαν. Υπήρχαν προβλήματα, πολλά μάλιστα, υπήρχαν όμως και πινελιές στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ που έδιναν μία νότα αισιοδοξίας ότι κάτι καλό μπορεί να χτιστεί.
Προφανώς, η ήττα δεν ενθουσιάζει κανέναν. Προφανώς επίσης, ο ΠΑΟΚ διατρέχει τον κίνδυνο να μείνει εκτός Ευρώπης από τον Ιούλιο. Αλλά, για μία φορά καρντάσια, μην τα γκρεμίσετε όλα με το καλημέρα. Δώστε χρόνο, χώρο και ανοχή! Μην κρίνετε ένα φαγητό από την πρώτη μπουκιά.