Η κυβέρνηση τους έδεσε χειροπόδαρα αλλά με τα λεφτά μας!

Από την Τρίτη το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι επισήμως (σχεδόν) ημικράτικο. Και έγινε τέτοιο διότι πολύ απλά αποδείχθηκε ανίκανο να επιβιώσει με όρους ελεύθερης αγοράς δικαιώνοντας αυτούς που από καιρό τώρα χαρακτηρίζουν το προϊόν που προσφέρει χρεωκοπημένο, οικονομικά και ηθικά.

Οι επτά που παρακαλούσαν για το κρατικό χρήμα της ΕΡΤ ήταν για περισσότερο από δύο μήνες διαθέσιμοι στην αγορά. Και όμως, δεν κατάφεραν να βρουν τηλεοπτικό συμβόλαιο. Και αν αυτό για μεγέθη όπως η Λαμία είναι εν μέρει δικαιολογημένο, τι να πει κανείς για τον Παναθηναϊκό και τον Αρη;

Η μόνη πρόταση που έλαβαν (κάτι που πάντως δεν επιβεβαιώνεται επισήμως) είναι από το EPSILON, το κανάλι δηλαδή που βρίσκεται υπό την κατοχή του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη. Φανταστείτε να γινόταν αυτό το deal και οι δύο μεγάλες ομάδες ουσιαστικά να έβγαζαν τη σεζόν με χρήματα του αφεντικού του Δικεφάλου του Βορρά! Για τέτοια αξιοπιστία μιλάμε.

Παρατηρώντας το κενό που προέκυψε, η κυβέρνηση έσπευσε ουσιαστικά να "προστατεύσει" το προϊόν. Το χρεοκωπημένο ηθικά και οικονομικά, όπως τονίσαμε. Με κρατικό χρήμα, δικό μας αγαπητοί αναγνώστες, την ώρα μάλιστα που η χώρα βρίσκεται ακόμη σε μνημονιακό πρόγραμμα και σχεδόν τα πάντα έχουν περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Στην εποχή λοιπόν που όλα τα περιφερειακά αεροδρόμια ιδιωτικοποιήθηκαν, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο κρατικοποιήθηκε για να μην καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.

Κακώς, κάκιστα! Το πρωτάθλημα των (τρομάρα τους) ανωνύμων εταιριών σαφώς και έπρεπε να καταρρεύσει εφόσον δεν υπήρχε άλλη λύση, προσφερόμενη από την ελεύθερη αγορά. Ελα που όμως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμπαρασύρει και άλλους τομείς αλλά και αρκετό κόσμο που σιτίζεται από το ποδόσφαιρο στη δίνη της κατάρρευσης; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή!

Ακόμα και έτσι όμως, τα χρήματα που θα δώσει η ΕΡΤ δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική εμπορική αξία των περισσότερων ομάδων εν έτει 2018. Υπερεκτιμήθηκε η εμπορικότητά τους και η κατάληξη ήταν ότι οι ομάδες που είχαν σπεύσει να υπογράψουν στην Nova (χλευάζοντας ουσιαστικά τους υπόλοιπους και σπάζοντας την κεντρική διαχείριση) να έχουν πλέον και παράπονο γιατί οι μέχρι πρότινος άστεγοι τηλεοπτικά πήραν περισσότερα! Η παράνοια χτυπάει κόκκινο!

Τα πράγματα είναι απλά. Οι κύριοι του ελληνικού ποδοσφαίρου μετρήθηκαν και αποδείχθηκαν ολίγιστοι με όρους αγοράς. Και κάπως έτσι φανατικοί αντικρατιστές όπως ο Γιάννης Αλαφούζος (που από τα ΜΜΕ της ιδιοκτησίας του βομβαρδίζει συνεχώς με μηνύματα για το πόσο "κακό" είναι το κράτος και πόσο "καλή" η "ελεύθερη" οικονομία) έφτασαν να πέρνουν τα κρατικά λεφτά της ΕΡΤ και να μην βγάζουν τσιμουδιά! Αν ήθελαν, ας έκαναν αλλιώς.

Μ' αυτά και μ' εκείνα ο Τσίπρας, μέσω του Βασιλειάδη, έδεσε χειροπόδαρα τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ. Με το αζημίωτο βέβαια και με τα χρήματα του καταταλαιπωρημένου ελληνικού λαού. Οσο και αν -υποκριτικά- φωνάζει ο Ολυμπιακός, σ' αυτό το πρωτάθλημα θα πάρει μέρος. Εκτός αν δεν θέλει να κατέβει, δικαίωμά του! Πλέον όλα εξαρτώνται από την κρατική βούληση. Η πολιτεία βάζει τους κανόνες (στο κατά τα άλλα... αυτοδιοίκητο ελληνικό ποδόσφαιρο), η πολιτεία ορίζει το πλαίσιο, αυτή βάζει και ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων.

Τουτέστιν όλοι πρέπει να πάνε με τα νερά της. Αλλιώς ούτε τηλεοπτικά συμβόλαια θα ισχύσουν ούτε το VAR θα εγκατασταθεί (και αυτό με κρατικό κονδύλι, μη το ξεχνάμε) ούτε σε τελική ανάλυση προιόν θα υπάρξει. Ο Τσίπρας βαράει το νταούλι και οι πρόεδροι των ΠΑΕ (που πολλοί από αυτούς έχουν σημαντικές εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη) χορεύουν τσάμικο και καρσιλαμά! Κοιμούνται προφανώς όπως έστρωσαν.

Οσο για την κυβέρνηση κάνει, ηθελημένα η όχι, κάνει πράξη το στίχο από την έξοχη “Στέλλα” του Γιάννη Ζουγαλένη και του Γιώργου Οικονομέα που τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το μακρινό πλέον 1982. “Εργα, πορνό και μπάλα για τους φτωχούς” και μάλιστα με κρατική επιχορήγηση. Και αν μειωθούν (και άλλο) οι συντάξεις, τι να κάνουμε ρε αδερφέ, ήταν μνηνονιακή υποχρέωση!

Υ.Γ.: Τα λεφτά που προβλέπονται φέτος για όλες τις ομάδες της Football League είναι περίπου όσα για μία ομάδα της Super League! Πόσο δίκαιο είναι αυτό άραγε για όσους θέλουν να επενδύσουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο;