Μην μπουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί ...

Στο πρώτο κρίσιμο ματς, στο πρώτο κρας τεστ στο Ευρωμπάσκετ, η Εθνική ομάδα, απέτυχε και απέτυχε παταγωδώς. Θα είναι λάθος να κρατήσουμε ότι μαζέψαμε τη διαφορά και το ματς στο τέλος και καταφέραμε έναν διαφαινόμενο διασυρμό να τον μετατρέψουμε σε μία αξιοπρεπή ήττα. Σαφώς θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να διαχειριστούμε μία ήττα με 20 και 25 πόντους διαφορά, που μεταξύ μας δεν ήταν και αρκετά μακριά για να έρθει. Αλλά αν πάμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί τα πάμπολλα προβλήματα που είχαμε σε ένα ακόμα παιχνίδι μας, τότε θα βρεθούμε μπροστά σε ακόμα πιο δυσάρεστα συμβάντα.

Φυσικά σε τέτοια τουρνουά ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος και δεν προλαβαίνεις να διορθώσεις πολλά πράγματα. Συνεπώς η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλά ίσως δεν αρκεί μόνο αυτό για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Η Γαλλία είναι σαφώς πιο έτοιμη ομάδα από εμάς και αρκετά πιο ποιοτική, παρά τις σημαντικές της απουσίες. Και πλέον έχει αποτινάξει από πάνω της και τον χαρακτηρισμό της «λούζερ» ομάδας με την μπασκετική αφέλεια του παρελθόντος. Το απέδειξε και σήμερα όταν βρέθηκε υπό πίεση πως ξέρει πλέον να αντιδρά. Ακόμα και όταν δέχθηκε τρία απανωτά τρίποντα από την εθνική μας και το +18 π. έγινε +9, με την διαφορά να φτάνει ακόμα και στους 6 πόντους, δεν πανικοβλήθηκε, είχε αυτοπεποίθηση και ουσιαστικά δεν απειλήθηκε ποτέ.

Στα δικά μας τώρα, πιάνοντας το αγωνιστικό κομμάτι. Όταν έχουμε μία δεδομένη αδυναμία να παράγουμε, το να κερδίζουμε παιχνίδια που πάνε σε μεγάλα σκορ και δη όπως το σημερινό, στους 100 πόντους κοντά, είναι απόλυτο σχεδόν ότι δεν μπορούμε να τα κερδίσουμε. Τη σημερινή αναμέτρηση την χάσαμε με το καλημέρα και από το ημίχρονο από τη στιγμή που δεχθήκαμε 55 πόντους στο πρώτο 20λεπτο.

ΟΥΤΕ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Με τους Γάλλους να είναι η αλήθεια ότι δεν έκαναν και τίποτα το τρομερό από τη μεριά τους, κάτι που να μας αιφνιδίασε. Απλά οι δικοί μας παίκτες ήταν νωχελικοί, χωρίς συγκέντρωση, συνεννόηση και διάθεση στην άμυνα.

Και όταν η άμυνα δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτή την εθνική ομάδα, δεν μπορεί να υπολογίζει στην επίθεση της, για να την βγάλει ασπροπρόσωπη. Μην γελιόμαστε. Αυτή η Εθνική δεν ξεχειλίζει από ταλέντο. Δεν έχει τρομερές προσωπικότητες. Διαθέτει παίκτες με παραστάσεις αλλά όχι παίκτες που μπορεί να αποτελέσουν σημείο αναφοράς στην επίθεση και να έχουν ηγετικό ρόλο. Συνεπώς όταν η ομάδα δεν λειτουργεί σαν σύνολο, τότε η εικόνα της είναι από μέτρια έως κακή.

Αν δεν υπήρχε σήμερα ο Αντεντοκούνμπο ο οποίος έβγαλε ενέργεια και ψυχή παρασύροντας κάποιους συμπαίκτες του να ακολουθήσουν, έστω και αργά, ο διασυρμός δεν θα είχε αποφευχθεί. Και αυτή τη φορά δεν θα υπήρχε η δικαιολογία ότι ήταν ένα φιλικό παιχνίδι όπως με την Σερβία για παράδειγμα.

Στο πρώτο ημίχρονο πέρα από όλα τα άλλα είχαμε και ατυχείς εμπνεύσεις. Ποιος σκέφτηκε ότι με αυτή την εικόνα λόγου χάρη αμυντικά, η άμυνα ζώνης απέναντι στους Γάλλους θα είχαμε να μας προσφέρει κάτι…; Ίσα ίσα, έγιναν χειρότερα τα πράγματα.

Με δεδομένο το πρόβλημα που έχουμε στο περιφερειακό σουτ και στο σκοράρισμα συνολικά, με τους ψηλούς μας να μην μπορούν να βοηθήσουν και να σκοράρουν στο ένας εναντίον ενός, το έργο μας γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Ανάλογα προβλήματα είχαμε και με τους Ισλανδούς, απλά μιλάμε για ομάδα άλλης δυναμικής. Ο Μπουρούσης, αν και «ταΐστηκε» αρκετά στο πρώτο ημίχρονο, δεν μπόρεσε να τελειώσει καμία φάση και να βοηθήσει. Το small ball μπορεί να λειτούργησε σε ένα παιχνίδι που κυνηγούσαμε να το γυρίσουμε, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι θα μας ευνοήσει και θα μας βοηθήσει, αν το επιχειρήσουμε για παράδειγμα με την Σλοβενία, σε ένα ματς που πρέπει να κερδίσουμε πάση θυσία.

Εξίσου άσχημη εντύπωση με το αγωνιστικό κομμάτι, δημιούργησε η εικόνα με τις τεχνικές ποινές. Και αν υπάρχει μία δικαιολογία για τεχνική ποινή που δέχεται το προπονητικό τιμ, που μπορεί να έχει και άλλο σκοπό, το να βλέπει κανείς παίκτες να κάνουν συνεχώς γκριμάτσες και να γκρινιάζουν σαν «κακομαθημένα» παιδιά που τους έχεις στερήσει το παιχνίδι τους, είναι κάτι που δεν αρμόζει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και δείχνει ότι ούτε ο πρέπων σεβασμός υπάρχει, ούτε η πρέπουσα πειθαρχεία… Είναι ένα θέμα και αυτό, μείζον μάλιστα.

ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΝΟ Η ΑΜΥΝΑ

Το ερώτημα, το βασικό μάλιστα που τίθεται πλέον είναι κατά πόσο έχει να κρατήσει πράγματα από το παιχνίδι η Εθνική μας ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει να κρατήσει και πολλά. Ακόμα και όταν πήγε για την ανατροπή, αυτή ήρθε μέσα από ατομικές προσπάθειες και υπό συνθήκες που οι παίκτες δεν είχαν να χάσουν και κάτι. Και με συνεχόμενα τρίποντα, που κάθε άλλο παρά το δυνατό μας σημείο είναι δεν μπορούμε να πορευτούμε.

Καλώς ή κακώς, αυτή η ομάδα μπορεί να ξεκινάει να ελπίζει μόνο μέσα από την άμυνα. Και ελέγχοντας τον ρυθμό του παιχνιδιού. Μπορεί να τρέξει και πρέπει να το κάνει προκειμένου να καλύψει τις παθογένειες της στο σετ παιχνίδι, στο 5 εναντίον 5. Ωστόσο όταν δεν μπορεί να κάνει τα στοιχειώδη για μεγάλο χρονικό διάστημα στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ στην άμυνα για παράδειγμα, τότε δεν έχει τύχη.

Ο Μίσσας το έψαξε το παιχνίδι αρκετά, από ένα σημείο και έπειτα. Παρά τα λάθη του. Δεν είχε και πολλές επιλογές άλλωστε. Και με τρία γκαρντ έπαιξε και με δίδυμο στο 4-5 με τους Αντεντοκούνμπο και Πρίντεζη, σχεδόν για όλο το β μέρος. Αλλά έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει η ομάδα. Είναι ευκαιρία και πρέπει ο ομοσπονδιακός τεχνικός να θέσει κάποιους προ των ευθυνών τους και των υποχρεώσεων τους. Οι Σλοβένοι είναι σχεδόν εξίσου δύσκολος αντίπαλος με τους Γάλλους. Μπορεί να υστερούν ίσως σε πάγκο έναντι των «τρικολόρ», αλλά διαθέτουν μία τετράδα άντε πεντάδα παικτών, που αν δεν τους φθείρεις, αν δεν τους χαλάσεις το μυαλό και δεν τους βγάλεις από το παιχνίδι τους είναι αρκετά δύσκολο να τους κερδίσεις.

Ας ελπίσουμε ότι την Κυριακή τέτοια ώρα, θα γράφουμε για την νίκη της Εθνική μας έναντι των Σλοβένων. Σε διαφορετική περίπτωση θα είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, διότι και τους Φινλανδούς κάθε άλλο παρά του χεριού μας τους έχουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έχει ευνοήσει και το πρόγραμμα και η εξέλιξη του. Πετύχαμε την Γαλλία να είναι πιο υποψιασμένη, έπειτα από την ήττα της με την Φιλανδία, ενώ αν δεν είχαμε back to back τους Σλοβένους και αντίθετα παίζαμε λ.χ. με τους Ισλανδούς ενδιάμεσα θα μπορούσαμε να βρούμε τους Σλοβένους πιο κουρασμένους και θα είχαμε την ευκαιρία να ανασυγκροτηθούμε… Αλλά η ζωή είναι σκληρή καμία φορά και πρέπει να την παίρνουμε έτσι όπως μας έρχεται. Αυτό είναι το πρόγραμμα. Η νίκη επί της Σλοβενίας είναι σχεδόν μονόδρομος, ειδάλλως μπορεί να βρεθούμε προ των πυλών ενός τεράστιου κάζο, δεν θέλει και πολύ.