Το κεφάλαιο εθνική τελείωσε για τον Τέβες

Η Γιουβέντους ηττήθηκε για πρώτη φορά μετά από 22 αγωνιστικές στη Serie A. Για πρώτη φορά μία ομάδα όρθωσε ανάστημα απέναντί της και μάλιστα δίχως να προσεγγίσει το παιχνίδι αμιγώς αμυντικά. Η Νάπολι δεν φοβήθηκε τους πρωταθλητές Ιταλίας. Εάν κάποιος φοβήθηκε, αυτή είναι η "γηραιά κυρία", η οποία στα πρώτα λεπτά χρειάστηκε έναν 36χρονο (αλλά τι 36χρονο...) για να την "ξελασπώσει" με δύο επεμβάσεις επιπέδου... Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Το τελικό 2-0 δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα. Το παιχνίδι του "Σαν Πάολο" συνοψίζεται ως εξής: ήταν το παιχνίδι που η Γιουβέντους δεν είχε ούτε μία κλασική ευκαιρία.

Δεν μοιάζει να είναι τυχαίο ότι από αυτό το παιχνίδι απουσίαζε ο αρχισκόρερ της ομάδας, Κάρλος Τέβες. Αρχισκόρερ και της Serie A με 18 τέρματα και ο κορυφαίος σκόρερ στο ντεμπούτο του με τους "μπιανκονέρι" από τον Φελίτσε Μπορέλ και τα 29 τέρματά του τη σεζόν 1932-1933. Ορισμένα παραδείγματα: Φίλιπο Ιντζάγκι 18 γκολ στην πρώτη σεζόν του, Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς 16, Μισέλ Πλατινί 16, Νταβίντ Τρεζεγκέ 14. Ο απαξιωμένος Τέβες μετά από την τελευταία περιπετειώδη διετία στη Μάντσεστερ Σίτι, στην "παρθενική" εμπειρία του στο κάλτσιο, με άλλους 5 επιθετικούς την ομάδα να ερίζουν για τη θέση του, στον ναό της τακτικής και των συστημάτων με 3 αμυντικούς να συμπιέζουν κάθε ελεύθερο χώρο κίνησης, έχει καταφέρει να προσαρμοστεί σε χρόνο dt και να οδηγεί εκ του ασφαλούς τους "μπιανκονέρι" στην κατάκτηση του τρίτου σερί σκουντέτο.

Περίπου 11.000 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά, στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Τέβες, υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν συγκινείται με τα κατορθώματά του. Ένας άνθρωπος που δεν έχει σκοπό να παρακολουθήσει επισταμένως την καριέρα του στη Serie A, ένας άνθρωπος που μπορεί να κρίνει το μέλλον του Τέβες. Αυτός ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια δεν φέρει κάποιο συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο, αλλά μία συγκεκριμένη επαγγελματική ιδιότητα: ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Αργεντινής. Ίσως να έρχεται με το job description: αποκλεισμός Κάρλος Τέβες από τις υποχρεώσεις της ομάδας; Check...

Με μια πρώτη ματιά, ο κορυφαίος παίκτης της Serie A είναι ανεξήγητο να μην καλείται στην εθνική ομάδα της πατρίδας του. Οι προπονητές τον επέλεγαν ακόμα κι όταν φώναζε στον φράχτη του γηπέδου της Ράσινγκ "la selección, la selección, se va a la puta que lo parió" (περίπου σαν "η εθνική μπορεί να πάει να γαμηθεί"), πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Apertura 2003 με την Μπόκα Τζούνιορς. Το 2010, μάλιστα, είχε απειλήσει με αποχώρηση από το διεθνές προσκήνιο, κι όμως η ομοσπονδία άσκησε πιέσεις για να κληθεί ξανά στην "αλμπιτσελέστε".

Πλήρωσε την στήριξη στον Μαραντόνα

Το στόρι είναι μεγάλο, περιλαμβάνει τον Λιονέλ Μέσι και τον Ντιέγο Μαραντόνα και μάλιστα όχι στο ίδιο "στρατόπεδο". Κι αυτό διότι όλα αρχίζουν από τον "ψυχρό πόλεμο" του κορυφαίου παίκτη στην ιστορία της χώρας (προς το παρόν ο δεύτερος) και προπονητή της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, με τον άλλοτε φίλο και συμπαίκτη του και διάδοχό του στο πόστο, Σέρχιο Μπατίστα. Ο τελευταίος θεωρείται πειθήνιο όργανο του... Νονού της ΠΟ Αργεντινής, Χούλιο Γκροντόνα (πρόεδρος από το 1979 και όχι ακριβώς... άγιος), κάτι που αυτομάτως τον φέρνει στο "στόχαστρο" του "πίμπε ντ' όρο".

Ο προπονητής Μαραντόνα ανέλαβε τα "ηνία" της χώρας του στα προκριματικά εκείνου του Μουντιάλ, με μόλις μία νίκη σε 7 παιχνίδια. Η κακή απόδοση του Τέβες σε εκείνα τα προκριματικά δεν κόστισαν στην "αλμπιτσελέστε", η οποία έφτασε μέχρι τα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Εκεί, όπως γράφει στο " BBC" κι ο εξειδικευμένος στα της Νότιας Αμερικής δημοσιογράφος Τιμ Βίκερι, "ο Μαραντόνα δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό και στην αυγή της διοργάνωσης ο Τέβες επέστρεψε στην ενδεκάδα, μία κίνηση που αποδόμησε την ομάδα, αφήνοντάς την ανοιχτή στις αντεπιθέσεις των Γερμανών (σ.σ. εννοεί την "τεσσάρα" των προημιτελικών)".

"Αποδιοπομπαίος τράγος" ήταν εύκολο να βρεθεί για τον Γκροντόνα. Η κόντρα του με τον Μαραντόνα απλώς θα αποκτούσε ακόμα ένα επεισόδιο. Η επιλογή του Μπατίστα πρώτα ως υπηρεσιακού και στη συνέχεια ως μόνιμου διαδόχου έφερε και τον Τέβες στη μέση. Ο άσος της Μάντσεστερ Σίτι τότε ήταν ο μοναδικός διεθνής ποδοσφαιριστής που τάχθηκε ανοιχτά με το μέρος του ειδώλου του.

Ως... ανταπόδοση, ο Μαραντόνα δήλωνε ότι "ο Μπατίστα πρέπει να είναι μεθυσμένος εάν σκέφτεται να αφήσει εκτός τον Τέβες", όταν έμαθε ότι ο τεχνικός της Αργεντινής υποστήριζε ότι ήταν πολύ απασχολημένος για να δει από κοντά τον παίκτη στη Μάντσεστερ Σίτι ή όταν λίγο αργότερα ταξίδευε στην Αγγλία για να δει μόνο τον Πάμπλο Σαμπαλέτα, όπως εξηγούσε δημοσίως.

Ανεξαρτήτως της προπονητής άποψης που διέθετε για τον ποδοσφαιριστή (τον οποίο χρησιμοποίησε στα πρώτα 3 φιλικά της περιόδου του), ο πρωταθλητής κόσμου του 1986 είχε πάρει και ρητή εντολή από τον προϊστάμενό του, Γκροντόνα, να απομακρύνει τόσο τον Τέβες (ο οποίος με 12 γκολ σε 60 συμμετοχές δεν αποτελούσε την επιτομή της προσφοράς) όσο και τον Γκάμπριελ Χάιντσε, που επίσης αποτελούσε "μαύρο πρόβατο" για την ομοσπονδία. Ο Μπατίστα τσακώθηκε και με τους δύο σε φιλικό στο Δουβλίνο τον Αύγουστο του 2010 και ο στόπερ της Μαρσέιγ αγωνίστηκε για τελευταία φορά στο φιλικό με τη Βραζιλία στην Ντόχα λίγο αργότερα, ένα παιχνίδι που... απέφυγε ο Τέβες επικαλούμενος τραυματισμό που... επουλώθηκε 4 ημέρες αργότερα, όταν αγωνίστηκε για τη Μάντσεστερ Σίτι.

Το γυαλί είχε ραγίσει, αλλά οι βοηθοί του Μπατίστα, Χοσέ Λουίς Μπράουν και Αλμπέρτο Ροντρίγκες που βρέθηκαν στην Αγγλία, επεδίωξαν συνάντηση με τον Τέβες για να τον ηρεμήσουν. "Δεν θα πας στο Κόπα Αμέρικα, αλλά θα πας στη Βραζιλία", του υποσχέθηκαν. "Εάν δεν είμαι στο Κόπα Αμέρικα, ας με ξεχάσουν", τους απάντησε.

Ένας από αυτούς

Ο Κάρλος Τέβες δεν ήταν ποτέ ο συνηθισμένος αστέρας με τις παραξενιές του. Όσο εγωιστής, όσο γκρινιάρης κι αν είναι (μολύνοντας την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια εφόσον δεν περνάει το δικό του), υπάρχει ένας διαφορετικός, ανώτερος λόγος που τον φοβούνται συμπαίκτες, προπονητές και παράγοντες. Είναι ο Καρλίτος από τη γειτονιά Fuerte Apache της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Μία γειτονιά φημισμένη για την παραγωγή κακοποιών, μία γειτονιά που κανείς δεν επιβιώνει εάν δεν μεγαλώσει με τους δικούς της νόμους. Ο Τέβες θα φέρει για πάντα τα σημάδια της φτώχειας και των κακουχιών που πέρασε μεγαλώνοντας.

Στην Αργεντινή και δη στις τάξεις της Μπόκα Τζούνιορς αποτελεί κάτι σαν κοινωνικό σύμβολο, που ξεπερνάει το αθλητικό επίπεδο. Είναι ένας από αυτούς, ένας άνθρωπος που μεγάλωσε περνώντας όλα τα "βάσανα" που προόριζε γι' αυτόν το πεπρωμένο. Πήδηξε πάνω από τα εμπόδια κι έφτασε από τις κερκίδες του "Μπομπονέρα" στον αγωνιστικό χώρο να προκαλεί και να πανηγυρίζει από εκεί τις επιτυχίες της ομάδας. Έμεινε εκεί για 6 χρόνια και μετά μετακόμισε στο... στόμα του λύκου, όπου άφησε κι εκεί το στίγμα του κι έγινε ο Αργεντινός που κατέκτησε τη Βραζιλία, με το πρωτάθλημα που σήκωσε ως ηγέτης της Κορίνθιανς του 2005.

Η ψυχοσύνθεση του μέσου Αργεντινού φιλάθλου ή οπαδού ταυτίζεται απολύτως με εκείνη του "Απάτσε" σε αντίθεση πχ. με εκείνη του Λιονέλ Μέσι. Ο κορυφαίος παίκτης και αρχηγός της εθνικής Αργεντινής ακόμα και σήμερα θεωρείται πιο πολύ "Καταλανός" από "Αργεντινός" για μερίδα συμπατριωτών του. Όταν, δε, εκείνη την περίοδο δεν είχε και την καλύτερη απόδοση φορώντας φανέλα με το εθνόσημο, ένα γκάλοπ μεταξύ του Τέβες και του Μέσι δεν είναι βέβαιο ότι θα έβγαζε νικητή παμψηφεί τον 4 φορές κάτοχο της "Χρυσής Μπάλας".

Η συνάντηση κορυφής κι πολιτικές πιέσεις

Ο Τέβες είναι το παιδί της γειτονιάς, "το δικό τους παιδί" και θα επέστρεφε στην Fuerte Apache στα τέλη Μαΐου του 2011, για μία κοινωνική υποχρέωση στο πλευρό του κυβερνήτη της περιφέρειας, Ντάνιελ Σιόλι. Αν και πολιτικός, ο Σιόλι είχε ασκήσει αρκετές πιέσεις ώστε ο Τέβες να επιστρέψει (με ρόλο) στην εθνική Αργεντινής και μία ημέρα μετά από την επίσκεψη του διεθνή άσου στα πάτρια εδάφη, ανακοινώθηκε η προεπιλογή της Αργεντινής που περιελάμβανε 25 ονόματα συν το δικό του.

Η παρουσία του στο Μπουένος Άιρες δεν είχε να κάνει μόνο με τα εγκαίνια του φιλανθρωπικού οργανισμού του, όπως εξηγεί άριστα ο Κριστιάν Γκρόσο, στην ανάλυσή του στην εφημερίδα " La Nacion". Εκείνο το βράδυ, στο σπίτι του Ροντρίγκες, συναντήθηκαν Τέβες, Γκροντόνα και Μπατίστα για να λύσουν μια και καλή το θέμα. Σύμφωνα με τη φημολογία της εποχής, ο Τέβες προέταξε ακόμα και τους πολιτικούς δεσμούς και το δημόσιο έρεισμα που διαθέτει, με συνέπεια να βρεθεί στην αποστολή της Αργεντινής.

Οι απαιτήσεις και η καρατόμηση

Ο Μπατίστα εξήγησε σε συνέντευξη Τύπου ότι δεν υπήρχε κάποια διαφορά και εξήρε τον Τέβες, μέχρι που τον Οκτώβριο εκείνου του έτους αποκάλυψε μία διαφορετική πραγματικότητα: "Υπήρξαν εξωτερικές πιέσεις για να τον έχουμε μαζί μας. Προσπάθησα να τις διαχειριστώ μέχρι τέλους, αλλά ήταν δύσκολο. Η πίεση προήλθε από ψηλά, πίεση από την ομοσπονδία και πολιτική πίεση. Και ναι, εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν την παραίτηση".

Το Κόπα Αμέρικα 2011 αποτέλεσε το "κύκνειο άσμα" του Μπατίστα, με την υπογραφή Τέβες. Ο επιθετικός της Σίτι, ο οποίος είχε ανοίξει ήδη "πόλεμο" με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι στην Αγγλία, εμφανίστηκε με παραπανίσια κιλά στο προπονητικό καμπ της Αργεντινής και με απαιτήσεις να έχει δικό του δωμάτιο στο ξενοδοχείο, να αλλάζει μόνος του στα αποδυτήρια και να... αγωνίζεται βασικός. Το τρίτο αποδείχθηκε και καταστροφικό. Ο Τέβες άρχισε στα δύο πρώτα παιχνίδια ως αριστερός επιθετικός και χάθηκε. "Είμαι 'εννιάρι'. Δεν μπορώ να παίζω στις πτέρυγες", διαμαρτυρήθηκε δημοσίως, αποσπώντας μόνο ενοχλημένα βλέμματα και επικρίσεις από τους συμπαίκτες του.

Στο 3ο παιχνίδι του ομίλου ήταν αλλαγή, η "αλμπιτσελέστε" προκρίθηκε στα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Εκτελεστής του τελευταίου και μοιραίου πέναλτι της Αργεντινής απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ουρουγουάη: ο Κάρλος Τέβες (έσωσε ο Φερνάντο Μουσλέρα).

Ο νόμος του Μέσι

Ο Μπατίστα αναπόφευκτα αποχώρησε και ο διάδοχός του, Αλεχάντρο Σαμπέγια, είχε την ευχέρεια να καταστρώσει τα πλάνα του δίχως τον Τέβες. Μετά από 18 χρόνια "ανομβρίας" σε τίτλους, η ομάδα έπρεπε να αλλάξει ρότα και να "χτιστεί" γύρω από έναν ποδοσφαιριστή. Το επιθετικό "οπλοστάσιό" του, κάτι παραπάνω από αξιοζήλευτο, αλλά πλέον όλοι ήταν κανονικά και με τον νόμο υπό του ενός, υπό του αρχηγού Μέσι.

Η τηλεπάθεια του Μέσι με τον Σέρχιο Αγκουέρο (διαμένουν στο ίδιο δωμάτιο στις αποστολές της Αργεντινής από το 2005) συγκρίνεται μόνο με αυτήν του Τσάβι με τον Αντρές Ινιέστα και ως εκ τούτου και ο άσος της Μάντσεστερ Σίτι (και κατά ειρωνεία κάτι σαν διάδοχος του Τέβες στην αγγλική ομάδα) παίρνει κι αυτός φανέλα βασικού σπίτι του. Τα φυσικά προσόντα του Γκονσάλο Ιγκουαΐν προσφέρουν ένα plan b σε αυτήν την επιθετική γραμμή, με συνέπεια ο Τέβες να εκτοπίζεται παντελώς από το αγωνιστικό πλάνο, ιδίως όταν ως εναλλακτικές υπάρχουν οι Ροντρίγκο Παλάσιο, Ντιέγκο Μιλίτο, Άνχελ ντι Μαρία (αν και στην Αργεντινή, όπως πλέον και στη Ρεάλ, αγωνίζεται στην τριπλέτα της μεσαίας γραμμής) και Εσέκιελ Λαβέτσι.

Στην εποχή Μέσι, ο... βασιλιάς έχει άποψη. Κι εάν ήθελε να... σώσει τον Τέβες, θα το είχε κάνει ήδη. Μόνο που ποτέ δεν αισθάνθηκε κοντά στον συμπατριώτη του. Οι διαφορές χαρακτήρα που εντοπίζει το κοινό της Αργεντινής μεταξύ των δύο σπουδαίων επιθετικών γίνονται αποδεκτές και από τους ίδιους, που ποτέ δεν έκαναν παρέα και πάντοτε υπήρχε μία "ψυχρότητα" στις σχέσεις τους, ακόμα και σε αγωνιστικό επίπεδο. Όταν (τουλάχιστον μέχρι το 2011, όταν έπαιξαν τελευταία φορά μαζί) συγκρίνει κανείς τη συνεργασία που έχει ο Μέσι με τον Αγκουέρο ή ακόμα και με τον "εχθρό" (ελέω Ρεάλ Μαδρίτης) Ιγκουαΐν, γίνεται εμφανές ότι δεν υπάρχει η ίδια επαφή με τον Τέβες και αντιστρόφως.

Όσο κολακευτικοί είναι για τον Τέβες οι αριθμοί του στη Γιουβέντους, άλλο τόσο αποτρεπτικοί είναι για τον 30χρονο επιθετικό όσον αφορά στην "αλμπιτσελέστε". Αυτοί του αρχηγού και δεύτερου σκόρερ στην ιστορία της γράφουν 37/84, εκείνοι του παρτενέρ του 21/50, ενώ του Αργεντινού επιθετικού που νίκησε στο παιχνίδι του "Σαν Πάολο" 21/36.

Ακόμα και αυτοί από μόνοι τους μπορούν να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τον Σαμπέγια σε περίπου δύο μήνες, όταν ανακοινώσει την 23άδα που θα κάνει το ταξίδι για τη Βραζιλία. Ή άλλη μία δήλωση όπως εκείνη του Ιουνίου του 2012: "Δεν μου λείπει η εθνική. Είμαι χαρούμενος να την παρακολουθώ απ' έξω. Μου άρεσε η ομάδα, αλλά προς το παρόν δεν θέλω να βρίσκομαι εκεί". Προς το παρόν και όπως όλα δείχνουν, και για το μέλλον.