Το δικαίωμα του Κατσουράνη σε ένα ωραίο αντίο

Το περασμένο καλοκαίρι, με αφορμή το περιβόητο γκρουπ "Όχι Κατσουράνης με Κόστα Ρίκα" είχα γράψει ένα από τα πλέον αντιδημοφιλή άρθρα της παρουσίας μου στο Contra.gr. Αντιδημοφιλή με την έννοια ότι διαβάστηκε μεν, προκάλεσε περισσότερα από 300 δημοσιευμένα (ούτε που ξέρω πόσα κομμένα) σχόλια στο σάιτ και αμέτρητα στο Facebook, στη συντριπτική τους πλειονότητα επικριτικά.

Για την ιστορία, οφείλω να πω ότι δεν αλλάζω λέξη. Το νόημα δεν ήταν ασφαλώς ότι ο έμπειρος μέσος έπρεπε να παίξει βασικός. Το νόημα ήταν ότι τέτοιου είδους "χιουμοριστικές" ανοησίες στερούσαν από έναν εκ των σημαντικότερων ποδοσφαιριστών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου τη χαρά της συμμετοχής σε μια μεγάλη διοργάνωση. Και δεν είχαμε το δικαίωμα να το κάνουμε. Ή τέλος πάντων, το είχαμε, διότι σε μια δημοκρατία ο καθένας μπορεί να γράψει την παπαριά του, η μαζική συμμετοχή σε εκείνο το γκρουπάκι πάντως έδειχνε τη βαθιά ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουμε επί της ουσίας, όχι τον Κατσουράνη, αλλά το ίδιο το άθλημα.

Να τελειώσει στο Euro

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή την κλήση του ποδοσφαιριστή του Ατρομήτου στην Εθνική από τον Σέρχιο Μαρκαριάν. Και λέω να το γράψω από τώρα για να έχουμε χρόνο μπροστά μας να το λύσουμε: Αν ο Κατσουράνης επιθυμεί να πάει μέχρι το Euro του 2016 και να σταματήσει εκεί τη μπάλα, τότε πρέπει να πάει. Ας μην παίξει βασικός, ας μην παίξει λεπτό. Πρέπει όμως, εφόσον έχει την υγειά του και αγωνίζεται σε κάποια ομάδα, να βρίσκεται εκεί! Όπως βρέθηκε, βοήθησε και αποχαιρέτισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Καραγκούνης στη Βραζιλία.

Σε ορισμένους, λίγους ποδοσφαιριστές (o Kατσουράνης είναι σαφέστατα ένας εξ' αυτών), δεν υποδεικνύεις ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτεα τα social media, ούτε ο Ρανιέρι πότε θα σταματήσουν από την Εθνική. Το αποφασίζουν εκείνοι. Ακόμα κι όταν δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι έφτασε η ώρα για το αντίο, δεν τους το φωνάζεις με γκρουπ στο Facebook και αφορισμούς στο ίντερνετ. Τους αφήνεις να το ευχαριστηθούν για όσο περισσότερο θέλουν και αντέχουν.

Αν δεν νιώθεις ότι τους οφείλεις τον σεβασμό σου, τους οφείλεις τουλάχιστον την υπομονή σου. Την έχουν κερδίσει. Εφόσον, φυσικά δεν δημιουργούν προβλήματα, δεν απαιτούν να αγωνίζονται πάση θυσία, δεν προκαλούν αγωνιστικά ή εξωαγωνιστικά οποιαδήποτε ζημιά στην ομάδα. Εφόσον δηλαδή το μόνο κόστος είναι ότι θα αποκλειστεί κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής, σε καλύτερη ηλικία και αγωνιστική κατάσταση, τότε δεν τρέχει τίποτα, ας αποκλειστεί. Άδικο, δεν λέω. Αλλά ταυτόχρονα, με έναν παράξενο και αμιγώς ποδοσφαιρικό τρόπο, και απόλυτα δίκαιο.

Διαβάστε ακόμη:

Με Κατσουράνη η αποστολή της Εθνικής

Χαμόγελα μοίραζε απλόχερα ο "Κατσούρ"

Ατρόμητος αρχηγός για πρώτη φορά στην Εθνική!