Ποιος το αξίζει τελικά;
Ο Κώστας Κεφαλογιάννης γράφει για τον Παναθηναϊκό που δεν θα έπαιρνε πρωτάθλημα ακόμη κι αν κέρδιζε στο Περιστέρι, τον ΠΑΟΚ που αγκομάχησε αλλά νίκησε τον Εργοτέλη και την περίεργη κούρσα που στο τέλος κερδίζει ο Ολυμπιακός.
O Παναθηναϊκός δεν θα έπαιρνε πρωτάθλημα ακόμα κι αν κέρδιζε στο Περιστέρι. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια ήττα που του στερεί τον τίτλο. Του στερεί απλώς το ηθικό πλεονέκτημα να λέει ότι τον έχασε στα χαρτιά, αν η τελική διαφορά του από τον Ολυμπιακό ήταν μικρότερη από τους τρεις βαθμούς.
Το πέναλτι που σφύριξε εις βάρος του ο Δασκαλόπουλος (ο οποίος μοιάζει να ανησυχεί επειδή ίσως και να του ξέφυγε άλλο ένα νωρίτερα πάνω στον Ναπολεόνι και σπεύδει να δώσει το –επιεικώς – αμφισβητούμενο) τον βοηθάει να συνεχίσει να φωνάζει, αλλά αυτές οι φωνές στο ελληνικό ποδόσφαιρο ξεχνιούνται εύκολα.
Δεν ενστερνίζομαι την λανθασμένη λογική που λέει ότι όταν μια ομάδα δεν παίζει καλά δεν δικαιούται να γκρινιάζει για τη διαιτησία. Οι «πράσινοι» δεν έπαιξαν καλά στο Περιστέρι. Ο Νιόπλιας έκανε κάτι πολύ απλό, το οποίο εντούτοις ο Άγγελος Αναστασιάδης (η νέα εμμονή μου, το παραδέχομαι, ελπίζω ότι όπου να’ ναι θα μου περάσει) δεν σκέφτηκε να κάνει στη Λεωφόρο: Έριξε τον ταχύτατο Μαρσελίνιο πάνω στον Τριανταφυλλόπουλο (στην περίπτωση του ΠΑΟΚ θα ήταν ο Μακ) και από τη διαφορά ταχύτητας των δυο προέκυψε το 1-0 που καθόρισε τη μορφή του παιχνιδιού.
Από εκεί πέρα όμως το πέναλτι υπήρξε καταδικαστικό και στέρησε από τον Γιάννη Αναστασίου και τους παίκτες τη δυνατότητα του να προσπαθήσουν μέχρι τέλους μια για μεγάλη ανατροπή, δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη.
Αυτό που του έλειψε
Ο ΠΑΟΚ λίγο νωρίτερα αγκομάχησε αλλά νίκησε τον Εργοτέλη, χωρίς φυσικά ο Γεωργιάδης να προσδώσει ουσιαστικά κάτι καινούργιο. Ούτε καν ψυχολογία. Από την σχεδόν άδεια και εντελώς ξενερωμένη Τούμπα ο "Δικέφαλος" θετική ενέργεια είναι αδύνατον να αντλήσει φέτος. Οπότε μονάχα στα αποτελέσματα ελπίζει για να βελτιώσει το κλίμα.
Και αν κάτι έλειψε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον φετινό ΠΑΟΚ, αυτό είναι νίκες με 1-0 σε παιχνίδια που δεν είχε την απαιτούμενη ενέργεια να βγάλει στο χορτάρι. Επαγγελματικές νίκες δηλαδή. Με λίγες περισσότερες τέτοιες, αντί του ροντέο στο οποίο μετέτρεπαν οι "ασπρόμαυροι" σχεδόν όλες τις αναμετρήσεις τους, σήμερα θα βρισκόταν σαφώς ψηλότερα.
Μια περίεργη κούρσα
Σε κάθε περίπτωση η αγωνιστική έβγαλε πρωταθλητή οριστικά και αμετάκλητα. Μπορείς να το δες και ως βελτίωση. Φτάσαμε μέσα Μαρτίου για να τον μάθουμε. Κάπως καλύτερα από τις προηγούμενες χρονιές που τον ξέραμε από τον Δεκέμβριο. Κάποιοι βέβαια θα πουν ότι τον ξέραμε από τον Σεπτέμβριο αλλά αυτοί είναι κακεντρεχείς και δεν τους θέλουμε στην παρέα μας.
Προφανώς η συζήτηση από εδώ και εμπρός θα επικεντρωθεί στο ποιος άξιζε την κούπα περισσότερο και ποιος λιγότερο. Άκρη, ως συνήθως, δεν θα βγει. Προσωπικά το μόνο που έχω να πω επί του θέματος είναι ότι δεν θυμάμαι άλλη τόσο παράξενη σεζόν όσο την τρέχουσα. Μέχρι τον Δεκέμβριο, η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα ήταν ο ΠΑΟΚ. Από τον Ιανουάριο και μετά η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα είναι ο Παναθηναϊκός. Και τον Μάιο πρωταθλητής θα είναι ο Ολυμπιακός.