Κι αν συνέβαινε σε Ολυμπιακό στην Τούμπα;

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης σχολιάζει τα επεισόδια στο Ηρόδοτος - Εθνικός και αναρωτιέται τι θα είχε συμβεί αν είχε γίνει κάτι ανάλογο σε φίλαθλο του Ολυμπιακού σε ματς στην Τούμπα.

15 ΣΕΠ 2014

Υπάρχουν πάρα πολλά κλισέ με τα οποία μπορείς να ντύσεις μια ιστορία όπως αυτή των επεισοδίων στο Ηρόδοτος – Εθνικός. Ντροπή, αποτροπιασμός, αίσχος, που βαδίζουμε επιτέλους, ας μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο, πιάσαμε πάτο κ.ο.κ. Κανένα δεν πρόκειται να φτιάξει τη ζημιά που υπέστη ο 46χρονος φίλαθλος, κανένα δεν πρόκειται να γιατρέψει τον πόνο της οικογένειας του. Η ιατρική ετυμηγορία μιλάει για ανεύρυσμα. Το γεγονός ότι το θύμα ξυλοκοπήθηκε δεν αλλάζει. Η άμεση συσχέτιση των επεισοδίων με την υγεία του 46χρονου, εφόσον υπάρχει, θα γίνει από τους γιατρούς, όχι από εμένα. Οφείλω να ξεκαθαρίσω πάντως ότι προσωπικά βρίσκω την είδηση εξίσου αποτρόπαια σε κάθε περίπτωση,

Τα επεισόδια, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ξεκίνησαν όταν οι οπαδοί των φιλοξενουμένων φώναξαν 'Εθνικός"! Αρκούσε. Τριάντα – σαράντα οπαδοί του Ηροδότου δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω. Ούτε όνομα, ούτε διεύθυνση, ούτε οικογενειακή κατάσταση τίποτα. Ήταν Εθνικοί μέσα στη Νέα Αλικαρνασσό. Άρα προσβολή. Άρα ξύλο! Για τριάντα – σαράντα, θεωρητικά κανονικούς ανθρώπους που ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσα μας, αρκούσε ότι κάμποσοι, μεσήλικες ως επί το πλείστον και παντελώς άγνωστοι τους, υποστήριζαν μια άλλη ομάδα, προκειμένου να τους επιτεθούν και να τους χτυπήσουν άγρια. Με οργή. Με μίσος!

Δεν ξέρω αν το χωράει το κεφάλι σας. Δεν ξέρω αν συλλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Μπορούμε να το απλοποιήσουμε μιλώντας για τους λίγους ανεγκέφαλους, την ευθύνη της αστυνομίας (υπήρχαν μόλις δυο αστυνομικοί αλλά προτού προχωρήσετε στους συνήθεις αφορισμούς για τους "μπάτσους", σκεφτείτε: Και πόσοι έπρεπε να είναι δηλαδή σε ματς Ηροδότου – Εθνικού για την πρεμιέρα της Γ΄Εθνικής;), την κακιά στιγμή ή οτιδήποτε άλλο μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα.

Ηθικός ξεπεσμός

Ωστόσο η αλήθεια παραμένει: Ο σταδιακός ηθικός ξεπεσμός της χώρας επί τρεις συναπτές δεκαετίες (ο οποίος οδήγησε και στον οικονομικό, όχι το αντίθετο), η πλήρης υποτίμηση της ανθρωπιστικής παιδείας, της ουσιαστικής καλλιέργειας και του αληθινού πολιτισμού από όλες τις κυβερνήσες, η απόλυτη επικράτηση της χυδαιότητας και της λαμογιάς ως αποδεκτό lifestyle και πρότυπο επιτυχίας, η λαϊκίστικη, ψηφοθηρική κολακεία των κομμάτων στον λαό και τις εμμονές του, δημιούργησε χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια Έλληνες που αντιλαμβάνονται τη διαφωνία ως αιτία πολέμου. Ο απέναντι δεν είναι κάποιος που τυχαίνει απλώς να έχει διαφορετική πολιτική, θρησκευτική, ποδοσφαιρική άποψη και αντίληψη. Όχι είναι εχθρός!

Δεν διαφωνούμε. Μισιόμαστε. Στην Ελλάδα του 2014, όπου το 80%-90% τραβάει τα ίδια οικονομικά ζόρια, μισιόμαστε! Και μας αρέσει. Μας καθορίζει.

Είναι τόσο άδικο, όσο και παράλογο κάποιος να βρίσκεται στην εντατική επειδή φώναξε το όνομα της αγαπημένης του ομάδας, σε γήπεδο Γ΄ Εθνικής. Σε πόσους όμως θα φαινόταν εξίσου άδικο και παράλογο αν συνέβαινε το ίδιο σε Ολυμπιακό που πήγε με φανέλα του Μήτρογλου στην Τούμπα; Ή σε ΠΑΟΚτσή που πήγε με φανέλα του Κλάους στο Καραϊσκάκη; Και πόσοι θα σκεφτόταν "εντάξει, μαλακία, αλλά τα ήθελε ο κώλος του";

Σε αυτή την απάντηση κρύβεται ολόκληρη η εθνική μας τραγωδία...