Η χειρότερη μέρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου

Ο Κώστας Κεφαλογιάννης εξηγεί γιατί η 14η Νοεμβρίου, με όλα όσα συνέβησαν στον αθλητικό χώρο, ήταν η χειρότερη μέρα από καταβολής ελληνικού ποδοσφαίρου.

INTIME SPORTS

15 ΝΟΕ 2014

Ξυπνήσαμε με μια ακόμα παραλίγο δολοφονική επίθεση. Συνεχίσαμε με ανταλλαγή απίστευτων χαρακτηρισμών και κατηγοριών ανάμεσα στον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Φτάσαμε στο απόγευμα με τη δεύτερη φετινή αναβολή των πρωταθλημάτων Και πήγαμε για ύπνο με την ήττα από τα Νησιά Φαρόε στο προσκεφάλι μας. Η Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014 ήταν συνολικά η χειρότερη μέρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποιου ποδοσφαίρου;

Του ποδοσφαίρου των ξυλοδαρμών, της βρωμιάς, της χυδαιότητας, των τραμπουκισμών, των χρεών, των εξαρτήσεων, της λαμογιάς, της κουτοπονηριάς. Του ποδοσφαίρου των δημοσιογράφων που κάνουν το άσπρο - μαύρο. Το ποδοσφαίρου που αντί για ανάταση, ευφορία, ευχαρίστηση, βγάζει σε όσους, ελάχιστους, ασχολούνται ακόμα μαζί του, αρρώστια, ασχήμια, ανοησία, ψευτομαγκιά. Ή και απελπισία. Του ποδοσφαίρου των οπαδών που κάνουν διαγωνισμού μεγέθους στο facebook, στα βιντεάκια του youtube, στα σχόλια στα αθλητικά σάιτ και εντέλει το μόνο που διαθέτουν μεγαλύτερο ο ένας απ’ τον άλλο είναι η βλακεία!

Του ποδοσφαίρου που αντιμετωπίζεται επί σειρά ετών από την εκάστοτε κυβέρνηση, με αδιαφορία και ευχολόγια, σαν μια ενοχλητική πλην χρήσιμη χαβούζα.

Του ποδοσφαίρου των τεράστιων ευθυνών της ΕΠΟ και του Σαρρή. Και του Ρανιέρι που βιάστηκα να τον χαρακτηρίσω κύριο. Ένας σωστός κύριος θα είχε παραιτηθεί 5 λεπτά μετά τη λήξη του ματς. Αλλά ο Ιταλός παραμένει γερά γραπωμένος στην καρέκλα του και θα αποχωρήσει με παχυλή αποζημίωση στις Louis Vuitton αποσκευές του.

Του ποδοσφαίρου που δεν είναι παράδοξο ή παράλογο να χάνει η Εθνική του από τους συμπαθείς ερασιτέχνες των Νησιών Φαρόε. Το παράδοξο είναι να φτάνει μια ανάσα από την οχτάδα του Μουντιάλ. Του ποδοσφαίρου, τέλος πάντων, που εδώ και 10 χρόνια διέθετε ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να υπερίπταται σταθερά πάνω από το χάλι του. Και δεν το διαθέτει πια.

Να γιατί πόνεσε η Παρασκευή. Τα υπόλοιπα τα ξέραμε. Την απώλεια της Εθνικής των επιτυχιών δεν την είχαμε πάρει απόφαση ακόμα. Την πήραμε με το χειρότερο τρόπο.

Και κάπως έτσι, η 14η Νοεμβρίου του 2014 έγινε συνολικά η χειρότερη μέρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αλλά πάλι, ποιος δεν πιστεύει πως σύντομα θα έρθουν και χειρότερες;

Υ.Γ. Σας παρακαλώ μην συγκρίνετε όσα γράφω παραπάνω, την ασχήμια που ξέρασε η μέρα δηλαδή, με γνωστές τραγωδίες του ελληνικών γηπέδων. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο...