Δεν είναι ο Αλαφούζος το πρόβλημα του ΟΦΗ

Ο Louis C.K., στο πιο πρόσφατο special που κυκλοφόρησε, εξηγεί τη δυσκολία του να πείσει τα παιδιά του ότι δεν πρέπει να λένε ψέμματα: "Ένα παιδί κάνει κάτι κακό. Το ρωτάς "εσύ το έκανες;" Τρέμει, ζει το χειρότερο πράγμα που μπορεί να ζήσει εκείνη τη στιγμή και ξαφνικά βρίσκει τη λύση: "Όχι δεν το έκανα εγώ". Και τη γλιτώνει! Πώς λοιπόν να μην πιστέψει ότι το ψέμα είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο;" Το μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση που ασφαλώς χάνει πολύ σε χιούμορ και ουσία σε σχέση με την πρωτότυπη, αλλά το πιάνετε το νόημα. Το "δεν το έκανα εγώ" και το "δεν φταίω εγώ" αποτελεί την ενστικτώδη αντίδραση των παιδιών στις δύσκολες καταστάσεις, ακόμα κι αν τα πιάσεις με το χέρι μέσα στο βάζο του γλυκού!

Μετά μεγαλώνουν, ωριμάζουν συναισθηματικά και αντιλαμβάνονται ότι για προχωρήσουν και να εξελιχθούν οφείλουν να αρχίσουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Γίνονται, με λίγα λόγια, ενήλικες.

Οι Έλληνες κάπου χαθήκαμε στην πορεία. Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο ακριβώς, αλλά τείνω να το αποδώσω στην τουρκοκρατία (όπως άλλωστε και όλα τα δεινά μας). Η συναισθηματική μας ωρίμανση πάντως έμεινε στην προεφηβεία: Όχι απλώς αρνούμαστε να παραδεχτούμε τα λάθη μας, αλλά θυμώνουμε κιόλας όταν κάποιος μας τα επισημαίνει. Αν υπήρχε ένα εθνικό υπνοδωμάτιο, θα κλεινόμασταν εκεί και θα βροντούσαμε με δύναμη την πόρτα για να δείξουμε την οργή μας απέναντι στους "γονείς" που μας κατσαδιάζουν. Στο πέρασμα των ετών, προχωρήσαμε ένα βήμα παρακάτω. Όχι προς τη σωστή κατεύθυνση ασφαλώς: Και δεν παραδεχόμαστε τις ευθύνες μας και βρίσκουμε υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς για να τις φορτώσουμε σε εκείνους. Το κερασάκι σε όλα τούτα: Σταδιακά αρχίζουμε να πιστεύουμε με πάθος το ψέμα που έχουμε κατασκευάσει και να μισούμε με φοβερή ένταση τους προαναφερθέντες εχθρούς. Και τους κανονικούς και ακόμη περισσότερο τους κατασκευασμένους.

Το κείμενο, παρότι μοιάζει τέτοιο, δεν αφορά την τρέχουσα πολιτική συγκυρία. Αφορά το ποδόσφαιρο. Και συγκεκριμένα το επερχόμενο ΟΦΗ-Παναθηναϊκός.

Ο εσωτερικός εχθρός

Την Κυριακή το Ηράκλειο θα ζήσει για λίγο ό,τι ζει η Θεσσαλονίκη όταν ανεβαίνει ο Ολυμπιακός. Διακοπή κυκλοφορίας στους δρόμους γύρω από το "Γεντί Κουλέ", άπειροι αστυνομικοί, εισαγγελείς, μια πόλη επί ποδός πολέμου. Παρεμπιπτόντως, την ίδια ημέρα διοργανώνεται και το ετήσιο, αποκριάτικο κυνήγι του θησαυρού με τη συμμετοχή χιλιάδων Ηρακλειωτών. Καλή τύχη στην αστυνομία.

Εδώ και χρόνια ο Παναθηναϊκός είναι ο νούμερο εχθρός για τους οπαδούς του ΟΦΗ. Όσοι ζουν στο δικό τους πράσινο-κόκκινο σύννεφο δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί. Μιλούν ακόμα και για αχαριστία απέναντι στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Μονάχα οι "Ομιλήτες" -εντός ομάδας ή και στην κερκίδα- που έζησαν απίθανες καταστάσεις, εμπαιγμούς και εξευτελισμούς, κυρίως μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Βαρδινογιάννη, ξέρουν από που πηγάζει η οργή τους για το "τριφύλλι". Ο ΟΦΗ υπέφερε πράγματα που κανένας σύλλογος, πόσο μάλλον ένας σύλλογος με ιστορία, βαριά φανέλα και πολύ κόσμο, δεν αξίζει να υποφέρει. Εξαιτίας της κακοφορμισμένης σχέσης του με τον Παναθηναϊκό. Ο θυμός του κόσμου, λοιπόν, ιστορικά και οπαδικά είναι ένας θυμός αρκετά έως και απόλυτα δικαιολογημένος. Αρκεί, φυσικά, να μένει στα πλαίσια της μεγάλης επιθυμίας για νίκη και όχι σε ραντεβού θανάτου στα στενά του Ηρακλείου. Έχουν, δυστυχώς, συμβεί και τέτοια.

Το παιδί και τα ψέμματα

Εφέτος, το αντιπαναθηναϊκό μένος έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Στο παιχνίδι ΟΦΗ-ΠΑΟΚ, η θύρα 4 τραγουδούσε επί μισή ώρα ένα ανατριχιαστικό σύνθημα για το θάνατο του Γιάννη Αλαφούζου. Γιατί; Διότι πράγματι η πράσινη ΠΑΕ, διά του επικεφαλής της, έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αυστηρή εφαρμογή των νόμων στην περίπτωση του ΟΦΗ. Με τη βοήθεια και κάποιων τοπικών ΜΜΕ, ο Παναθηναϊκός και ο Αλαφούζος παρουσιάζονται σαν τους μοχθηρούς "δολοφόνους" που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να υποβιβαστεί ο "Όμιλος".

Ας διαλύσουμε το πρώτο ψέμα: Ο Παναθηναϊκός έχει μικρή επιρροή στη Super League και ακόμη μικρότερη στην ΕΠΟ. Άλλος ελέγχει τα κόζα. Άρα οι όποιες, παρασκηνιακές, προσπάθειές του να πλήξει τον ΟΦΗ θα είχαν πέσει στο κενό αν δεν υπήρχε ήδη πρόσφορο έδαφος για να ευοδωθούν. Αν υποθέσουμε δηλαδή ότι ο Αλαφούζος προσπαθεί να πλήξει με κάθε τρόπο τους "μελανόλευκους", τα όπλα του τα έδωσαν οι ίδιοι! Το μέγεθος ΟΦΗ απειλείται από το μέγεθος Αλαφούζου μονάχα εφόσον μικρύνει. Πολύ. Ποιος το μίκρυνε άραγε;

Οι οπαδοί του ΟΦΗ, με την καθοδήγηση εκείνων που έχουν προσωπικό συμφέρον να στρέψουν αλλού τη λαϊκή οργή, λειτουργούν σαν τα παιδάκια του προλόγου. Ψάχνουν ευθύνες αλλού, επιστρατεύουν επιχειρήματα του στιλ "το ποδόσφαιρο είναι μπουρδέλο, από εμάς θα αρχίσετε την κάθαρση;" και έχουν βρει ένα μεγάλο εχθρό για να επικεντρώσουν εκεί όλη την ένταση που σιγοβράζει μέσα τους. Αλλά ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού δεν έχει προκαλέσει μεγαλύτερες ζημιές στον ΟΦΗ από τους δικούς του προέδρους, οι οποίοι τώρα κρύβονται πίσω από το δήθεν πόλεμο των κέντρων αποφάσεων προς την κρητική ομάδα.

Νομίζω πως και τα παιδιά στην εξέδρα κατά βάθος ξέρουν ότι ο Αλαφούζος, παρά την εμμονή που έχει αναπτύξει με τον ΟΦΗ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας βαρβάτος περισπασμός. Η ΠΑΕ βρίσκεται στη σημερινή εξαιρετικά δεινή θέση εξαιτίας δικών της λαθών, όχι εξαιτίας του Αλαφούζου και του Παναθηναϊκού.

Λάθος διαχείριση, λάθος αποφάσεις, ακόμα και λάθος συμμαχίες οδήγησαν τον "Όμιλο" ένα βήμα πριν από τον γκρεμό. Όλα τα υπόλοιπα είναι να 'χαμε, να λέγαμε. Ελπίζω απλώς να μην τον σπρώξει ο ίδιος ο κόσμος του στο κενό, παρασυρόμενος από την παιδιάστικη άρνηση του να δει την αλήθεια...