Σουάρες ο Γιακουμάκης, Νειμάρ ο Μανούσος

ΔΕΝ ψήνομαι ότι ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή σκότωσε κανένα θηρίο στη καυτή έδρα της Κέρκυρας.

ΔΕΝ ψήνομαι ότι ο ΠΑΟΚ δικαιούται να είναι υπερήφανος επειδή έφτασε ο Απρίλιος για να κάνει το πρώτο διπλό στην Αθήνα, στο καυτό και κοχλάζον Περιστέρι.

ΔΕΝ ψήνομαι ότι στην ΑΕΚ αρμόζει να θριαμβολογεί επειδή η επιχείρηση-Πλατανιάς στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

ΝΑ ΤΑ κάνουμε πενηνταράκια, που έλεγε κι ο Κοκαλιάρης. Το καμπανάκι του συναγερμού χτύπησε πρώτος για την ΑΕΚ, ο Πέκχαρτ: "Εχουμε τελικό με τον Πλατανιά". Ακολούθως η διοίκηση, συναίσθανόμενη το βάρος της ευθύνης, μετέβη σύσσωμη σε πανστρατιά στα Χανιά. Για να ενισχύσει την ομάδα σ' αυτό το ιδιαίτερα δύσκολο παιχνίδι. Ζωής ή θανάτου θα το χαρακτηρίζαμε. Όταν μάλιστα η συλλογική κιτρινόμαυρη εφημερίδα έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σε εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο: "Φωτιά σε όλη την ΑΕΚ βάζει η ανάγκη να σταθεί πάση θυσία όρθια στα Περιβόλια με τον Πλατανιά".

Ο πολύπειρος Μανόλο Χιμένεθ, συναισθανόμενος το βάρος της ευθύνης και τη κρισιμότητα της κατάστασης, αντιμετώπισε το παιχνίδι με τη δέουσα σοβαρότητα. Κατεβάζοντας σχήμα με τρία σέντερ-μπακ, για να αντιμετωπίσει την επίθεση-φωτιά της ομάδας με το κόκκινο τριφύλλι. Σουάρες και Νειμάρ το καυτό δίδυμο Γιακουμάκη-Μανούσου. Κι από πίσω ο Κώστας Μενδρινός, τύφλα να 'χει ο Λιονέλ Μέσι. Υπόθεση εργασίας: Αν έλεγες σε κάποιον πριν δέκα χρόνια ότι ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, θα δήλωνε, "έχουμε τελικό με τον Πλατανιά", ο άλλος θα φώναζε τους κυρίους με τις άσπρες μπλούζες. Συγνώμη αλλά αν ο πήχης του "ήρθαμε", φτάνει μέχρι τον Πλατανιά και τη μάχη μέχρις εσχάτων με τη Ξάνθη για τη 5η θέση. Πιο χαμηλά δεν γίνεται.

ΧΑΡΕΣ και πανηγύρια στον Ολυμπιακό που με το παλικαρίσιο διπλό στο νησί των Φαιάκων, της Ρένας Βλαχοπούλου και της Άντζελας Γκερέκου, έφτασε ένα βήμα, πριν από τη κατάκτηση του τίτλου. Λες και πήγαινε κανένας άλλος για πρωτάθλημα και δεν το ξέραμε. Η οποία Κέρκυρα μάλιστα, σε αντίθεση με το προηγούμενο ματς με τον Ηρακλή, που εισέπραξε τρίμπαλο, παρατάχθηκε κομπλέ με όλα της τα όπλα στη φαρέτρα. Αν δηλαδή μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση για το διπλό του επτά φορές σερί πρωταθλητή, απέναντι στην αδιάφορη Κέρκυρα, πάσο.

ΤΟ μόνο που δεν έγινε στη Θεσσαλονίκη για το ιστορικό, μπορείς να πεις διπλό, με τον Ατρόμητο, ήταν να φωταγωγηθεί ο Λευκός Πύργος. Σε μία τόσο καυτή και δύσκολοκατάβλητη έδρα. Ύστερα λοιπόν από τον Παναιτωλικό, τον Πανιώνιο, την Κέρκυρα (και με τέσσερα γκολ παρακαλώ) που πέρασαν από το Περιστέρι, ήρθε και η σειρά του Δικεφάλου του Βορρά. Ύστερα από τέσσερις ήττες να κάνει σεφτέ στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Το πρώτο διπλό του ΠΑΟΚ στην Αθήνα ήρθε ταυτόχρονα μετά εγκαίνια της σήραγγας των Τεμπών.

ΤΙ θέλει να πει ο ποιητής; Ότι είναι σόνικο να γίνεται η τρίχα τριχιά. Το ελάχιστο, μείζον. Το μίνιμουμ, μέγα. Ουδείς εκ των Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ- ΑΕΚ σκότωσε κάποιο θηρίο. Το αυτονόητο έγινε και στις τρεις περιπτώσεις. Δεν έγινε κάτι σπουδαίο στη Κέρκυρα. Δεν ήρθε η Ανάσταση για τον ΠΑΟΚ, από το διπλό στο Περιστέρι. Δεν γίνεται να περιποιηθεί ιδιαίτερη τιμή και δόξα στην ΑΕΚ,ότι το ματς στα Περιβόλια θεωρήθηκε χωρίς αύριο. Οι πανηγυρισμοί και οι διθύραμβοι δεν δικαιολογούνται με τίποτα. Δεν ψήνεσαι ότι οι τρεις αυτές νίκες είναι άξιες λόγου. Και τους τρεις θα περιμένουμε να τους δούμε την άλλη βδομάδα. Στο Κύπελλο.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, σε ψήνει (μέχρι τώρα) ο Παναθηναϊκός. Έχει διάρκεια, συνέπεια, σταθερότητα. Όπως και ο Πανιώνιος. Όπως τρέχουνε είναι λες και παίζουνε με είκοσι παίκτες.

Στο τραγούδι της ημέρας, John Lee Hooker and Bonnie Raitt - I´m In The Mood.