Ο Μητσοτάκης του ποδοσφαίρου

ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Αθάνατοι, δεν είναι μόνο οι γαλαζοαίματοι της ΔΟΕ. Αθάνατοι, ζουν κι ανάμεσά μας. Εις εξ αυτών, ο Μάνος Μαυροκουκουλακης. Ο νέος πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ή καπετάν Μανώλης, όταν υπηρετούσε με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη στο Πολεμικό Ναυτικό. Ή Μίστερ Μάνος, όπως τον έχει βαφτίσει η ταπεινότητά μου. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη του ελληνικού ποδοσφαίρου, μπορείς να πεις. Και σε ευρωπαϊκή βερσιόν μάλιστα. Γνωστή είναι στους μεγαλύτερους εξ ημών, η ιστορία της αγέραστης Ζωζώς. Δια του τεχνάσματος ότι απώλεσε τη ταυτότητά της, προσκόμισε, (προκειμένου να εκδοθεί καινούργια) ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, κατά δέκα έτη μεταγενέστερη.

Έγινε αντιληπτή ωστόσο, με το επακόλουθο σούσουρο. Ο Μίστερ Μάνος, διατελών Παρατηρητής της ΟΥΕΦΑ, πλησίασε κάποια στιγμή, τα 70 έτη, που είναι το όριο ηλικίας. Έκπληκτοι λοιπόν στην ΟΥΕΦΑ, ανακαλύπτουν ότι στο νεώτερο αντίγραφο διαβατηρίου, που τους έχει αποστείλει, υπάρχει διαφορά με τα προηγούμενα, δέκα ετών. Η δικαιολογία που επικαλέστηκε ο Μίστερ, ήταν άκρως πειστική και αμάχητη: Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ομάδα αντιστασιακών, πυρπόλησε δημόσια κτίρια στο Ηράκλειο Κρήτης, συμπεριλαμβανομένου και του ληξιαρχείου. Όλα τα έγραφα έγιναν παρανάλωμα του πυρός, με συνέπεια στη αντιγραφή που έγινε στη συνέχεια να προκύψουν λάθη. Οι αναίσχυντοι Ευρωπαίοι ωστόσο, δεν πείστηκαν, με αποτέλεσμα η καριέρα του Μάνου Μαυροκουκουλάκη, στο διεθνές τζετ σετ του ποδοσφαίρου, να τελειώσει άδοξα.

ΑΝ όμως, η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Μίστερ, χάνεται στα βάθη του μεσοπολέμου και κατά κάποιους ιστορικούς μάλιστα, ακόμα πιο πίσω, με αποτέλεσμα ακόμα κι αυτή η Wikipedia, να σηκώνει τα χέρια ψηλά, η ανάμειξή του, στα της Παναθηναϊκής οικογένειας, ανατρέχει στο Ι978. Όντας ένας μεσόκοπος αλλά καλοδιατηρημένος πλέι-μπόι, είχε θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές. Με την καθιέρωση του επάγγελματισμού και τον Παναθηναϊκό να περνάει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, ο Μίστερ ανέλαβε έφορος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο Μίστερ, μαζί με τον άσπονδο φίλο του Αργυρή Μήτσου, ήταν οι δύο άνθρωποι του Γιώργου Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό. Στη λογική του διαίρει και βασίλευε. Ο Μήτσου στο ποδοσφαιρικό τμήμα, σαν γιατρός κι ο Μίστερ (Α' αντιπρόεδρος) στην Παιανία και στις διεθνείς σχέσεις. Όπου και δημιούργησε το μύθο ότι έχει άκρες στην UEFA και καθαρίζει.

ΕΔΩ θα πρέπει να πούμε ότι ο Μίστερ Μάνος, έχει φτιάξει μία εντελώς δικιά του γλώσσα, όταν μιλάει με ξένους, οποιαδήποτε εθνικότητας. Κάτι σαν Εσπεράντο. Κατά βάση εγγλέζικα, αλλά με ιταλικές και ισπανικές λέξεις, σε κάθε πρόταση. Ψηλός, ομορφάντρας, στα νιάτα του, καρδιοκατακτητής, αριστοκράτης, κοσμοπολίτης, στεκόταν με άνεση στα εγχώρια και ευρωπαϊκά σαλόνια. Πότης, με αδυναμία στη σαμπάνια εκλεκτής ποιότητας, στο Τζώνι μπλακ και στις καλές Γκράπες, μετά το φαγητό. Κομψός, ο Ζάχος Χατζηφωτίου του ποδοσφαίρου, μπορείς να πεις. Στέκια του, το Πεντελικό τον χειμώνα και ο Αστέρας της Βουλιαγμένης τα καλοκαίρια. Τα Χριστούγεννα στα χιόνια στις Άλπεις και τον Αύγουστο με το κότερο, στο κάβο Σίδερο, στη Σητεία. Παρέα με τον Γιώργο Παρθένη και την τότε σύζυγό του, Γιάννα Δασκαλάκη. Παντρεμένος με την πνευματώδη Νάνσυ Τσιφόρου ( κόρη του συγγραφέα) υιός της οποίας, από τον πρώτο της γάμο, είναι ο προϊστάμενος του τμήματος αδειοδότησης της ΕΠΟ, Γ. Δημητρίου. Το παράπονο του Μίστερ είναι ότι έχει μείνει πλέον μόνος. Ένας-ένας, οι φίλοι του, έχουν φύγει. Οι περισσότεροι, έχουν σαν μόνιμη κατοικία το νεκροταφείο. Οι ελάχιστοι επιζώντες, είναι στους οίκους ευγηρίας, μεταξύ Αλτσχάιμερ και άνοιας. Και να πάει να τους επισκεφθεί δεν θα τον αναγνωρίσουν.

ΤΑ ΚΑΛΑ χρόνια του Μίστερ (που δεν πήρε ποτέ μισθό από τον Παναθηναϊκό) ήταν τη δεκαετία του '90. Ατακαδόρος και χιουμορίστας στις συνελεύσεις της ΕΠΑΕ, καθόταν πάντα δίπλα στο Νίκο Κανελλακη και το ρίχνανε στο καλαμπούρι. Με τον Τσόδρα του Παναργειακού που ερχόταν στην Αθήνα με μηχανάκι, για να κάνει οικονομία στη βενζίνη και στα διόδια. Πολύ καλή σχέση είχε με τον Γιώργο Λούβαρη, όπως και με τον Βίκτωρα Μητρόπουλο. Από τον Παναθηναϊκό στενή φιλική σχέση είχε με την οικογένεια του Γιάννη Κυράστα. Το 2000 με την έλευση των "νεαρών κύριων" στο ποδόσφαιρο, (όπως τους αποκαλούσε) υποχρεώθηκε, (μαζί με τον Καπετάνιο) να αποχωρήσει.

Στον Παναθηναϊκό άρχιζε η εποχή Τζίγγερ, με μπροστινό τον Άγγελο Φιλιππίδη. Αυτή ήταν η απόφαση του Βαρδή, στον οποίο πάντα έδινε αναφορά ο Μίστερ. Ένας Μάνος Μαυροκουκουλάκης όμως, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει. Ύστερα από δέκα χρόνια, το 2010 (κι ενώ έχει αποστρατευθεί από ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ) επανέρχεται, παρά τον Ανδρέα Βγενόπουλο, επί πολυμετοχικότητας και μετέχει στο ΔΣ της ΠΑΕ, σαν εκπρόσωπός του. Κι εκεί που τα μπλέιζερ, με τα μεταλλικά κουμπιά, της δεκαετίας του '70, άρχισαν να μυρίζουν ναφθαλίνη, ο Μίστερ επιστρατεύεται από τον Γιάννη Αλαφούζο. Η είδηση πέρυσι τον Οκτώβριο, λίγο πριν την 28η έσκασε σαν κεραυνός: "Ο πολύπειρος Μάνος Μαυροκουκουλάκης, στις διεθνείς σχέσεις του Παναθηναϊκού". Κάτι σαν τον Κλιντ Ίστγουντ, που στα 87 του, γυρίζει ακόμα ταινίες. Ο Μίστερ όμως, δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Πρόεδρος πλέον στον Παναθηναϊκό. Εύλογα, μπορείς να τον αποκαλέσεις, Μητσοτάκη του ποδοσφαίρου. Κι όχι επίτιμο. Εν ενεργεία πρόεδρος παρακαλώ. Κατά μία πληροφορία μάλιστα, έχουν διατελέσει στη ίδια ομάδα λυκόπουλα. Πριν προαχθούν σε προσκόπους.

ΛΕΓΑΜΕ παραπάνω, ότι ο Μίστερ έχει διατελέσει πότης. Πάντα βέβαια, στα όρια της ευπρέπειας. Όπως επιβάλλουν οι καλοί τρόποι και χωρίς να παραφέρεται. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, με το αλκοόλ, λύνεται η γλώσσα. Αυτό είχε σαν συνέπεια, κάποιες ιστορικές, μπορείς να πεις, τοποθετήσεις του.

-Μία φορά κι ενώ, η αποστολή του Ολυμπιακού, επέστρεφε, από το εξωτερικό, είχε ευχηθεί μεταξύ σοβαρού και αστείου να πέσει το αεροπλάνο και να μην γλυτώσει μάλιστα κανένας.

-Σε ραδιοφωνική του παρέμβαση, τινάζει τη μπάνκα στον αέρα: "Δεν υπήρξε καμία παράγκα επί Κόκκαλη το 1996".

Στο τραγούδι της ημέρας Ζωρζ Πιλαλί-The Sky is Crying (στα φωνητικά ο Louisiana Red)