Σαν τον παπά: εδώ γήπεδο, εκεί γήπεδο, πού είναι το γήπεδο;

ΚΑΙ ξαφνικά άρχισε να βρέχει γήπεδα: Γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδή. Στους αδελφούς Αγγελόπουλους για 49 χρόνια το ΣΕΦ. Στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο το κλειστό του ΟΑΚΑ. Γήπεδο και στη μπασκετική ΑΕΚ. Γήπεδο και στον Εθνικό Πειραιώς, αφού έχουμε ένα οικοπεδάκι περίσσευμα. Να βάλουμε και πλάτη να βγει η άδεια για την Αγιά Σοφιά, που τρενάρει αυτός ο "καταραμένος" ο Δήμαρχος.

Σχετικά με το γήπεδο μπάσκετ της ΑΕΚ, παρατηρείται κάποια σύγχυση. Στην αρχή ήτανε για το κλειστό του Γαλατσίου. Και γιατί όμως στο Γαλάτσι κι όχι στο Ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ; Και γιατί στο Ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ κι όχι το γήπεδο Τέννις; Καλή θέληση να υπάρχει κι όλα τα άλλα βρίσκονται. Από Ολυμπιακά έργα, που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε, να φάνε κι οι κότες.

ΑΦΟΥ λοιπόν η Κυβέρνηση έχει λύσει όλα τα σπουδαία και τα σοβαρά. Αφού η Οικονομία, έχει πάρει μπρος για τα καλά και η χώρα βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης, αποφάσισε να ασχοληθεί και με τον Αθλητισμό. Με τον κόσμο, αφού έχει λύσει όλα τα προβλήματά του, να διψάει για θέαμα, είναι προφανές, ότι τα υπάρχοντα γήπεδα δεν επαρκούν. Δεν φτάνουν. Είναι μικρά. Δεν είναι δυνατόν να καλύψουν τη ζήτηση. Είναι ποτέ δυνατόν, η προπολεμική, η απαρχαιωμένη μπορείς να πεις, Λεωφόρος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του Παναθηναϊκού, του 21ου αιώνα; Να το πάμε αλλιώς.

Ένας επιχειρηματίας έχει ένα θέατρο. Ένα μπουζουξίδικο. Που κάποτε γέμιζε έξι μέρες την εβδομάδα. Και σήμερα βαράει μύγες. Που κάποτε, τραγουδάγανε όλες οι πρώτες φίρμες και σήμερα καλλιτέχνες δεύτερης και τρίτης διαλογής. Που κάποτε δεν χρώσταγε σέντζι και πλήρωνε στην ώρα του. Και σήμερα χρωστάει και τον τρέχουνε στα δικαστήρια για να πάρουνε τα λεφτά τους. Που δίνει αγώνα και φυλάει κατουρημένες ποδιές για να πάρει άδεια.

ΕΙΤΕ αρέσει είτε δεν αρέσει, σ' αυτή τη κατάσταση βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Με 6.184 μέσο όρο εισιτηρίων, με τραπεζικό δανεισμό, με χρέη και αγώνα για την επιβίωση. Αν λοιπόν ο ιδιοκτήτης του μπουζουξίδικου που λέγαμε ήτανε ο πατέρας σου. Ήτανε ο αδερφός σου. Κι έλεγε ότι ξεκινάει εκ του μηδενός, χωρίς φράγκο, να χτίσει ένα διπλάσιο σε μέγεθος μαγαζί, τι θα έκανες; Προφανώς, θα έτρεχες να προλάβεις. Να φωνάξεις έναν γιατρό να τον κλείσεις στο τρελάδικο. Μετά πόνου ψυχής, αλλά για να προλάβεις τα χειρότερα.

Πόσο εύκολο είναι δηλαδή ο Παναθηναϊκός, που δεν πλήρωνε το νοίκι στο σπίτι του Ταυλαρίδη, να βρει λεφτά για να φτιάξει γήπεδο; Διαβάζεις δεξιά κι αριστερά ότι η Άλφα Μπανκ μπαίνει στο Γουδή με δάνειο που φτάνει το 60%,της χρηματοδότησης. Για να ρεφάρει τη ζημιά από τον Βοτανικό. Να το υπενθυμίσουμε λοιπόν για να το εμπεδώσουμε: Οι τράπεζες δεν χαρίζουν. Δανείζουν. Η τράπεζα, κάθε χρόνο, θα παίρνει τα λεφτά της. Από τις εισπράξεις. Διαρκείας κλπ. Η ΠΑΕ δηλαδή και ο Ερασιτέχνης θα στερηθούν σημαντικά έσοδα.

ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ θέλεις να προσδιορίσεις το μεγαλόπνοο σχέδιο της Κυβέρνησης, δύο λέξεις είναι αρκετές: Αέρα πατέρα: Γκρεμίζουμε τη Λεωφόρο και φτιάχνουμε καινούργιο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδή. Πόσο θα στοιχίσουν το γκρέμισμα και το χτίσιμο; Αυτό θα φανεί στην πορεία. Από πού θα βρεθούν τα λεφτά; Έχει ο θεός. Πότε θα ξεκινήσουν και θα τελειώσουν τα έργα; Το συντομότερο δυνατό. Πόσο θα στοιχίσει το γενικότερο σχέδιο για την ανάπλαση της Αθήνας, πεζοδρόμηση της Σταδίου κλπ; Θα δούμε.

Κι επειδή όπως, λέει και το τραγούδι, "ένα φιλάκι είναι λίγο πολύ λίγο", ένα γήπεδο, είναι λίγο, πολύ λίγο. Κι αφού,"όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο θεός ο ίδιος, δεν με σταματά", οι Αριστεροί που δεν είναι δημαγωγοί, αλλά τουναντίον, μετρημένοι στα λόγια τους, αρχίσανε να μοιράζουνε γήπεδα: Το κλειστό του ΟΑΚΑ στον Γιαννακόπουλο, το ΣΕΦ στους Αγγελόπουλους. Το κλειστό της ΑΕΚ, είναι που τους ζορίζει και δυσκολεύονται λιγάκι, αλλά τελικά, θα τη βρούνε την άκρη.

Δεν ήταν δυνατόν, λοιπόν, να περιοριστούν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδή. Θέλουν να δείξουν ότι υπάρχει ευρύτερο, σχέδιο. Και είναι προφανές, ότι η κυβέρνηση θέλει να ξεφορτωθεί το τεράστιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης των αθλητικών εγκαταστάσεων. Ειδικότερα το ΣΕΦ. Πιστεύει όμως κανείς, ότι θα βρεθούν επιχειρηματίες-κορόιδα να τα φορτωθούν όλα πάνω τους; Και θα κάνουν deal, από τα οποία θα έχουν χασούρα; Πόσο αφελής πρέπει να είσαι, για να τα πάρεις όλα αυτά στα σοβαρά;

Πόσο αφελής μπορείς να είσαι, για να εμπιστευθείς τα λόγια των πολιτικών; Πόσο αφελής μπορείς να είσαι, όταν ελπίζεις, ότι πολιτικοί θα πραγματοποιήσουν τις υποσχέσεις τους; Είναι ποτέ δυνατόν, πολιτικός να αποδειχθεί συνεπής και αξιόπιστος;

Κάποιος που πραγματικά θέλει να κάνει κάτι παρουσιάζει ένα σχέδιο. Ένα πλάνο. Ένα χρονοδιάγραμμα. Ένα μίνιμουμ κοστολόγιο. Δεν ξυπνάει ένα πρωί κι αρχίζει να μοιράζει γήπεδα. Το να τα ανακατεύεις όλα μαζί, να τα κάνεις αχταρμά, ΟΑΚΑ, ΣΕΦ, Γουδί, Γαλάτσι, Ποδηλατοδρομιο και Τέννις, παραπέμπει σε παπατζιλίκι: Εδώ παπάς, εκεί παπάς, κάπου τελικά, ένα γήπεδο θα μας κάτσει.

Στο τραγούδι της ημέρας, Albert King with Stevie Ray Vaughan - Don't Lie To Me.