Ο Ουζουνίδης βγάζει απ’ τη… μύγα, ξίγκι!
Η αρρωστημένη αγωνιστική κατάσταση, η κάκιστη εικόνα του Παναθηναϊκού, τα δεκάδες οικονομικά προβλήματα, η καταρρακωμένη ψυχολογία ήταν μόνο λίγα από τα προβλήματα που κλήθηκε με το "καλημέρα" να αντιμετωπίσει ο Ουζουνίδης. Κι όμως τα καταφέρνει. Γράφει ο Κώστας Γουλής.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης συμπλήρωσε τρεις μήνες στον πάγκο του Παναθηναϊκού την Τετάρτη (1/3) και από την έως τώρα παρουσία του υπάρχουν ήδη πάρα πολλά πράγματα στα οποία αξίζει πραγματικά να σταθεί κανείς.
Ανέλαβε τον “πράσινο” πάγκο εν μέσω μιας απόλυτα αρρωστημένης αγωνιστικής κατάστασης, με παίκτες που είτε δεν… έκαναν, είτε δεν ήθελαν να μείνουν. Κλήθηκε να (συμ)μαζέψει την κάκιστη εικόνα του Παναθηναϊκού, τις αντοχές του, τα τρεξίματά του, την καταρρακωμένη ψυχολογία των παικτών του, τις τραγικές νοοτροπίες στο εσωτερικό των αποδυτηρίων και να ξεριζώσει απ’ το μυαλό των ποδοσφαιριστών του το κομμάτι διαιτησία, όσο κι αν οι “πράσινοι” συνεχίζουν να βιώνουν στο πετσί τους αδικίες.
Επρεπε να παλέψει με τα δεκάδες οικονομικά προβλήματα της ομάδας, να αντέξει και να βρει τις αγωνιστικές λύσεις, μολονότι η μεταγραφική ενίσχυση δεν ήταν αυτή που προσδοκούσε.
Ηταν (και είναι ακόμα, όσο κι αν έχει φτιάξει πάρα πολύ το αγωνιστικό) σε μια μόνιμη… τσίτα, την οποία όμως καταφέρνει να διαχειρίζεται πολύ εποικοδομητικά, αποκρούοντας οτιδήποτε φέρνει αρνητική ενέργεια και κακή αύρα στους τέσσερις τοίχους των αποδυτηρίων του Παναθηναϊκού.
ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ
Λάθη έκανε και θα κάνει, όπως όλοι, όμως -αγωνιστικά τουλάχιστον- πρέπει να του πιστωθεί κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι προπονητής και άνθρωπος που θα προσπαθήσει να πάρει το καλύτερο δυνατό που μπορεί, από τον κάθε ποδοσφαιριστή του. Είτε λέγεται Μπεργκ, είτε λέγεται… Μαρινάκης. Θα προσπαθήσει απ’ το υλικό που έχει κάθε φορά στα χέρια του (κακό, καλό, μέτριο, ελλειμματικό) να βγάλει κι απ’ τη… μύγα, ξίγκι.
Δεν είναι το (πρώτο “πράσινο”) γκολ του Νίκου Μαρινάκη που οδηγεί σ’ όλο αυτό, δεν είναι ένα αβίαστο συμπέρασμα. Και να μην το έβαζε ο Ηρακλειώτης αυτό το πρώτο του τέρμα, στην 49εμφάνισή του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (που έκανε τους πάντες να… τρίβουν τα μάτια τους με την εκτέλεσή του στο 92’), ο χειρισμός του Ουζουνίδη, ακόμη και στον Μαρινάκη, είναι εξαιρετικός!
Μιλάμε για ένα παιδί που ξεκίνησε στην εποχή του πρώτου “μνημονίου” με κάποιες προδιαγραφές, αλλά στη συνέχεια έμεινε απόλυτα στάσιμος. Τον επηρέασε βεβαίως κι ο φόβος που τον ακολουθούσε, μετά από εκείνο το ματς στο “Κλεάνθης Βικελίδης” όπου του γύρισε λίγο η γλώσσα και λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή. Δεν εξελίχθηκε διόλου όμως έκτοτε και μονίμως βρισκόταν σε μια διαδικασία μένω-φεύγω.
Ακόμη λοιπόν κι απ’ αυτόν τον παίκτη ο Ουζουνίδης κατάφερε να πάρει κάποια πράγματα, με την επιλογή του να του αλλάξει θέση και να τον μεταφέρει στον άξονα της μεσαίας γραμμής στα περισσότερα ματς που τον χρησιμοποίησε.
Το αν αυτά που παίρνει αγωνιστικά απ’ τη συγκεκριμένη επιλογή είναι λίγα ή πολλά, ίσως είναι και κάτι υποκειμενικό στην προκειμένη περίπτωση. Σίγουρα πάντως παίρνει απ’ τον Μαρινάκη, που περισσότερα απ’ αυτά που έδινε ο 24χρονος αμυντικός στο παρελθόν. Κι αυτό, στην παρούσα φάση -όπου κανείς δεν πρέπει να… περισσεύει στον Παναθηναϊκό- είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κι ας μην το καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος.
ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΜΟΛΙΝΣ
Πάμε να δούμε λίγο και τα όσα έγιναν στη ρεβάνς της Τρίπολης. Ναι, διαδικαστικού χαρακτήρα μετά το 4-0 της Λεωφόρου, όμως ο βαθμός σοβαρότητας που έδειξαν οι ‘πράσινοι” ήταν πολύ υψηλός. Κι αυτό ήταν ένα δείγμα σωστής προσέγγισης και νοοτροπίας. Οι “πράσινοι” έβγαλαν φρεσκάδα στην Τρίπολη παρά τις πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα τους, είδαν τον Λέτο να επιστρέφει ορεξάτος και σε αρκετά καλή κατάσταση, έδωσαν τα πρώτα λεπτά συμμετοχής στον Γκιγέρμο Μολίνς για να αρχίσει να παίρνει ρυθμό και να ενσωματώνεται στο παιχνίδι της ομάδας και γενικά είχαν μόνο κέρδη απ’ το συγκεκριμένο παιχνίδι…
Ο Μολίνς έπαιξε για 34 λεπτά στην κορυφή της “πράσινης” επίθεσης, με τον Μαρίνο Ουζουνίδη να αλλάζει τρεις παίκτες στη θέση του επιτελικού χαφ πίσω απ’ τον Σουηδό (Εμποκού, Χατζηγιοβανής, Λουντ). Είναι ξεκάθαρο πάντως, πως ο 28χρονος άσος θέλει ακόμη χρόνο για να μάθει 100% τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού και γι’ αυτό ο Εβρίτης τεχνικός, ζητούσε διαρκώς απ’ τους παίκτες του να τον ψάχνουν, για να αρχίσει να λύνεται.
Εδειξε πάντως καλά στοιχεία στην πρώτη του, είχε ωραίες κινήσεις κι έψαξε τις συνεργασίες με τους ακραίους. Επίσης έβγαλε πολύ μεγάλη διάθεση, κυνήγησε τη μπάλα ως το… πλάγιο όταν την έχασε στο 73’ και στο 79’ και γενικά κατέθεσε ορισμένες ποιοτικές πινελιές. Θέλει όμως αρκετό χρόνο, εμπιστοσύνη και υπομονή για να φτάσει στο επίπεδο που πρέπει…
