Κούπα με γκέλα στα μισά εκτός δεν γίνεται!
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Ο Ολυμπιακός, παρά τα δικαιολογημένα παράπονα, έχει γκελάρει σε 7 από 14 ματς εκτός έδρας. Τα βρήκε μπαστούνια από έναν ποιοτικό αντίπαλο (Αλμπάνης) και μαζική άμυνα που δεν διέσπασε σε 90+ λεπτά! Αναλύει ο Σταύρος Γεωργακόπουλος.
Ασφαλώς κι έχουν δίκιο να φωνάζουν οι «ερυθρόλευκοι» για -τουλάχιστον ένα- πέναλτι από τα τρία που ζήτησαν στη διάρκεια της αναμέτρησης με τον Απόλλωνα, αλλά όποιος σταθεί εκεί, κινδυνεύει να δει το δέντρο και να χάσει το δάσος.
Η ομάδα που έχει σηκώσει σερί τους επτά τελευταίους τίτλους πρωταθλήματος και 44 συνολικά, έκανε γκέλες στα μισά από τα ματς που έχει δώσει φέτος μακριά από το «Καραϊσκάκης». Με επτά νίκες (σ.σ. τη μία στην Τούμπα άνευ αγώνα), τέσσερις ισοπαλίες και τρεις ήττες εκτός έδρας, για τίτλο δεν πας! Κακά τα ψέματα. Όταν δεν μπορείς να νικήσεις Ξάνθη, Ατρόμητο, Αστέρα, Λεβαδειακό και χάνεις από ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, Απόλλωνα (!), μακριά από το «σπίτι» σου, δεν υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες, ούτε καν για τη δεύτερη θέση και τα προκριματικά του Champions League μέσω των προκριματικών… Όπως κι έγινε τελικά.
Στο γήπεδο της Ριζούπολης, απέναντι σε μία ομάδα με απολύτως προβλέψιμη προσέγγιση αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι», για μία ακόμη φορά, ήπιαν… θάλασσα. Δέχθηκαν γκολ στα πρώτα 30” με την άμυνα υπνωτισμένη και στη συνέχεια παρά τα 90 λεπτά κυριαρχίας, δεν μπόρεσαν να νικήσουν ούτε μία φορά τον Χουάντερσον και τους… καμικάζι αντιπάλους τους.
Το ότι η ομάδα του Παράσχου θα προσπαθούσε να βρει ένα γκολ στην κόντρα ή στον αιφνιδιασμό (όπως κι έγινε) και στη συνέχεια θα έστηνε… πούλμαν μπροστά από την εστία της, ήταν λογικό και αναμενόμενο.
ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΕΙ, ΑΥΤΟ ΕΠΑΙΞΕ…
Αυτούς τους παίκτες έχει ο Απόλλωνας, αυτόν τον προπονητή και το πως θα παίξει η «ελαφρά ταξιαρχία» ήταν δεδομένο πολύ πριν από το σφύριγμα της έναρξης. Το θέμα είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» εμφανίστηκαν αδιάβαστοι, ανούσιοι, χωρίς καθαρό μυαλό και απροετοίμαστοι, κόντρα σε έναν -παλιομοδίτη για κάποιους- προπονητή που, όμως, τους έχει πληγώσει ουκ ολίγες φορές. Ένας ποιοτικός αντίπαλος, ο Χρήστος Αλμπάνης, όχι μόνο σκόραρε, άλλα έφτανε για να εξελιχθεί σε μόνιμη πηγή κινδύνων.
Δεν σκέφτηκε κανείς, αλήθεια, από τον «κόκκινο» πάγκο να δώσει μια απλή εντολή; Στην πρώτη πάσα απομάκρυνσης των γηπεδούχων, να υπάρχει ένας παίκτης κοντά στον Αλμπάνη για να του δυσκολέψει την υποδοχή και τη δυνατότητα να διανύσει τα διαθέσιμα μέτρα. Όλες μα όλες οι απομακρύνσεις από την άμυνα του Απόλλωνα, τον 23χρονο μεσοεπιθετικό είχαν στόχο, και αντίδοτο δεν βρέθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα.
ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΛΙΚΕΣ, ΜΗΔΕΝ ΟΥΣΙΑ
Ο Ολυμπιακός έφτιαξε συνολικά 20 τελικές, τις 9 στην εστία. Αν εξαιρέσουμε τις δύο-τρεις που χρειάστηκε να δείξει αντανακλαστικά ο Χουάντερσον, όλες οι άλλες ήταν άσχημα ή ημιτελώς ολοκληρωμένες. Είτε δεν υπήρχε καθαρό μυαλό στην τελική πάσα, είτε η εκτέλεση ήταν άστοχη. Ο Απόλλωνας με ενάμιση επιθετικό (Αλμπάνης, Ελμπάζ) έκανε όλες κι όλες πέντε τελικές, τις δύο στην εστία και βρήκε το «χρυσό» γκολ!
Σε αυτό το γκολ από τα αποδυτήρια, οι «ερυθρόλευκοι» απάντηση δεν βρήκαν κι αν έβρισκαν θα ήταν από την άσπρη βούλα, αν ο Κατσικογιάννης την έδειχνε, έστω στο 91′ στο χέρι του Κοντοέ που έβγαλε από τα ρούχα τους φιλοξενούμενους.
Σε γενικές γραμμές, οι «ερυθρόλευκοι» από το ξεκίνημα της σεζόν εκτός έδρας δεν έχουν αξιόπιστο, ούτε καν σταθερό, πλάνο δράσης. Πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Φτάνουν την κατοχή της μπάλας στα επίπεδα του 70%, αλλά τρόπους να διασπάσουν συμπαγείς άμυνες δεν διαθέτουν.
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των Φορτούνη, Ανσαριφάρντ και Μάριν, η έλλειψη συνεργασιών, φρεσκάδας και κίνησης στο χώρο, ήταν εμφανής, οπότε με αυτοσχεδιασμούς, ατομικές ενέργειες και γεμίσματα (από ένα σημείο και μετά) δεν είναι εύκολο να φτάσεις και στο στόχο…
Ο Χρήστος Κόντης αμέσως μετά από το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή μίλησε για «χαζό γκολ», «τρελό ματς» και «ένα ή δύο πέναλτι που δεν μας δόθηκαν». Δεν είχε άδικο! Υπό νορμάλ συνθήκες ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να νικήσει και άνετα. Μήπως, όμως, το έκανε στο αντίστοιχο ματς του πρώτου γύρου; Πάλι ο Απόλλωνας προηγήθηκε νωρίς (με τον Ελμπάζ στο 23′) και χρειάστηκε να ισοφαρίσει αρχικά ο Ομάρ (31′), για να κοπεί ο γόρδιος δεσμός στο τελευταίο 10άλεπτο (δύο γκολ ο Ανσαριφάρντ), ώστε να φύγει και το άγχος.
ΒΙΑΣΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ
Από ‘κει και πέρα, μήπως και ο υπηρεσιακός τεχνικός βιάστηκε να κλείσει τις αλλαγές του από το 59′ με τους πιτσιρικάδες Βρουσάι, Ανδρούτσο αντί Μιραλάς και Ρομαό; Δεν αμφιβάλει κανείς ότι οι δύο έμπειροι ποδοσφαιριστές και δη ο Βέλγος που αναδείχθηκε MVP πριν από μία εβδομάδα στο 5-1 επί της Κέρκυρας, θα έπρεπε να παίξουν πολύ καλύτερα. Την ώρα που η μπάλα καίει, ωστόσο, είναι σαφές ότι οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» μπορούν να προσφέρουν περισσότερα απ’ ότι οι δύο ταλαντούχοι, αλλά άπειροι πιτσιρικάδες.
Πάλι καλά δηλαδή που οι ενοχλήσεις του Ένγκελς στον προσαγωγό, λίγο αργότερα, δεν ήταν τέτοιες που να τον οδηγήσουν στον πάγκο, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση η ομάδα του θα αναγκαζόταν να συνεχίσει με δέκα. Αν αθροίσει κανείς όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνει όχι μόνο γιατί ο Ολυμπιακός χάνει οριστικά (και) τη δεύτερη θέση στη βαθμολογία της φετινής Λίγκας, αλλά πόσα πράγματα πρέπει να αλλάξουν στο προσεχές διάστημα για να επιστρέψει όπως πρέπει και να διεκδικήσει με τις πιθανότητες που του αρμόζουν την κατάκτηση των εγχώριων τίτλων. Τον προορισμό τον ξέρουν. Ας χαράξουν σωστά και τη διαδρομή…
Υ.Γ.: Αλήθεια ο Αλμπάνης δεν θα μπορούσε να έχει θέση στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ της επόμενης περιόδου;
