Κύριοι της Superleague, έχουμε καπιταλισμό, ας μην ξεχνιόμαστε

Κάθε φορά που νομίζει κανείς ότι το ποδόσφαιρό μας, σε επίπεδο Λίγκας, έχει πιάσει πάτο, οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται σ’ αυτό μας δίνουν ένα ακόμη πάτημα για να αναθεωρήσουμε άποψη. Οχι λοιπόν, ο πάτος του βαρελιού δεν έχει εμφανιστεί ακόμη!

Η επιστολή των έξι ΠΑΕ (Απόλλων Σμύρνης, Αρης, Ατρόμητος, Λαμία, Παναθηναϊκός, Παναιτωλικός) προς τη Nova με την οποία διαμαρτύρονται ότι το συνδρομητικό δεν τους πρόσφερε συμβόλαιο κάτι που έκανε με τις υπόλοιπες ομάδες αποτελεί- το λιγότερο- ένα μνημείο ανορθολογισμού.

Και οκ, για τους μικρούς της παρέας ίσως είναι δικαιολογημένη η ενόχληση από την άποψη ότι πράγματι δεν διαθέτουν πολλές πηγές εσόδων (αν και αυτό είναι και δική τους ευθύνη, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω). Οι Παναθηναϊκός και Αρης όμως δικαιολογούνται; Δεν ξέρουν οι κκ Αλαφούζος και Καρυπίδης πώς λειτουργεί η αγορά στον καπιταλισμό;

Επειδή, προφανώς, έχουν κάποια κενά μνήμης, να τους την φρεσκάρουμε. Στον καπιταλισμό λοιπόν η επιβίωση μίας ΑΕ (όπως είναι η ΠΑΕ) εξαρτάται από το γκελ που κάνουν στην αγορά. Αποδείχθηκε περίτρανα στο παράδειγμά μας ότι μόλις η Nova έσπασε την κεντρική διαχείριση (μετά από διαδοχικές κακές σεζόν ποδοσφαίρου γεμάτου βία και καχυποψία) οι ομάδες βγήκαν στην αγορά σε περιβάλλον όχι φιλικό (για να το διατυπώσουμε κομψά).

Αυτό που έγινε ήταν απολύτως προβλέψιμο. Η Nova δεν μπόρεσε (ή δεν ήθελε, δικαίωμά της ήταν άλλωστε) να τους καλύψει όλους. Και τότε άρχισε η γκρίνια για το οφειλόμενα (όντως, σοβαρό ζήτημα που θα πρέπει το κανάλι να το λύσει), για τη μη τήρηση των ίσων αποστάσεων και πάει λέγοντας.

Λησμόνησαν όμως οι κύριοι ότι η πλατφόρμα του συνδρομητικού δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα να μοιράζει χρήμα σ’ ένα προϊόν χρεοκοπημένο και καταδικασμένο στη συνείδηση του κόσμου. Και από τη στιγμή που η αγορά μοιάζει ακίνητη και παγωμένη, βλέπουν τα βράχια να έρχονται πάνω στο σκάφος τους χωρίς να μπορουν να κουνήσουν το πηδάλιο.

ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΗΣΑΝ

Και εδώ φτάνουμε στις ευθύνες των ΠΑΕ και κυρίως των ιδιοκτητών. Εχουμε γράψει και άλλη φορά ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ΠΑΕ στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν την ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο ως ένα ακριβό χόμπι μέσω του οποίου μπορούν να εξασφαλίζουν αναγνωρισιμότητα και προσβάσεις στα κέντρα εξουσίας. Δεν τους ενδιαφέρει το κέρδος, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Υπό αυτήν την έννοια στα χρόνια των παχέων αγελάδων (που νόμιζαν ότι θα αρμέγουν για πάντα) δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν άλλες πηγές εσόδων ούτε να οργανώσουν σοβαρά τμήματα μάρκετινγκ στα μαγάζια τους. Η κρίση έτσι τους βρήκε απροετοίμαστους, άβουλους και εν τέλει μοιραίους. Και όταν η κάνουλα των χρημάτων από την τηλεόραση έκλεισε, έγινε το μπαμ.

Εννοείται βέβαια ότι ακόμη και στα χρόνια της κρίσης δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να βελτιώσουν την αξιοπιστία του προϊόντος που προσφέρουν στον κόσμο. Αντιθέτως, συνέχισαν να αρέσκονται στον αγαπημένο τους παρασκηνιακό πόλεμο κυριαρχίας, που πολλές ξεπερνάει τα όρια του ανεκτού, και δεν σταμάτησαν να διαβάλλουν τους ανταγωνιστές τους αντί να ενισχύονται οι ίδιοι.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο με ιδιοκτήτες ΠΑΕ ουσιαστικά να παρακαλούν τη Nova να ανοίξει και πάλι τις στρόφιγγες του χρήματος. Και προφανώς δεν θα σταματήσουν εκεί. Εχοντας προσεγγίσει ήδη τον Γιώργο Βασιλειάδη εποφθαλμιούν χρήματα από την κρατική τηλεόραση ως μία λύση έσχατης καταφυγής.

Και σ’ αυτό το σενάριο, το θέατρο του παραλόγου θα ολοκληρωθεί. Μετά από 8 χρόνια μνημονίων, η κρατική τηλεόραση να δώσει χείρα βοηθείας για να μην χρεοκοπήσει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τόσος καπιταλισμός, ελληνικού χαρακτήρα, δεν αντέχεται κύριοι της Superleague.

Aλλά τι να περιμένεις σε μία χώρα στην οποία, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης, η εθνική αστική τάξη δεν είναι ούτε εθνική ούτε τάξη…

Εγραφε λοιπόν αυτό το φωτισμένο μυαλό: “Τους Ελληνες αστούς, πρώην τσαρουχάδες χωρίς αστικές ρίζες, πάντα τους στενεύουν τα λουστρίνια διότι ακόμη δεν ξεσυνήθισαν τα τσαρούχια”.

Τα χαιρετίσματά μας…