Η…ταλαιπωρία του Λεμονή και το ρεσιτάλ του Κάναντι

Φέτος παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα που έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν βλέπουμε θέαμα, το επίπεδο του ποδοσφαίρου δεν είναι υψηλό, όμως το απρόβλεπτο που κρύβει το κάθε παιχνίδι και η αδυναμία του ισχυρού να επιβληθεί κρατά το ενδιαφέρον.

Η προσγείωση ήταν αναμενόμενη και ήρθε πολύ γρήγορα στον Ολυμπιακό. Ο Τάκης Λεμονής κέρδισε τις εντυπώσεις την περασμένη Τετάρτη εμφανίζοντας ένα λογικό πλάνο αναχαίτισης. Όμως πολύ γρήγορα αποδείχθηκε πως η δουλειά που έχει αναλάβει δεν είναι απλή, το μοναδικό πρόβλημα στον Ολυμπιακό δεν ήταν ο Μπέσνικ Χασι και τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα από το “βάζουμε τον κάθε παίκτη στην κανονική του θέση” και προχωράμε.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Ο Τάκης Λεμονής έπρεπε να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Επέλεξε να πάει σε ειδική διαχείριση με τον Φορτούνη και τον άφησε εκτός αποστολής, ενεργοποίησε τον Μάρτινς, πήρε το ρίσκο να πάει σε δίδυμο με δύο άπειρα παιδιά και για να τα προστατέψει, χρησιμοποίησε τριάδα στον άξονα με τον Ρομάο μπροστά από τα στόπερ και εσωτερικούς χαφ τους Μάρτινς – Οφόε και στα άκρα τους Καρσελά, Μπεν.

Ο Χάσι δεν μονιμοποίησε επειδή τρελάθηκε τον Ρομάο στο κέντρο της άμυνας, αλλά επειδή φοβήθηκε να βάλει κάποιο από τα άπειρα παιδιά που έχει στο ρόστερ του. Ο Λεμονής πήρε την απόφαση να πάει σε δίδυμο Σισέ – Νικολάου, όμως και αυτός φοβήθηκε να τους αφήσει χωρίς 6άρι μπροστά του. Οπότε ο φόβος ήταν κοινός, φόβο που δημιουργεί η έλλειψη αξιόπιστης λύσης στο κέντρο της άμυνας. H επιλογή διαφορετική το αποτέλεσμα όμως ξανά προβληματικό.

Με τη λογική που άρχισε το παιχνίδι δεν υπήρχε ποδοσφαιριστής κοντά στον Τζούρτζεβιτς και η γρήγορη έξοδος του Μπεν δημιούργησε μεγαλύτερο πρόβλημα. Παίζοντας 4-3-3 με 6άρι και δίχως επιτελικό χαφ, υπήρχαν λιγότερα κενά μέτρα για τον αντίπαλο, αλλά δεν υπήρχε η παραμικρή βοήθεια στον Τζούρτζεβιτς, ο μοναδικός που βάση προσόντων μπορούσε να δώσει αρχίζοντας από εξτρέμ και λειτουργώντας περισσότερο ως δεύτερος φορ ήταν ο Μπεν, ο οποίος έφυγε νωρίς.

Ο ΚΑΝΑΝΤΙ ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ο Κάναντι διάβασε πολύ καλά τον αντίπαλο, παρουσίασε μια ομάδα που ήθελε να επιτεθεί, είχε σε τρομερή ημέρα τον Ουάρντα. που έκανε και αυτός ό,τι ήθελε τον Φιγκέιρας, και είχε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που του έβαλε ο αγώνας.

Ο Αυστριακός τεχνικός επέλεξ ένα σύστημα-καθρέφτη σε αυτό που χρησιμοποίησε ο Λεμονής και είδε τους παίκτες του να κυριαρχούν σε όλους τους χώρους και να μπορούν να εκμεταλλευτούν τα μέτρα που εξελίσσεται ο αγώνας, καθώς οι επιθετικοί του Ατρόμητου είχαν τη δυνατότητα να βρίσκουν ψηλά την άμυνα του Ολυμπιακού.

Οι Ρισβάνης, Χατζηϊσαϊας “κατάπιαν” τον Τζούρτζεβιτς, ο αντίπαλος τους δεν μπορεί να σταθεί σαν στράικερ, ειδικά σε διάταξη που δεν υπήρχε παίκτης κοντά του και οι δύο στόπερ τον εξαφάνισαν. Ο Μάντσον που έπαιξε μπροστά τους είχε έναν καθαρά δικό του χώρο βάση της διάταξης του Λεμονη, της αδυναμίας από τους δύο εσωτερικούς χαφ του Ολυμπιακού να κερδίσουν μέτρα, του Τζούρτζεβιτς να κάνει κίνηση προς τα πίσω και να ζητήσει μπάλα, αλλά και των Μάριν – Καρσελά να κλείμουν προς τα μέσα και να ψάξουν για κάθετη.

Ο χώρος ανάμεσα στα στόπερ και στα αμυντικά χαφ του αντιπάλου στον οποίο η ομάδα που θέλει να ασκήσει πίεση για να ανοίξει οργανωμένη άμυνα δεν είχε ούτε έναν παίκτη του Ολυμπιακού σχεδόν σε κανέναν σημείο του αγώνα. Ο Μάντσον ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος έπαιζε σε αυτόν τον κομβικό χώρο μόνος του και εκεί χτίστηκε σε μεγάλο βαθμό το μηδέν που κράτησε η άμυνα του Ατρόμητου.

Φυσικά για να μην δημιουργήσει ούτε μία ευκαιρία, χρειάστηκε να μην έχουν το παραμικρό πρόβλημα οι Γιαννούλης – Κιβρακίδης από τους Καρσελά – Μάριν, ενώ επιθετικά ο Ατρόμητος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως ο Ουάρντα έκανε ό,τι ήθελε τον Φιγκέιρας και πως ο Ντιγκινί – Βασιλακάκης βρέθηκαν σε καλή ημέρα και είχαν επιθετική διάθεση.

ΑΜΕΣΗ ΑΛΛΑΓΗ

Ο Κάναντι δεν αρκέστηκε στο καλό στήσιμο, αλλά έδωσε λύσεις και με το κοουτσάρισμα του, κατάλαβε πως χρειάζονται περισσότερες δυνάμεις από αυτές που έχει ο Ούμπιδες στον άξονα και πέρασε στην θέση του τον Μπουσουλάζιτς. Μόλις ο Λεμονής άλλαξε διάταξη και πήγε σε 4-4-2 βάζοντας Εμενίκε – Τζούρτζεβιτς επιθετικό δίδυμο, κατάλαβε πως δεν πρέπει να χάσει την αριθμητική υπεροχή στο κέντρο άμυνας και πέρασε τρίτο στόπερ.

Ο Ατρόμητος έχει έναν αξιόλογο προπονητή, που έκανε πολύ καλή δουλειά στην Αυστρία και παρουσιάζει μία διαφορετική πρόταση στη χώρα μας. Σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια έχει έτοιμη την ομάδα του να αλλάξει διάταξη, ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις ισορροπίες που διαμορφώνονται, ταυτόχρονα φροντίζει πάντα να υπάρχει επιθετική νοοτροπία και πλάνο επίθεσης.

Θυμάμαι πόσο μεγάλη ενόχληση μου δημιουργούσαν δημοσιεύματα πως υπάρχει θέμα Κάναντι επειδή ο Ατρόμητος έχασε με μεγάλα σκορ σε φιλικά προετοιμασίας σε μία εποχή που ο άνθρωπος προσπαθούσε να μάθει ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο στους παίκτες του. Ήρθε στο Περιστέρι ένας προπονητής με διαφορετική κουλτούρα και θέλουμε στην Ελλάδα να τον κρίνουμε από τα φιλικά, σε διάστημα που και ο ίδιος μαθαίνει αλλά και οι ποδοσφαιριστές του εκπαιδεύονται σε κάτι νέο.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Τις πρώτες αγωνιστικές οι ποδοσφαιριστές του δεν ήταν τόσο εκπαιδευμένοι στα “θέλω” του και δυσκολεύτηκαν αρκετά όταν έπρεπε μέσα στα παιχνίδια να αλλάξουν διάταξη. Χάθηκαν νίκες που ο Ατρόμητος και καλύτερος ήταν και μπροστά στο σκορ, αν και στα τέρματα που είχε δεχθεί από Απόλλωνα και Παναιτωλικό είχε μεγάλη ευθύνη ο Μίρκοβιτς.

Η προσθήκη των Γιαννιώτη – Ουάρντα, αλλά και η κατανόηση των παικτών του Ατρομήτου στα “θέλω” του Κάναντι έφεραν δύο συνεχόμενες νίκες, που θα ήταν τρεις αν δεν είχε ακυρωθεί λανθασμένα το γκολ στη Λάρισα.

Δεν είναι όμως η κατάκτηση του διπλού στην έδρα του Ολυμπιακού που δημιουργεί αισιοδοξία. Άλλωστε οι “ερυθρόλευκοι” δεν είναι σε καλή κατάσταση και βρίσκονται σε εποχή που προσφέρονται ως αντίπαλος να πάρεις ένα σημαντικό αποτέλεσμα. Αυτό που δημιουργεί προσδοκίες πως από την συνεργασία Κάναντι-Ατρόμητου μπορεί να βγει κάτι καλό και να κερδίσει πολλά πράγματα η ομάδα του Περιστερίου, είναι ο τρόπος που κυνήγησαν τη νίκη.

Όλα άρχιζαν όπως πρέπει από ένα αμυντικό πλάνο αναχαίτισης και διαβάσματος του πως επιτίθεται ο αντίπαλος, αλλά υπήρχε μόνιμη επιθετικότητα και ποιότητα στην κάθε κατοχή μπάλας, με ανεβάσματα από τις πίσω γραμμές. Ο Ατρόμητος πέτυχε ένα σπουδαίο σε δημιουργία και εκτέλεση γκολ, που το έφτιαξε ο μόνιμος κίνδυνος ο αριστερός εξτρεμ Ουάρντα και εκτέλεσε ο δεξιός μπακ Κιβρακίδης με μία εκπληκτική κεφαλιά.

Μόνο τον τρόπο που εκτέλεσε με το κεφάλι ο Κιβρακίδης να δεις, καταλαβαίνεις πόση αυτοπεποίθηση είχε η ομάδα του Κάναντι, που διαβάζοντας στη συνέχεια τις αλλαγές τακτικής του Λεμονή, τις αντιμετώπισε εύκολα και έψαξε και δεύτερο τέρμα.

Ήταν ένα αποτέλεσμα που ήρθε μέσα από μία εικόνα που έδειχνε πως ο Ολυμπιακός έχει πολλά θέματα να λύσει μέχρι να καταφέρει να επιβάλλεται σε ομάδες που τον περιμένουν, αλλά και πως κάτι σπουδαίο χτίζει ο Κάναντι στο Περιστέρι.

Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΛΕΜΟΝΗ

Για τον Ολυμπιακό δεν έχω πολλά νέα θέματα να βάλω στο τραπέζι, είχαμε απλά ανακύκλωση παλιών προβλημάτων. Το πρόβλημα που υπάρχει στην αμυντική τετράδα, το γεγονός πως ούτε ένας εκ των Κούτρη, Φιγκέιρας, Σισέ, Νικολάου προσφέρει εμπιστοσύνη στον αμυντικό ρόλο του οδήγησε τον Λεμονή, απέναντι σε ομάδα που τον περίμενε και είχε φροντίσει να έχει δεμένο άξονα, να βγάλει τον ποδοσφαιριστή που παίζει κοντά στον Τζούρτζεβιτς για να έχει καθαρό 6άρι μπροστά από τα στόπερ.

Από τη στιγμή που δεν πήρε καμία ατομική ενέργεια από τα δύο εξτρέμ και ο Τζούρτζεβιτς δεν μπορούσε από μόνος του να κρατήσει την μπάλα ψηλά δεν ήταν σε θέση να απειλήσει. Ο Ατρόμητος δεν πήγε στη λογική να παίξει μόνο παθητικά, είχε τρόπο να επιτεθεί και αυτό δημιούργησε μεγαλύτερο πρόβλημα στους ερυθρόλευκους.

Ο Μπέσνικ Χάσι έκανε λάθη, ήταν ακατάλληλος για τη δουλειά που του δόθηκε, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η στελέχωση του ρόστερ, τα πολλά κενά που υπάρχουν στην τελευταία γραμμή άμυνας και η μη απόκτηση καθαρού στράικερ, ενώ ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που θα πρέπει συνεχώς να ανοίγει οργανωμένες άμυνες. Ανέλαβε δύσκολη δουλειά ο Λεμονής, θα ταλαιπωρηθεί.