Η καλύτερη μεταγραφή, ο Γκιγέρμε και ο Φόντε

Ήταν τόσο γεμάτη η εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στη Λουκέρνη, τόσο χορταστικό το θέαμα και τόσοι πολλοί οι πρωταγωνιστές που δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις κανέναν. Ο Λάζαρος που ζει και αναπνέει στο λιμάνι λες και είναι χρόνια στην ομάδα του Πειραιά, αναδείχθηκε δικαίως ως κορυφαίος της αναμέτρησης επειδή -πολύ απλά- τα δικά του γκολ έκαναν τη διαφορά, έδωσαν καθαρό προβάδισμα, έκοψαν τα πόδια των αντιπάλων.

Μήπως, όμως, πήγαν πίσω οι δύο… δαίμονες της αριστερής πτέρυγας; Ο απίθανος Τσιμίκας που “έφτιαξε” τα δύο πρώτα γκολ ή ο “σβούρας” Ποντένσε που όταν ξεκινά το σπριντ νιώθεις ότι καταπίνει το γήπεδο; Μήπως πήγε πίσω ο Φορτούνης που ενώ “έσπασε” τα δοκάρια, έδωσε έτοιμο γκολ στον Γκερέρο κι έφτασε στο σημείο να κάνει ακόμη και τάκλιν για να βοηθήσει αμυντικά;

Τα πήγαν άσχημα οι δύο κόφτες, Μπουχαλάκης και Καμαρά; Ο δεύτερος έκοβε, ο πρώτος έραβε. Απλά, ψύχραιμα, με καθαρό μυαλό. Αμφότεροι όταν χρειάστηκε… σήκωσαν κι από έναν αντίπαλο στον αέρα, εισέπραξαν από μια κίτρινη έκαστος, αλλά είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού. Πολλές φορές στο παρελθόν ο Ολυμπιακός έδωσε την εικόνα soft ομάδας στις προσωπικές μονομαχίες, λες και το φάουλ είναι ντροπή.

Πολύς κόσμος ανησύχησε λόγω των δύο λαθών που έκανε υπό ασφυκτική πίεση ο Μιράντα κι άλλο ένα ο Βούκοβιτς. Τα πήγαν άσχημα, ωστόσο, με βάση τη συνολική τους εικόνα; Νομίζω πως “όχι”. Ο Πορτογάλος παρότι δεν είναι ο πιο σίγουρος στόπερ του κόσμου και με τη μπάλα είναι αξιόπιστος και στις μονομαχίες μπαίνει δυνατά και αίσθηση του χώρου διαθέτει, αλλά και καλή συνεργασία με τους διπλανούς του. Όσο για τον Σέρβο όση σπιρτάδα του λείπει, τόσο μυαλό του περισσεύει για να καλύπτει αξιοπρεπώς τη θέση του.

Για να μην το κουράσουμε και ο Ομάρ παρότι πιστεύω ότι μπορεί να προσφέρει ακόμη πιο πολλά, κράτησε σωστά τη θέση του, έκανε και τις μπούκες του μπροστά, ενώ ο Γιαννιώτης όσες φορές χρειάστηκε να επέμβει το έκανε ψύχραιμα και αποφασιστικά. Όσο για τον Γκερέρο, είναι η επιτομή του μοντέρνου σέντερ φορ. Οργώνει το γήπεδο, “τανκ” στη διεκδίκηση, με τρομερή υποδοχή μπάλας, καλή κλειστή ντρίμπλα, ικανότατος σκόρερ.

Καλά μέχρι εδώ; Μια χαρά θα έλεγε όποιος παρακολούθησε την αναμέτρηση από την εξέδρα ή την τηλεόραση. Κανείς από τους προαναφερθέντες, ωστόσο, δεν είναι -στα δικά μου μάτια- ο κορυφαίος του Ολυμπιακού σε αυτό το 4-0. ο δικός μου MVP βρισκόταν στον πάγκο και δεν είναι άλλος από τον Πέδρο Μαρτίνς.

Καιρό τώρα έλεγε ότι ” θα είμαστε έτοιμοι όταν πρέπει “. Ακόμη και μετά από τις 4άρες. Η ομάδα φαινόταν από το πρώτο φιλικό ότι πάει να μπει σε καλούπι. Και μπήκε. Αλληλοκαλύψεις, κοντινές αποστάσεις, ταχύτητα, άμεσο παιχνίδι, γρήγορη μετάβαση από και προς την επίθεση, κίνηση χωρίς τη μπάλα, ομαδικό πνεύμα. Όλοι για την ομάδα, κανείς για τον εαυτό του.

Όσοι είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τις δηλώσεις του μετά από το τέλος του αγώνα, καταλάβαμε ακόμη περισσότερα. Ταπεινός, σεμνός, μετρημένος, χωρίς να σηκώνει το βλέμμα και ίχνος έπαρσης, ο Πορτογάλος έδειξε γιατί μπορεί να πετύχει. Δεν στάθηκε τόσο στα πολλά καλά της αναμέτρησης, αλλά στην πίεση που δέχθηκε η ομάδα του μετά από το 1-0 και για ένα 20άλεπτο. Παραδέχθηκε ότι θα έρθουν και δύσκολα, αλλά η ομάδα του πρέπει να μείνει ενωμένη. Υπογράμμισε ότι χρειάζεται ακόμη δουλειά. Υποσχέθηκε ότι θα δώσει ευκαιρίες σε όλους…

ΕΜΠΝΕΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ Ο ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ

Λόγια σοβαρά, λόγια αληθινά που λέει και το τραγούδι από έναν άνθρωπο που αγαπά τη δουλειά του, θέλει να πετύχει, κοιτάει την ουσία κι όχι τις εντυπώσεις ή τη λεζάντα. Όσο ο Ολυμπιακός δουλεύει έτσι, όσο οι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι και νιώθουν ότι ο προπονητής τους είναι δίκαιος, ενώ τους εμπνέει και σεβασμό, η ομάδα θα προοδεύει συνεχώς. Κι αν σας φαίνεται υπερβολικό ότι ο κόουτς εμπνέει τους παίκτες του, διαβάστε τι δήλωσε ο Λάζαρος ή κάποιο άλλο από τα πρώτα “βιολιά”, τι λένε όλοι αυτοί στο περιβάλλον τους για τη δουλειά του Μαρτίνς και τα ξαναλέμε…

Το 4-0 και η απόδοση που το συνόδευσε, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έγινε ξαφνικά σούπερ ομάδα κι έφτασε στο ταβάνι του. Και πολλή δουλειά χρειάζεται στη συνέχεια και προσθήκες εκεί που λείπουν. Το είπε, εμμέσως πλην σαφώς, και ο κόουτς στις δηλώσεις του. ” Δεν θα ασχοληθώ –είπε- με τους παίκτες που θα έρθουν, αλλά με εκείνους που δουλεύω αυτό το διάστημα “…

Είναι δεδομένο ότι οι “ερυθρόλευκοι” θα ενισχυθούν με έναν κόφτη πρώτης γραμμής, ο οποίος πιθανότατα θα είναι ο Γκιγέρμε της Ντεπορτίβο, αλλά και μ’ έναν ακόμη επιθετικό, όπως κι έναν έμπειρο τερματοφύλακα για την… πλάτη του Γιαννιώτη. Έγραφα πριν καν έρθει ο Νάτχο ότι ένα δίδυμο του Ισραηλινού με τον Βραζιλιάνο Γκιγέρμε θα ήταν σούπερ. Μυαλό και πολύ μπάλα ο πρώτος, μηχανάκι ο δεύτερος, ό,τι ακριβώς χρειάζεται ο άξονας.

Όσο για τον Φόντε, η ΠΑΕ διευκρίνισε πριν από λίγο πως είναι ένας από εκείνους που εξετάζονται κι όχι ο μοναδικός. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Μια τέτοια κίνηση, ωστόσο, ενός παίκτη που παίζει και μπροστά και στην άκρη όπως ο 28χρονος άσος της Φούλαμ μπορεί να αποδειχθεί και εξαιρετική επιλογή. Ιδιαίτερα όσο είναι ακόμη εδώ ο Ανσαριφάρντ, τον οποίο εξακολουθώ να μη βλέπω “φευγάτο” όπως πολλοί άλλοι.

Σήμερα που μιλάμε ο Ολυμπιακός ένας ακόμη καλό εξτρέμ χρειάζεται κι όχι φορ. Καλό θα είναι, επίσης, μέχρι να δούμε που θα καθίσει η… μπίλια για τον παίκτη που θα ενισχύσει τα “φτερά” να μην “καίμε” την υποψηφιότητα του Τζόελ Κάμπελ. Ίσως είναι ό,τι καλύτερο για τις δύο πτέρυγες, ενώ –σημειωτέον- ο αριστεροπόδαρος Κοσταρικανός μπορεί να παίξει και στην κορυφή της επίθεσης…