Η αποστομωτική απάντηση των καταδικασμένων
O ξεγραμμένος από τους περισσότερους Ολυμπιακός όρθωσε το ανάστημά στο ΟΑΚΑ σε ένα από τα πιο αναπάντεχα διπλά των τελευταίων ετών στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η δικαίωση του Σφαιρόπουλου, ο μεγάλος πονοκεφάλος του Πασκουάλ και το παράσημο των "ερυθρόλευκων". Γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος.
Το ιστορικό περιοδικό “Τρίποντο” μετά την επικράτηση του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ στον 5ο τελικό του 1999 και την κατάκτηση του τίτλου με μπρέικ είχε βγει με τον τίτλο “Η απάντηση των καταδικασμένων”. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα, όντως. Ελάχιστοι πίστευαν ότι ο Παναθηναϊκός (του Σούμποτιτς εκείνη την εποχή) θα μπορούσε εν τέλει να επικρατήσει.
Μία μικρογραφία αυτού του πράγματος ζήσαμε την Κυριακή στο ΟΑΚΑ. Δεν κρίθηκε βέβαια ο τίτλος, ουδείς κατάφερε να σηκώσει την κούπα με μία νίκη αλλά ένα μομέντουμ, όπως και να το κάνουμε διαμορφώθηκε. Και διαμορφώθηκε κόντρα σε όλες μα όλες τις προβλέψεις. Κανείς δεν περίμενε τον Ολυμπιακό, μάλιστα υπήρχαν πολλοί που μιλούσαν για άνετο 3-0 του Παναθηναϊκού στους τελικούς.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτού του είδους η παραφιλολογία είχε περάσει το κατώφλι των αποδυτηριών του Παναθηναϊκού και είχε κατοικοεδρεύσει στο μυαλό των παικτών του Πασκουάλ. Θα ήταν υπερβολικό. Ωστόσο, η αγωνιστική εικόνα των πράσινων θα μπορούσε να συνηγορήσει σε μία τέτοια υπερβολική σκέψη.
Ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε οργανωμένο μπάσκετ και αυτό το πλήρωσε. Με τον Πρίντεζη ουσιαστικά εκτός ματς και τον Μιλουτίνοφ φορτωμένο νωρίς με φάουλ οι πράσινοι φρόντισαν να εξαντλήσουν όλο το περιθώριο που είχαν στα σουτ τριών πόντων (αστοχώντας απελπιστικά) δίνοντας τη δυνατότητα στην αντίπαλη άμυνα να τους περιμένει και να οχυρώνεται. Και αυτό το σκηνικό διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφο στα τρία τελευταία δεκάλεπτα του ματς.
ΜΑΧΑΙΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΟΡΜΙ
Αλλο που δεν ήθελε ο εκπληκτικά πειθαρχημένος Ολυμπιακός, βούτυρο στο ψωμί του. Αφού χάλασε το μυαλό των παικτών του Πασκουάλ με την αψεγάδιαστη άμυνά του, κάρφωσε ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι στο κορμί των πράσινων με επιθέσεις ακριβείας στις οποίες μάλιστα ελάχιστη συνεισφορά είχαν ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης.
Είναι εκπληκτικό να σκεφθείς κανείς ότι ο Ολυμπιακός έφτασε στο μεγάλο διπλό παίρνοντας από τον αρχηγό και τον υπαρχηγό του όλους και όλους 6 πόντους (!) με συνολικά 1/11 σουτ. Τι σημαίνει αυτό; Ο,τι έδωσε ότι είχε και δεν είχε το λεγόμενο σαπόρτινκ καστ. Παπανικολάου; Τελείωσε με 14 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Παπαπέτρου; Είχε 10 πόντους και 4 ριμπάουντ; Μάντζαρης; Σκόπευσε με 3/4 τρίποντα.
Ηταν ένας θρίαμβος της μπασκετικής λογικής και-κακά τα ψέματα- ο θρίαμβος ενός προπονητή που λοιδωρήθηκε όσο λίγοι τους τελευταίους μήνες. Ο Σφαιρόπουλος, όχι μόνο δεν πανικοβλήθηκε από το 29-19 του Παναθηναϊκού στις αρχές του δευτέρου δεκαλέπτου αλλά διατήρησε την πίστη στο δικό του πλάνο πείθοντας τους παίκτες του να παίξουν άμυνα και να αρχίσουν την αντεπίθεσή τους.
Ο Πασκουάλ από την άλλη πλευρά υπέστη οδυνηρή ήττα στη μάχη των πάγκων. Ο Ισπανός λογικά θα μείνει άγρυπνος το βράδυ για να διαπιστώσει γιατί δεν μπόρεσε να βγάλει από τους παίκτες του έστω ψήγματα σωστού μπάσκετ στα τελευταία 30 αγωνιστικά λεπτά του αγώνα. Ενα εύρημα της στατιστικής, δε, θα του προκαλέσει τεράστιους πονοκεφάλους. Η ομάδα είχε μόλις 8 ασίστ και ο αντίπαλος 17. Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχασε από αντίπαλο που έκανε τα διπλάσια λάθη. Ολα, έτσι και αλλιώς, εξηγούνται στο μπάσκετ.
Προφανώς η νίκη του Ολυμπιακού δεν προδικάζει το τελικό αποτέλεσμα της σειράς. Ωστόσο, χαρίζει στους “ερυθρόλευκους” τόνους αυτοπεποίθησης, μεταδίδοντας, στην άλλη πλευρά, το δυσβάσταχτο βάρος του πρέπει στο δεύτερο τελικό. Δεν το λες και λίγο αυτό για ομάδα πριν από το τζάμπολ ήταν ξεγραμμένη. Η έτσι νόμιζαν κάποιοι ότι ήταν…
